=== Αν δεν υπήρχαν επιστημονικές ιστορικές μελέτες, πανεπιστημίων
(Βιέννης, Βουδαπέστης, Βελιγραδίου, Ζάγκρεμπ κλπ) και πανεπιστημιακών
τρίτων χωρών, αν δεν υπήρχαν λίγες ιστορικές αναφορές του 1040 μ.χ. και
του 1080 μ.χ., αν δεν υπήρχε η πρόσφατη σχετικά παράδοση, η Αλβανική
προπαγάνδα δεν θα χρειαζόταν να μπερδεύεται ανάμεσα, αφενός στις λέξεις
Άρβανον, Άρβανα (όρη), Arvanitai και αφετέρου τις λέξεις «Arbër«, «Arbëreshë» ή «Arbëria» ή «Arbën», που αφορούν άλλες περιοχές με άλλους εθνοτικούς πληθυσμούς.
=== Το πλέον φαιδρό με την Αλβανική προπαγάνδα, είναι ότι σε μακρές χρονικές περιόδους, συνυπήρχαν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ Η ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, δύο (2) περιοχές με την ονομασία «Arbëria» (μία στον βορρά της σημερινής Αλβανίας και μία στον νότο της σημερινής Αλβανίας), ενώ το Άρβανον ήταν σχεδόν στη μέση της νοητής ευθείας Δυρραχίου – Ελμπασάν, η δε περιοχή των βουνών «Άρβανα», άρχιζε από το Άρβανον και κατέληγε στο Αψό (Osumi) ποταμό.
=== Το επίσης φαιδρό με την Αλβανική προπαγάνδα είναι το γεγονός, ότι σε ανύποπτο χρόνο (1040 -1300 , έχει καταγραφεί από μεσαιωνικούς Βυζαντινούς ιστορικούς, ότι η περιοχή των Αρβάνων, ήταν (θεωρητικά) υποταγμένη, στην εκάστοτε εξουσία του Δυρραχίου, είτε ονομαζόταν Δεσποτάτο Δυρραχίου, είτε Δουκάτο Δυρραχίου, είτε πριγκηπάτο Δυρραχίου (ή/και Βασίλειον …Αλβανίας) ή αργότερα Πασαλίκι. Η ουσία ήταν, ότι όλες αυτές οι διαδοχικές εξουσίες, βασίζονταν στη πιο σκληρή φαιουδαρχική δομή, με Αλβανούς-Σκιπιτάρους «πρίγκιπες-ηγεμόνες» που καταδυνάστευαν τους Ελληνικούς Ορθόδοξους Χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής. Αυτήν την σκληρή εξουσία, δεν την άντεχαν οι Έλληνες των περιοχών ανατολικά του Δυρραχίου και σταδιακά μετανάστευαν στα βουνά που αρχίζουν από το Άρβανο και προς νότο, για να κρυφτούν στις χαράδρες και να ζήσουν ελεύθεροι.
=== Αυτοί οι Έλληνες, που κατέφευγαν σταδιακά στο Άρβανον και στα βουνά Άρβανα για να σωθούν, ονομάσθηκαν «Αρβανίται», με ξεκάθαρη Ελληνική γλωσσολογική απόδοση χωρίς καμία παρερμηνεία. Αυτοί οι Έλληνες-Αρβανίτες, ήθελαν να επιβάλουν την αυτονομία τους στη περιοχή που διάλεξαν και ήσαν σε διαρκή σύγκρουση με τις διάφορες ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ή ARBERIANS φαιουδαρχικές φατρίες. Δεν ήταν μόνο οι τοπικές συγκρούσεις με τους Αλβανούς φεουδάρχες. Οι στρατιωτικές εισβολές Ιταλών, Βενετών, Σλαύων ήσαν διαρκείς και καταταλαιπώρησαν όλη τη Βαλκανική και ιδιαίτερα τη περιοχή Άνω και Κάτω Ηπείρου. Ακόμα και ο Σέρβος βασιλιάς Dousan, που αυτοχρήσθηκε βασιλιάς Σέρβων και Ελλήνων, ναι μεν επιβεβαιώνει την συνέχεια της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας κλπ περιοχών που κατέκτησε, στη πράξη όμως, αποδείχθηκε ένες αδίστακτος δυνάστης, που επέβαλε την εξουσία του ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ με ακραία βία.
=== Οι αδιάκοποι πόλεμοι, εξανάγκαζαν τον Ελληνικό πληθυσμό των Αρβάνων, σε νέες μεταναστεύσεις νοτιότερα. Οι περισσότεροι από τους Αρβανίτες (πρώην κατοίκους των Αρβάνων), κατέληξαν στα Βουνά του Σουλίου, όπου άφτιαξαν και άλλα χωριά και σιγά-σιγά αυτοοργανώθηκαν σε ένα είδος αυτόνομης μικρής κοινοπολιτείας, κάτι που δεν μπόρεσαν (ή δεν πρόλαβαν) να κάνουν στα Άρβανα. Το Άρβανο και τα Άρβανα, που τα ξεκλήρησαν κυρίως οι Αλβανοί και πολύ μετά το 1912, προσπαθούν να το χρησιμοποιήσουν μπασταρδεμένο με ονομασίες άλλων περιοχών.
Εδώ ήθελλα να πάρετε μια πρώτη γεύση για το Άρβανον και τα Άρβανα όρη, στα οποία οφείλουμε την ονομασία τοπικής καταγωγής και ονομασίας της τεχνιτής διαλέκτου, καθώς και αναφορά στις διαρκείς συγκρούσεις, στη περιοχή, ως αιτία των περιοδικών μετανεστεύσεων Ελληνόγλωσσων Ελλήνων-Αρβανιτών προς νότο. Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη με τη «Jireček Line» και θα επανέλθουμε πολύ σύντομα.
Η «Jireček Line» ως αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, για τις επιρροές επί των περιοχών Σλαύων και Αλβανών, μέχρι και το 400 μ.χ.
=== Η «Jireček Line«, ή «Γραμμή Jireček», είναι μια νοητή γραμμή, που χώριζε στα αρχαία Βαλκάνια τις επιρροές, της Λατινικής γλώσσας (στα βόρεια της γραμμής) και της Ελληνικής γλώσσας (στα Νότια της γραμμής), μέχρι και τον 4ο μ.χ. αιώνα. Πηγαίνει από κοντά την πόλη της Laci της σύγχρονης Αλβανίας, μέχρι τη Serdica (τωρινή Σόφια, της Βουλγαρίας) και στη συνέχεια ακολουθεί την οροσειρά των Βαλκανίων, σχεδόν μέχρι την Odessus (Βάρνα) στην Μαύρη Θάλασσα.
=== Η οριοθέτηση αυτής της γραμμής, βασίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα: οι περισσότερες από τις επιγραφές που βρέθηκαν στα βόρεια της γραμμής ήταν γραμμένες στα λατινικά, ενώ οι περισσότερες από τις επιγραφές που βρέθηκαν στα νότια της «Jireček Line» ήταν στα ελληνικά.
=== Η γραμμή αυτή είναι σημαντική, για να εξηγηθεί (κατ’ αρχήν) το πως προέκυψαν (στη νεώτερη εποχή), σε αυτή τη περιοχή οι Ρουμανικοί και Aromanians λαοί και γενικά, για να εξηγηθεί, πως διαμορφώθηκε η καταγωγή των Ρουμάνων, οι οποίοι θεωρούνται ως λατινόφωνοι άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να έχουν σχηματιστεί κοντά σε αυτή τη περιοχή, δεδομένου ότι υπάρχουν χώρες των Βλάχων, με πολλά Λατινικά ακούσματα στα βόρεια και νότια αυτής.
=== Αρχικά η «Jireček Line» χρησιμοποιήθηκε από τον Τσέχο ιστορικό Κονσταντίν Jireček το 1911 (του οποίου έλαβε επιστημονικά το όνομα), σε μια έρευνά του, για τη καταγραφή της ιστορίας του σλαβικού λαού.
=== Πιο πρόσφατα οι ερευνητές έχουν αναθεωρήσει κάπως την «Jireček Line»: Ο Kaimio (1979) τοποθετεί τη Δαλματία και την Άνω Μοϊσία στον Λατινική περιοχή και κάτω Μοϊσία στον ελληνικό χώρο. Ο MacLeod (1982) ισχυρίζεται, ότι δεν μπορεί να ήταν «μια επίσημη πολιτική γλώσσας για κάθε πτυχή της ζωής», αλλά ότι «επιμέρους εφαρμοζόταν από Ρωμαίους υπαλλήλους [που] με τη κοινή λογική εφάρμοζαν αποφάσεις ad hoc». Επίσης, επισημαίνει (επίσης) ότι «ακόμα και σε ελληνικές περιοχές τα Λατινικά ήταν η επίσημη γλώσσα σε επιγραφές των δημόσιων κτιρίων, σε ορόσημα, και στο στρατό.»
============================
Επέλεξα αυτό το άρθρο της en.wikipedia, διότι ο Josef Jireček είναι ένα τρίτο-ουδέτερο πρόσωπο της επιστημονικής κοινότητας, ο οποίος εκτέλεσε μια επιστημονική ιστορική εργασία για λογαριασμό του Πανεπιστημίου της Βιέννης, την οποία λαμβάνουν υπόψη τους όλοι οι μετά από αυτόν μελετητές της ιστορίας της Βαλκανικής. Αν λοιπόν μάθουμε που βρίσκονταν το Άρβανον (και όχι Albano) και τα Άρβανα όρη (και όχι Arbër ή Arbëria που είναι εντελώς άλλη περιοχή της σημερινής Αλβανίας), θα διαπιστώσουμε ότι μέχρι και το 400 μ.χ. τουλάχιστον ήταν Ελληνόφωνη περιοχή, νοτίως της γραμμής Josef Jireček. Εγώ δεν θα πάω μέχρι τα μυθολογικά Πελασγικά ή άλλα Ελληνόφυλα βάθη, όπως αρέσκονται πολλοί. Θα επανέλθω όμως, γιατί είμαι Αρβανίτης και δικαιούμαι να μιλήσω και για το Άρβανον και για την Αλβανική…..Arbër, που είναι άλλο πράγμα.
Επέλεξα αυτό το άρθρο της en.wikipedia, διότι ο Josef Jireček ήταν παθιασμένος Σλαύος ….Σλαυολόγος και τα ευρήματα και οι διαπιστώσεις του, ενδιαφέρουν τόσο εμάς, όσο και κυρίως τους Σλαύους των Σκοπίων. Όπως φαίνεται στον χάρτη, εξ ολοκλήρου η ΠΓΔΜ (Σκόπια), το 400 μ.χ. είναι στη περιοχή της Ελληνικής περιοχής. Ακολουθεί η μακρά περίοδος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ας μη πούμε ότι τη ταυτίζουμε με οποιαδήποτε Ελληνικότητα. Ναι έγιναν πόλεμοι. Όμως δεν συνέβη κάτι που να δικαιολογεί, τη τρέλα των Σκοπίων, ότι τάχα είναι γηγενείς Μακεδόνες, που αφομίωναν τους πάντες από το πουθενά. Όταν η άρχουσα τάξη των επαρχιών ήταν Ελληνική και Ελληνόγλωσση, είναι γελοίο και να μιλάμε για αποδεκατισμό του Ελληνικού ή/και Ελληνόγλωσσου πληθυσμού.
============================
Ο Konstantin Josef Jireček (γεννήθηκε 24 Ιουλίου του 1854, στη Βιέννη – και πέθανε 10 Ιανουαρίου του 1918, στη Βιέννη). Ήταν Τσέχος, γιος του υπουργού της Αυστριακής Αυτοκρατορίας Josef Jireček, ιστορικός, διπλωμάτης και Σλαυολόγος.
Εισήλθε στην υπηρεσία της Βουλγαρίας το 1879, και το 1881 έγινε υπουργός παιδείας στη κυβέρνηση της Σόφιας. Το 1884 έγινε καθηγητής της παγκόσμιας ιστορίας στην Τσεχία, στο «Charles University της Πράγας», και το 1893 καθηγητής των «Σλαβικών αρχαιοτήτων» στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Το μεγαλύτερο μέρος των γραπτών του Konstantin Josef Jireček αναφέρεται στην ιστορία των νοτίων Σλάβων και στη λογοτεχνία τους. Περιλαμβάνουν επίσης μια ιστορία των Βουλγάρων (Τσεχίας και της Γερμανίας, 1876), Ιστορία των Σέρβων, το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (1891), ταξίδια στη Βουλγαρία (Τσεχία, 1888), κ.ά. Τα περισσότερα έργα του είναι γραμμένα στη γερμανική γλώσσα.
Τιμητικά το όνομά του έχει δοθεί: ως σημείο Jireček στο νησί Smith στα Νότια νησιά Σέτλαντ της Ανταρκτικής, είναι από το όνομά του Konstantin Jireček. Στη Βουλγαρία, το Όρος Jireček, είναι η τρίτη ψηλότερη κορυφή της οροσειράς Rila, καθώς και δύο χωριά (της Βουλγαρίας), φέρουν επίσης το όνομά του.
Ο Konstantin Jireček εμφανίζεται σαν δευτερεύων χαρακτήρας σε ένα σατιρικό έργο του Αλέξανδρου Κωνσταντίνοφ, με επίκεντρο το φανταστικό χαρακτήρα του κόλπου Ganyo, όπου ο πρωταγωνιστής του επισκέπτεται την Πράγα, όπου αναζητώντας καταφύγιο, κατέληξε να ασχολείται με τη πολιτική.
ΚΥΡΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Από το 400 μ.χ. μέχρι το 1350 μ.χ., υπήρχαν και Έλληνες και Ελληνική γλώσσα, τόσο στη κυρίως Ελλάδα, όσο και στη κεντρική και νότια Αλβανία. Την χρονική περίοδο 1.040 μ.χ. - 1.350 μ.χ., υπήρχαν Άρβανον, Άρβανα, στη Κεντρική προς νότια της σημερινής Αλβανίας, με συμπαγή Ελληνικό Ορθόδοξο Χριστιανικό πληθυσμό, ο οποίος εξαναγκαζόταν σε διαδοχικές μεταναστεύσεις προς νότο, λόγω συνεχών πολεμικών συγκρούσεων, με τους «Βυζαντινούς» τοπικούς φεουδάρχες, τους Αλβανούς μικροηγεμόνες (κυρίως), τους Ιταλοβενετούς, τους Σέρβους και τους Οθωμανούς.
http://arvanitis.eu
=== Το πλέον φαιδρό με την Αλβανική προπαγάνδα, είναι ότι σε μακρές χρονικές περιόδους, συνυπήρχαν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ Η ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, δύο (2) περιοχές με την ονομασία «Arbëria» (μία στον βορρά της σημερινής Αλβανίας και μία στον νότο της σημερινής Αλβανίας), ενώ το Άρβανον ήταν σχεδόν στη μέση της νοητής ευθείας Δυρραχίου – Ελμπασάν, η δε περιοχή των βουνών «Άρβανα», άρχιζε από το Άρβανον και κατέληγε στο Αψό (Osumi) ποταμό.
=== Το επίσης φαιδρό με την Αλβανική προπαγάνδα είναι το γεγονός, ότι σε ανύποπτο χρόνο (1040 -1300 , έχει καταγραφεί από μεσαιωνικούς Βυζαντινούς ιστορικούς, ότι η περιοχή των Αρβάνων, ήταν (θεωρητικά) υποταγμένη, στην εκάστοτε εξουσία του Δυρραχίου, είτε ονομαζόταν Δεσποτάτο Δυρραχίου, είτε Δουκάτο Δυρραχίου, είτε πριγκηπάτο Δυρραχίου (ή/και Βασίλειον …Αλβανίας) ή αργότερα Πασαλίκι. Η ουσία ήταν, ότι όλες αυτές οι διαδοχικές εξουσίες, βασίζονταν στη πιο σκληρή φαιουδαρχική δομή, με Αλβανούς-Σκιπιτάρους «πρίγκιπες-ηγεμόνες» που καταδυνάστευαν τους Ελληνικούς Ορθόδοξους Χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής. Αυτήν την σκληρή εξουσία, δεν την άντεχαν οι Έλληνες των περιοχών ανατολικά του Δυρραχίου και σταδιακά μετανάστευαν στα βουνά που αρχίζουν από το Άρβανο και προς νότο, για να κρυφτούν στις χαράδρες και να ζήσουν ελεύθεροι.
=== Αυτοί οι Έλληνες, που κατέφευγαν σταδιακά στο Άρβανον και στα βουνά Άρβανα για να σωθούν, ονομάσθηκαν «Αρβανίται», με ξεκάθαρη Ελληνική γλωσσολογική απόδοση χωρίς καμία παρερμηνεία. Αυτοί οι Έλληνες-Αρβανίτες, ήθελαν να επιβάλουν την αυτονομία τους στη περιοχή που διάλεξαν και ήσαν σε διαρκή σύγκρουση με τις διάφορες ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ή ARBERIANS φαιουδαρχικές φατρίες. Δεν ήταν μόνο οι τοπικές συγκρούσεις με τους Αλβανούς φεουδάρχες. Οι στρατιωτικές εισβολές Ιταλών, Βενετών, Σλαύων ήσαν διαρκείς και καταταλαιπώρησαν όλη τη Βαλκανική και ιδιαίτερα τη περιοχή Άνω και Κάτω Ηπείρου. Ακόμα και ο Σέρβος βασιλιάς Dousan, που αυτοχρήσθηκε βασιλιάς Σέρβων και Ελλήνων, ναι μεν επιβεβαιώνει την συνέχεια της Ελληνικότητας της Μακεδονίας, Ηπείρου, Θεσσαλίας κλπ περιοχών που κατέκτησε, στη πράξη όμως, αποδείχθηκε ένες αδίστακτος δυνάστης, που επέβαλε την εξουσία του ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ με ακραία βία.
=== Οι αδιάκοποι πόλεμοι, εξανάγκαζαν τον Ελληνικό πληθυσμό των Αρβάνων, σε νέες μεταναστεύσεις νοτιότερα. Οι περισσότεροι από τους Αρβανίτες (πρώην κατοίκους των Αρβάνων), κατέληξαν στα Βουνά του Σουλίου, όπου άφτιαξαν και άλλα χωριά και σιγά-σιγά αυτοοργανώθηκαν σε ένα είδος αυτόνομης μικρής κοινοπολιτείας, κάτι που δεν μπόρεσαν (ή δεν πρόλαβαν) να κάνουν στα Άρβανα. Το Άρβανο και τα Άρβανα, που τα ξεκλήρησαν κυρίως οι Αλβανοί και πολύ μετά το 1912, προσπαθούν να το χρησιμοποιήσουν μπασταρδεμένο με ονομασίες άλλων περιοχών.
Εδώ ήθελλα να πάρετε μια πρώτη γεύση για το Άρβανον και τα Άρβανα όρη, στα οποία οφείλουμε την ονομασία τοπικής καταγωγής και ονομασίας της τεχνιτής διαλέκτου, καθώς και αναφορά στις διαρκείς συγκρούσεις, στη περιοχή, ως αιτία των περιοδικών μετανεστεύσεων Ελληνόγλωσσων Ελλήνων-Αρβανιτών προς νότο. Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη με τη «Jireček Line» και θα επανέλθουμε πολύ σύντομα.
Η «Jireček Line» ως αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας, για τις επιρροές επί των περιοχών Σλαύων και Αλβανών, μέχρι και το 400 μ.χ.
=== Η «Jireček Line«, ή «Γραμμή Jireček», είναι μια νοητή γραμμή, που χώριζε στα αρχαία Βαλκάνια τις επιρροές, της Λατινικής γλώσσας (στα βόρεια της γραμμής) και της Ελληνικής γλώσσας (στα Νότια της γραμμής), μέχρι και τον 4ο μ.χ. αιώνα. Πηγαίνει από κοντά την πόλη της Laci της σύγχρονης Αλβανίας, μέχρι τη Serdica (τωρινή Σόφια, της Βουλγαρίας) και στη συνέχεια ακολουθεί την οροσειρά των Βαλκανίων, σχεδόν μέχρι την Odessus (Βάρνα) στην Μαύρη Θάλασσα.
=== Η οριοθέτηση αυτής της γραμμής, βασίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα: οι περισσότερες από τις επιγραφές που βρέθηκαν στα βόρεια της γραμμής ήταν γραμμένες στα λατινικά, ενώ οι περισσότερες από τις επιγραφές που βρέθηκαν στα νότια της «Jireček Line» ήταν στα ελληνικά.
=== Η γραμμή αυτή είναι σημαντική, για να εξηγηθεί (κατ’ αρχήν) το πως προέκυψαν (στη νεώτερη εποχή), σε αυτή τη περιοχή οι Ρουμανικοί και Aromanians λαοί και γενικά, για να εξηγηθεί, πως διαμορφώθηκε η καταγωγή των Ρουμάνων, οι οποίοι θεωρούνται ως λατινόφωνοι άνθρωποι, οι οποίοι μπορεί να έχουν σχηματιστεί κοντά σε αυτή τη περιοχή, δεδομένου ότι υπάρχουν χώρες των Βλάχων, με πολλά Λατινικά ακούσματα στα βόρεια και νότια αυτής.
=== Αρχικά η «Jireček Line» χρησιμοποιήθηκε από τον Τσέχο ιστορικό Κονσταντίν Jireček το 1911 (του οποίου έλαβε επιστημονικά το όνομα), σε μια έρευνά του, για τη καταγραφή της ιστορίας του σλαβικού λαού.
=== Πιο πρόσφατα οι ερευνητές έχουν αναθεωρήσει κάπως την «Jireček Line»: Ο Kaimio (1979) τοποθετεί τη Δαλματία και την Άνω Μοϊσία στον Λατινική περιοχή και κάτω Μοϊσία στον ελληνικό χώρο. Ο MacLeod (1982) ισχυρίζεται, ότι δεν μπορεί να ήταν «μια επίσημη πολιτική γλώσσας για κάθε πτυχή της ζωής», αλλά ότι «επιμέρους εφαρμοζόταν από Ρωμαίους υπαλλήλους [που] με τη κοινή λογική εφάρμοζαν αποφάσεις ad hoc». Επίσης, επισημαίνει (επίσης) ότι «ακόμα και σε ελληνικές περιοχές τα Λατινικά ήταν η επίσημη γλώσσα σε επιγραφές των δημόσιων κτιρίων, σε ορόσημα, και στο στρατό.»
============================
Επέλεξα αυτό το άρθρο της en.wikipedia, διότι ο Josef Jireček είναι ένα τρίτο-ουδέτερο πρόσωπο της επιστημονικής κοινότητας, ο οποίος εκτέλεσε μια επιστημονική ιστορική εργασία για λογαριασμό του Πανεπιστημίου της Βιέννης, την οποία λαμβάνουν υπόψη τους όλοι οι μετά από αυτόν μελετητές της ιστορίας της Βαλκανικής. Αν λοιπόν μάθουμε που βρίσκονταν το Άρβανον (και όχι Albano) και τα Άρβανα όρη (και όχι Arbër ή Arbëria που είναι εντελώς άλλη περιοχή της σημερινής Αλβανίας), θα διαπιστώσουμε ότι μέχρι και το 400 μ.χ. τουλάχιστον ήταν Ελληνόφωνη περιοχή, νοτίως της γραμμής Josef Jireček. Εγώ δεν θα πάω μέχρι τα μυθολογικά Πελασγικά ή άλλα Ελληνόφυλα βάθη, όπως αρέσκονται πολλοί. Θα επανέλθω όμως, γιατί είμαι Αρβανίτης και δικαιούμαι να μιλήσω και για το Άρβανον και για την Αλβανική…..Arbër, που είναι άλλο πράγμα.
Επέλεξα αυτό το άρθρο της en.wikipedia, διότι ο Josef Jireček ήταν παθιασμένος Σλαύος ….Σλαυολόγος και τα ευρήματα και οι διαπιστώσεις του, ενδιαφέρουν τόσο εμάς, όσο και κυρίως τους Σλαύους των Σκοπίων. Όπως φαίνεται στον χάρτη, εξ ολοκλήρου η ΠΓΔΜ (Σκόπια), το 400 μ.χ. είναι στη περιοχή της Ελληνικής περιοχής. Ακολουθεί η μακρά περίοδος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ας μη πούμε ότι τη ταυτίζουμε με οποιαδήποτε Ελληνικότητα. Ναι έγιναν πόλεμοι. Όμως δεν συνέβη κάτι που να δικαιολογεί, τη τρέλα των Σκοπίων, ότι τάχα είναι γηγενείς Μακεδόνες, που αφομίωναν τους πάντες από το πουθενά. Όταν η άρχουσα τάξη των επαρχιών ήταν Ελληνική και Ελληνόγλωσση, είναι γελοίο και να μιλάμε για αποδεκατισμό του Ελληνικού ή/και Ελληνόγλωσσου πληθυσμού.
============================
Ο Konstantin Josef Jireček (γεννήθηκε 24 Ιουλίου του 1854, στη Βιέννη – και πέθανε 10 Ιανουαρίου του 1918, στη Βιέννη). Ήταν Τσέχος, γιος του υπουργού της Αυστριακής Αυτοκρατορίας Josef Jireček, ιστορικός, διπλωμάτης και Σλαυολόγος.
Εισήλθε στην υπηρεσία της Βουλγαρίας το 1879, και το 1881 έγινε υπουργός παιδείας στη κυβέρνηση της Σόφιας. Το 1884 έγινε καθηγητής της παγκόσμιας ιστορίας στην Τσεχία, στο «Charles University της Πράγας», και το 1893 καθηγητής των «Σλαβικών αρχαιοτήτων» στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Το μεγαλύτερο μέρος των γραπτών του Konstantin Josef Jireček αναφέρεται στην ιστορία των νοτίων Σλάβων και στη λογοτεχνία τους. Περιλαμβάνουν επίσης μια ιστορία των Βουλγάρων (Τσεχίας και της Γερμανίας, 1876), Ιστορία των Σέρβων, το Πριγκιπάτο της Βουλγαρίας (1891), ταξίδια στη Βουλγαρία (Τσεχία, 1888), κ.ά. Τα περισσότερα έργα του είναι γραμμένα στη γερμανική γλώσσα.
Τιμητικά το όνομά του έχει δοθεί: ως σημείο Jireček στο νησί Smith στα Νότια νησιά Σέτλαντ της Ανταρκτικής, είναι από το όνομά του Konstantin Jireček. Στη Βουλγαρία, το Όρος Jireček, είναι η τρίτη ψηλότερη κορυφή της οροσειράς Rila, καθώς και δύο χωριά (της Βουλγαρίας), φέρουν επίσης το όνομά του.
Ο Konstantin Jireček εμφανίζεται σαν δευτερεύων χαρακτήρας σε ένα σατιρικό έργο του Αλέξανδρου Κωνσταντίνοφ, με επίκεντρο το φανταστικό χαρακτήρα του κόλπου Ganyo, όπου ο πρωταγωνιστής του επισκέπτεται την Πράγα, όπου αναζητώντας καταφύγιο, κατέληξε να ασχολείται με τη πολιτική.
ΚΥΡΙΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Από το 400 μ.χ. μέχρι το 1350 μ.χ., υπήρχαν και Έλληνες και Ελληνική γλώσσα, τόσο στη κυρίως Ελλάδα, όσο και στη κεντρική και νότια Αλβανία. Την χρονική περίοδο 1.040 μ.χ. - 1.350 μ.χ., υπήρχαν Άρβανον, Άρβανα, στη Κεντρική προς νότια της σημερινής Αλβανίας, με συμπαγή Ελληνικό Ορθόδοξο Χριστιανικό πληθυσμό, ο οποίος εξαναγκαζόταν σε διαδοχικές μεταναστεύσεις προς νότο, λόγω συνεχών πολεμικών συγκρούσεων, με τους «Βυζαντινούς» τοπικούς φεουδάρχες, τους Αλβανούς μικροηγεμόνες (κυρίως), τους Ιταλοβενετούς, τους Σέρβους και τους Οθωμανούς.
http://arvanitis.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου