Ο Νόμος Του Ενός και η Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας

Οραματισμοί του Έντγκαρ Κέυσυ για την Ατλαντίδα

Ο Έντγκαρ Κέυσυ παραμένει ίσως ο πλέον αξιόπιστος και γνήσιος «δίαυλος» των τελευταίων 150 ετών. Οι ιατρικού περιεχομένου υπαγορεύσεις του και εκείνες περί προηγουμένων ζωών και παρελθόντων πολιτισμών επικροτούνται και μελετώνται από εκατομμύρια στο ίδρυμά του, τον Σύλλογο Έρευνας Και Διαφώτισης (Association forResearch and Enlightenment, A.R.E.), που βρίσκεται στην Βιρτζίνια Μπητς, της πολιτείας Βιρτζίνια. Διευθύνων Σύμβουλος του Συλλόγου είναι ο αξιότιμος Τζων Βαν Άουκεν.
Έχει γράψει περισσότερα από εικοσιπέντε βιβλία πάνω στις υπαγορεύσεις του Έντγκαρ Κέυσυ και έχει πάρει μέρος στο πρόγραμμα Διερεύνηση Ατλαντίδας. Θα είναι ένας από τους προνομιακούς ομιλητές στις 12 Δεκεμβρίου 2012 και θα μιλήσει για «Την Ατλαντίδα Του Έντγκαρ Κέυσυ».

Σύμφωνα με τον Έντγκαρ Έβανς Κέυσυ, γιο του Έντγκαρ Κέυσυ, πάνω από επτακόσιες από τις δυόμισι χιλιάδες και πλέον υπαγορεύσεις ζωής αναφέρονται σε ενσαρκώσεις στην Ατλαντίδα. Ο Κέυσυ είπε, ότι κατά τη Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας βρισκόταν στη διακυβέρνηση της χώρας μια πολύ πνευματική κοινότητα, που είχε την ονομασία «Νόμος του Ενός». Ο Νόμος του Ενός είχε κυρίως σαν βάση την περιοχή της Ατλαντίδας που ονομαζόταν Ποσείδια. Ο Νόμος του Ενός, όπως δηλώνεται στις υπαγορεύσεις του Κέυσυ, κατείχε τα ανώτερα πρότυπα συνείδησης, που επετεύχθησαν ποτέ στη Γη. Τα μέλη αυτής της κοινότητας ήσαν ικανά να συνεχίζουν να δονούνται στο ύψιστο επίπεδο φωτός και ενέργειας και παρέμειναν πολύ κοντά και πιστοί στον έναν Δημιουργό/Θεό, ακόμα και όταν οι άλλες ομάδες στην Ατλαντίδα άρχισαν να παίρνουν τον κατήφορο, προτιμώντας την επιδίωξη της εξουσίας και των υλικών αποκτημάτων έναντι της αγάπης.

Ο Κέυσυ μιλάει για μια Ατλαντίδα, που ήταν εξαιρετικά προηγμένη επιστημονικά, με πολύπλοκη, υψηλής εξέλιξης τεχνολογία, η οποία καθιστούσε δυνατή τη χρήση αεροσκαφών, αεροστάτων ενός πολύ ιδιαίτερου τύπου, υποβρυχίων, ανελκυστήρων, ενός συστήματος μεταδόσεων παρόμοιου με την τηλεόραση, ακόμη και ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η τεχνολογία των κρυστάλλων χρησιμοποιείτο για να τροφοδοτεί με ενέργεια τα πάντα. Κάποιοι κρύσταλλοι προορίζονταν για χρήσεις στη βιομηχανία και την παραγωγή ενέργειας και άλλοι ήσαν Ναϊτικοί Κρύσταλλοι, που χρησίμευαν για την παραγωγή υψήσυχνων ενεργειακών πεδίων, τα οποία αξιοποιούνταν στη ρύθμιση του συστήματος των τσάκρας, στην εφαρμογή θεραπείας, στα κοσμικά ταξίδια, στην εκπαίδευση, ακόμη και στην ανανέωση του σώματος.
Οι βιομηχανικοί κρύσταλλοι χρησιμοποιούνταν σαν πηγές παραγωγής ενέργειας, για την εκπομπή ενεργειακών πεδίων, για την δημιουργία οπτικών αγροτικών συνθηκών, για την δημιουργία υπερ-διαστασιακών σηράγγων, την ενεργοποίηση της κίνησης υλικών αντικειμένων, την εκσκαφή σηράγγων της Έσω Γης μέσω εξάχνωσης και για τη δημιουργία «ακτίνων έλξης».

Στο διάστημα που ονομάστηκε «Χρυσή Εποχή» πολλές ψυχές στον πλανήτη δεν βρίσκονταν ακόμη σε «ανθρώπινα σώματα». Πολλοί εξωγήινοι εκδηλώνονταν σε ενεργειακή μορφή, ειδικά οι Σείριοι, οι Πλειάδιοι και οι Αρκτούριοι. Εκείνοι που βρίσκονταν σε ανθρώπινο σώμα, είχαν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ζωές εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας – μερικοί μέχρι και 10.000 χρόνια – χάρις στη διεργασία ανανέωσης.

Μετά τη δεύτερη διάσπαση της Ατλαντίδας, η ήπειρος διαμελίστηκε σε πέντε νησιά, τα τρία κυριότερα των οποίων ονομάζονταν Άρυα (το μεγαλύτερο), Ογκ και Ποσείδια. Το μεγαλύτερο μέρος της συνοχής χάθηκε και οι άνθρωποι της Άρυας βρέθηκαν κάτω από το καθεστώς μιας στρατοκρατικής, εταιρειοκρατικής ηγεσίας. Οι Αρυανοί, με πονηρία και εξαπάτηση, απέκτησαν τον έλεγχο των τεχνολογιών.
Σύμφωνα με τον Κέυσυ, η Ατλαντίδα καταστράφηκε από μαζικές εκρήξεις τεράστιου μεγέθους. Η τελική καταστροφή προήλθε από κακή χρήση της ανώτερης τεχνολογίας από μέρους της Άρυας Ομάδας, σε μια τακτική εντελώς αντίθετη προς εκείνη της ομάδας του Νόμου Του Ενός της Ποσίδειας. Η τελική καταστροφή διήρκεσε για μια περίοδο μηνών… όχι απλά ημερών ή εβδομάδων, αλλά μηνών. Το τέλος ήρθε γύρω στο 10.500 π.Χ.

Όλες οι υπαγορεύσεις έχουν δώσει την ένδειξη, ότι υπήρξαν πολλές προειδοποιήσεις και ότι πολλοί Άτλάντιοι ήσαν, στην πραγματικότητα, ικανοί να διαφύγουν πριν από την τελική «καταβύθιση». Μερικοί αναζήτησαν την ασφάλεια πηγαίνοντας στην Ευρώπη και στην Αφρική, ενώ κάποιοι κατέφυγαν στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική.
Μολονότι πολλές από τις υπαγορεύσεις ζωής που δόθηκαν από τον Κέυσυ ήσαν διατυπωμένες στη «βιβλική» ορολογία, πράγμα που τις έκανε αρκετά δυσνόητες σε πρώτη ματιά, η πολύ προσεκτική μελέτη των κειμένων και η συνένωση πολλών από αυτά, σαν να ήσαν κομμάτια ενός παζλ, μας έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε κάποια γενική «επισκόπηση» της ιστορίας της Ατλαντίδας, σύμφωνα με την αφθονία των πληροφοριών του Κέυσυ.
Οι αρχαιότατοι Ατλάντειοι περιγράφονται από τον Κέυσυ σαν προβολές διανοητικής ενέργειας (σ.τ.μ.: προβολές σκέψης, σκεπτομορφές), που είχαν ημι-φυσική μορφή, στην οποία συνυπήρχαν αμφότερα τα φύλα, αρσενικό και θηλυκό, στο ίδιο σώμα. Αυτά τα Ατλάντεια ενεργειακά όντα – που εξέπεμπαν δονήσεις ενέργειας αγνού λευκού φωτός – άρχισαν να παίρνουν σταδιακά μια περισσότερο υλική υπόσταση και πυκνότητα και να επιδίδονται σε δραστηριότητες καθαρής ιδιοτέλειας. Αυτές οι εγκλωβισμένες στην ύλη προβολές σκεπτομορφών, στο πέρασμα του χρόνου, άρχισαν να διαχωρίζονται σε δυο ομάδες: Εκείνους που ακολουθούσαν τον Νόμο Του Ενός και εκείνους που επέλεξαν να ακολουθήσουν του Υιούς Του Βελιάλ, με έδρα την νήσο Άρυα.

Οι οπαδοί του Νόμου Του Ενός εξακολούθησαν να διατηρούν τα ύψιστα πρότυπα συνείδησης και ήσαν ικανοί να συνεχίσουν να δονούνται στο ύψιστο επίπεδο φωτός και ενέργειας. Και εξακολούθησαν να μένουν πιστοί και συνεπείς προς τον ένα Δημιουργό Θεό. Ήσαν μια καλοπροαίρετη κοινωνία αγάπης, με μητριαρχικές, φιλειρηνικές και φιλόστοργες ιδιότητες και απόψεις.
Οι οπαδοί του Νόμου Του Ενός ήσαν εντελώς ειρηνικοί, απολύτως κατά της βίας και ήσαν ως κοινωνία κάπως ευάλωτοι στις δελεαστικές και συγκαλυμμένες πολιτικές δολοπλοκίες της ομάδας των Αρύων. Κατ’ επέκταση, η μη επιθετικότητα και η προσήλωση στην ειρήνη και την εντιμότητα που ετηρείτο από την κοινωνία του Νόμου Του Ενός, έγιναν τα εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι Άρυοι, για να στήσουν μια πολύπλοκη και πειστική απάτη, που τους έδωσε τη δυνατότητα να αποκτήσουν τον έλεγχο των κρυστάλλων.

Οι Άρυοι επιδόθηκαν στην συσσώρευση εξουσίας και χρησιμοποίησαν την προηγμένη τεχνολογία, περιλαμβανομένων των δυνατοτήτων της γενετικής μηχανικής και των ενεργειών των κρυστάλλων, για τον αθέμιτο στόχο του παγκόσμιου ελέγχου.
Ανέπτυξαν μια φυλή γενετικά κατασκευασμένων «σκλάβων εργατών». Η κοινωνική μερίδα των Αρύων άρχισε να χρησιμοποιεί την τεχνολογία προκειμένου να κυριαρχήσει στον κόσμο. Ο κρύσταλλος Tuaoi χρησιμοποιείτο για τη δημιουργία σεισμών σε άλλες περιοχές και για την παραγωγή ακτίνων θανάτου. Αυτή η καταστροφική χρήση αποσταθεροποίησε το σύστημα και οδήγησε στην καταστροφή του δορυφορικού μητρικού συστήματος κρυστάλλων. Η συντριβή και η έκρηξή του προκάλεσε μια σειρά σεισμών και εκρήξεων σε ολόκληρο το σύστημα ενέργειας.
Οι περισσότεροι από τους επιζήσαντες από τη μερίδα του Νόμου Του Ενός μετανάστευσαν στην Αίγυπτο, στη Βολιβία, στο Γιουκατάν και στο Αρκάνσας. Για μερικές γενιές κάποιες περιοχές κράτησαν ένα υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο και διατήρησαν την τεχνολογία. Όμως με τις εκτάσεις της ξηράς χαμένες (σ.τ.μ.: προφανώς υπονοούνται οι εκτάσεις ξηράς που κατελάμβαναν παλαιότερα την έκταση του Ατλαντικού ωκεανού), με τον καιρό οι περιοχές περιήλθαν σε απομόνωση και αποδιοργάνωση.
Η Ατλαντίδα είχε χαθεί.
Αφότου ήρθε το τέλος, υπήρξε μια εκ των υστέρων αναγνώριση από τη μεριά της κοινωνίας του Νόμου Του Ενός, ότι η ουτοπία είχε χαθεί. Όμως υποσχέθηκαν να επιστρέψουν κάποια μέρα και ποτέ πια να μη σταθούν αφελείς ή εξαπατημένοι. Η επιστροφή συμβαίνει το 2012. Ήσουν εσύ μέλος της κοινωνίας του Νόμου Του Ενός; Νιώθεις το ηχηρό κάλεσμα της Επιστροφής;
Πριν οι Άρυοι πάρουν την κυριαρχία της Ατλαντίδας στο τελικό στάδιο της καταστροφής της, μια όμορφη, ειρηνική και υψηλής πνευματικότητας μητριαρχική κοινωνία, που ονομαζόταν «ο Νόμος Του Ενός», ηγεμόνευε με εξαιρετική αρμονία για πάνω από 20.000 χρόνια, σε μια περίοδο που ο Κέυσυ ονόμασε «Χρυσή Εποχή της Ατλαντίδας».
Το διάστημα της Χρυσής Εποχής του Νόμου Του Ενός στην Ποσείδια κατάφερε την ύψιστη συχνότητα Αγάπης, που πραγματοποιήθηκε ποτέ στον πλανήτη Γη. Εκείνοι τώρα επανέρχονται.





Πηγή