Εάν με αφορμή την παθητική στάση της Τουρκίας στο θέμα της
κατάρριψης του φωτογραφικού Φάντομ από τη Συρία ανακαλύπταμε το
πραγματικό πολεμικό δυναμικό και τον «αλγόριθμο» που καθορίζει την
ουσιαστική πολεμική ισχύ της Τουρκίας, ίσως να μπορούσαμε να καθορίσουμε
και το πραγματικό μέγεθος της τουρκικής απειλής, απογυμνωμένο από
άλλους γεωπολιτικούς παράγοντες, όπως για παράδειγμα την επί δεκαετίες
σκανδαλώδη υποστήριξη των ΗΠΑ στις τουρκικές θέσεις, με εξαίρεση την
περίπτωση της γεώτρησης στο Οικόπεδο 12.
Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί, σε περίπτωση που η Ελλάδα κατορθώσει να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στο σε τι ακριβώς συνίσταται η περίφημη «τουρκική απειλή», θα έχει αποκτήσει ένα ασύγκριτο πολιτικό πλεονέκτημα στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών κρίσεων, όπου, υπό τον φόβο της τούρκικης απειλής, η Ελλάδα αναγκάζεται να υποχωρεί σε πολιτικό επίπεδο, με επώδυνες και στρατηγικού χαρακτήρα συνέπειες για την επιβίωση της χώρας και του έθνους.
Οι προδοσίες της μη επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., της Μαδρίτης, των Ιμίων και του Οτζαλάν, που και στις τέσσερις περιπτώσεις η Ελλάδα ταπεινώθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα εθνικά μας συμφέροντα, έγιναν υπό την απειλή χρήσης βίας, η οποία ίσως λειτούργησε και ως άλλοθι στους πολιτικούς μας ηγέτες για να υποχωρήσουν. Κατά την άποψή μας, δε, οι ως άνω επαίσχυντες πράξεις των Ελλήνων ηγετών είναι στην κυριολεξία η κορυφή του παγόβουνου στο τεράστιο αυτό ζήτημα, που καθόρισε τη φυσιογνωμία της Ελλάδος από το 1950 και εντεύθεν, αφού η «τουρκική απειλή» επηρέαζε και καθόριζε το πολιτικό σκηνικό, πέραν του ότι για την «αντιμετώπισή» της κατασπαταλήθηκε πάνω από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια αυτά τα 60 χρόνια και μάλιστα χωρίς η Ελλάδα να αποκτήσει την αμυντική βιομηχανία που θα τη βοηθούσε να αντιμετωπίσει από θέση ισχύος την όποια απειλή.
Το ξαναλέμε, το θέμα είναι τεράστιο και δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι σε θέση ή θέλουν να το ανιχνεύσουν και να το εντάξουν με εθνικούς όρους στον προβληματισμό και τον στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας.
Εμείς, απλά, για να βάλουμε ένα λιθαράκι στον προβληματισμό για το θέμα, θα παραθέσουμε σε μετάφραση κείμενο για τη στάση της Τουρκίας στο θέμα της κατάρριψης του RF-4E, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ισβέστια», που είναι γνωστό ότι απηχεί τις θέσεις του ρωσικού κράτους:
«Μετά την κατάρριψη του RF-4E, μια μοίρα τουρκικών F-16 στο Ιντζιρλίκ έλαβε εντολή να είναι σε ετοιμότητα μέχρι τις 5 Ιουλίου να λάβει διαταγή “Αρχίσατε επιχείρηση στη Συρία”. Τα αεροσκάφη ήταν με τις μηχανές αναμμένες. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι την εύρεση του κύριου σώματος του καταρριφθέντος αεροσκάφους. Με βάση τις ληφθείσες πληροφορίες, η Αγκυρα ήταν αποφασισμένη να χτυπήσει τη Συρία. Ενα πράγμα εμπόδισε την Τουρκία να κάνει πράξη αυτήν την απόφαση. Το ότι το τουρκικό γενικό επιτελείο δεν είχε σαφείς πληροφορίες για τις θέσεις και τη δυναμικότητα των συστημάτων αεράμυνας της Συρίας. Τελικώς, ήταν πολύ σωστή η απόφαση της Τουρκίας να μην αρχίσει η επίθεση. Κι αυτό γιατί η Ρωσία προμήθευσε τη Συρία με πυροβολαρχίες τελευταίου τύπου βλημάτων εδάφους αέρος “Buk”. Τα συστήματα αυτά θα κατέρριπταν τα τουρκικά αεροσκάφη μόλις έμπαιναν στον εναέριο χώρο της Συρίας, όπως ρίχνουν τις ψεύτικες πέρδικες τα αεροβόλα που βρίσκονται στα λούνα παρκ. Ετσι, η Τουρκία, ενώ θα επιχειρούσε να πάρει εκδίκηση για το αναγνωριστικό αεροσκάφος που κατερρίφθη, θα έχανε μια μοίρα πολεμικών αεροσκαφών. Στη συνέχεια η Τουρκία θα παρασυρόταν σε ένα πόλεμο χωρίς γυρισμό με τη Συρία».
Νομίζουμε ότι το παραπάνω κείμενο είναι αρκετό για να συμβάλει στον προβληματισμό που λέγαμε, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ' όψιν το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ καλύτερα συστήματα αεροπορικής άμυνας, όπως οι S-300 και οι TOR-M1.
Αμφιβάλλει κανείς;
Σάββας Καλεντερίδης
http://www.dimokratianews.gr
Γιατί το λέμε αυτό;
Γιατί, σε περίπτωση που η Ελλάδα κατορθώσει να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στο σε τι ακριβώς συνίσταται η περίφημη «τουρκική απειλή», θα έχει αποκτήσει ένα ασύγκριτο πολιτικό πλεονέκτημα στη διαχείριση των ελληνοτουρκικών κρίσεων, όπου, υπό τον φόβο της τούρκικης απειλής, η Ελλάδα αναγκάζεται να υποχωρεί σε πολιτικό επίπεδο, με επώδυνες και στρατηγικού χαρακτήρα συνέπειες για την επιβίωση της χώρας και του έθνους.
Οι προδοσίες της μη επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., της Μαδρίτης, των Ιμίων και του Οτζαλάν, που και στις τέσσερις περιπτώσεις η Ελλάδα ταπεινώθηκε και αναγκάστηκε να υποχωρήσει, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα εθνικά μας συμφέροντα, έγιναν υπό την απειλή χρήσης βίας, η οποία ίσως λειτούργησε και ως άλλοθι στους πολιτικούς μας ηγέτες για να υποχωρήσουν. Κατά την άποψή μας, δε, οι ως άνω επαίσχυντες πράξεις των Ελλήνων ηγετών είναι στην κυριολεξία η κορυφή του παγόβουνου στο τεράστιο αυτό ζήτημα, που καθόρισε τη φυσιογνωμία της Ελλάδος από το 1950 και εντεύθεν, αφού η «τουρκική απειλή» επηρέαζε και καθόριζε το πολιτικό σκηνικό, πέραν του ότι για την «αντιμετώπισή» της κατασπαταλήθηκε πάνω από μισό τρισεκατομμύριο δολάρια αυτά τα 60 χρόνια και μάλιστα χωρίς η Ελλάδα να αποκτήσει την αμυντική βιομηχανία που θα τη βοηθούσε να αντιμετωπίσει από θέση ισχύος την όποια απειλή.
Το ξαναλέμε, το θέμα είναι τεράστιο και δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι σε θέση ή θέλουν να το ανιχνεύσουν και να το εντάξουν με εθνικούς όρους στον προβληματισμό και τον στρατηγικό σχεδιασμό της χώρας.
Εμείς, απλά, για να βάλουμε ένα λιθαράκι στον προβληματισμό για το θέμα, θα παραθέσουμε σε μετάφραση κείμενο για τη στάση της Τουρκίας στο θέμα της κατάρριψης του RF-4E, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ισβέστια», που είναι γνωστό ότι απηχεί τις θέσεις του ρωσικού κράτους:
«Μετά την κατάρριψη του RF-4E, μια μοίρα τουρκικών F-16 στο Ιντζιρλίκ έλαβε εντολή να είναι σε ετοιμότητα μέχρι τις 5 Ιουλίου να λάβει διαταγή “Αρχίσατε επιχείρηση στη Συρία”. Τα αεροσκάφη ήταν με τις μηχανές αναμμένες. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι την εύρεση του κύριου σώματος του καταρριφθέντος αεροσκάφους. Με βάση τις ληφθείσες πληροφορίες, η Αγκυρα ήταν αποφασισμένη να χτυπήσει τη Συρία. Ενα πράγμα εμπόδισε την Τουρκία να κάνει πράξη αυτήν την απόφαση. Το ότι το τουρκικό γενικό επιτελείο δεν είχε σαφείς πληροφορίες για τις θέσεις και τη δυναμικότητα των συστημάτων αεράμυνας της Συρίας. Τελικώς, ήταν πολύ σωστή η απόφαση της Τουρκίας να μην αρχίσει η επίθεση. Κι αυτό γιατί η Ρωσία προμήθευσε τη Συρία με πυροβολαρχίες τελευταίου τύπου βλημάτων εδάφους αέρος “Buk”. Τα συστήματα αυτά θα κατέρριπταν τα τουρκικά αεροσκάφη μόλις έμπαιναν στον εναέριο χώρο της Συρίας, όπως ρίχνουν τις ψεύτικες πέρδικες τα αεροβόλα που βρίσκονται στα λούνα παρκ. Ετσι, η Τουρκία, ενώ θα επιχειρούσε να πάρει εκδίκηση για το αναγνωριστικό αεροσκάφος που κατερρίφθη, θα έχανε μια μοίρα πολεμικών αεροσκαφών. Στη συνέχεια η Τουρκία θα παρασυρόταν σε ένα πόλεμο χωρίς γυρισμό με τη Συρία».
Νομίζουμε ότι το παραπάνω κείμενο είναι αρκετό για να συμβάλει στον προβληματισμό που λέγαμε, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπ' όψιν το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει πολύ καλύτερα συστήματα αεροπορικής άμυνας, όπως οι S-300 και οι TOR-M1.
Αμφιβάλλει κανείς;
Σάββας Καλεντερίδης
http://www.dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου