Από το 1870, η Γερμανία θεωρεί την Οθωμανική αυτοκρατορία ως τον ισχυρότερο σύμμαχο της! Οι ίδιοι οι Τούρκοι ομολογούν την σύνδεση των σφαγών σε Βοσνία, Κόσοβο εως και την ισλαμιστική γενοκτονία γνωστή ως “αραβική άνοιξη”! Από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία οργάνωνε “τζιχάντ” σε όλες τις χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς που βρισκόταν υπό τον έλεγχο των “εχθρών”. Ρωσία, Βρετανία, Σερβία, Γαλλία.
Πως η Γερμανία συνεχίζει σήμερα αυτό που επεδίωξε και στους δύο παγκόσμιους πολέμους! Ο “αφανής” της ρόλος και η “βρώμικη δουλειά” από αχυρανθρωπους στην Αμερική. Η Γερμανία τωρα τεχνηέντως κρύβει τον ηγετικό της ρόλο και βάζει μπροστά τις ΗΠΑ.
Η αποκάλυψη της “μυστικής στήριξης” στους ισλαμοφασίστες της Συρίας.
Απο την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την σφαγή των Σέρβων σε Βοσνία και Κοσσυφοπέδιο, μέχρι την “Αραβική άνοιξη”.
ΜΚΟ, “ανθρωπιστικές οργανώσεις”, λομπίστες οργανώνουν ένα εφιαλτικό μέλλον με πρόσχημα τον ανθρωπισμό. Το χιτλερικό όραμα φαίνεται να υλοποιείται τον 21ο αιώνα με την βοήθεια της Αμερικής των
λομπιστων και της συμμορίας Κλίντον.
Each of these United States military interventions occurred in an area that had been part of the Ottoman Empire, and where a secular regime was replaced by an Islamist one. So far, the German policy of keeping hidden its leadership role in its attempt to reconstitute the Ottoman Empire has succeeded.
Since the mid-1990s the United States has intervened militarily in several internal armed conflicts in Europe and the Middle East: bombing Serbs and Serbia in support of Izetbegovic’s Moslem Regime in Bosnia in 1995, bombing Serbs and Serbia in support of KLA Moslems of Kosovo in 1999, bombing Libya’s Gaddafi regime in support of rebels in 2010. Each intervention was justified to Americans as motivated by humanitarian concerns: to protect Bosnian Moslems from genocidal Serbs, to protect Kosovo Moslems from genocidal Serbs, and to protect Libyans from their murderous dictator Muammar Gaddafi.
Other reasons for these interventions were also offered: to gain for the United States a strategic foothold in the Balkans, to defeat communism in Yugoslavia, to demonstrate to the world’s Moslems that the United States is not anti-Moslem, to redefine the role of NATO in the post-Cold War era, among others.
Each of these United States military interventions occurred in an area that had been part of the Ottoman Empire. In each, a secular regime was ultimately replaced by an Islamist one favoring sharia law and the creation of a world-wide Caliphate. The countries that experienced the “Arab Spring” of the 2010s without the help of American military intervention, Tunisia and Egypt, had also been part of the Ottoman Empire, and also ended up with Islamist regimes.
In the United States most discussions of the military conflicts of the 1990s in the Balkans and the “Arab Spring” of the 2010s do not mention that the areas involved had been part of the Ottoman Empire; these included Turkey, the Moslem-populated areas around the Mediterranean, Iraq, the coastal regions of the Arabian Peninsula and parts of the Balkans. In the areas that experienced the Arab Spring Turkey’s role in every instance has been to support the rebels and quickly recognize them as the legitimate government of the country in upheaval.
Turkish leaders do make the connection between the conflicts in the Bosnia, the “Arab Spring” and the Ottoman Empire. Harold Rhode, an American expert on Turkey, has reported:
President of Turkey Erdogan’s recent 2011 electoral victory speech puts his true intentions regarding Turkey’s foreign policy goals in perspective. He said that this victory is as important in Ankara as it is in the capital of Bosnia-Herzegovina, Sarajevo, under Ottoman times, an important Ottoman city; that his party’s victory was as important in a large Turkish city Izmir, on the Western Anatolian coast, as it is in Damascus, and as important in Istanbul as it is in Jerusalem….
In saying that this victory is as important in all of these former Ottoman cities, Erdogan apparently sees himself as trying to reclaim Turkey’s full Ottoman past.
The occurrence that since 1990 each European and Middle Eastern country that experienced American military intervention in an internal military conflict or an “Arab Spring” has ended up with a government dominated by Islamists of the Moslem Brotherhood or al-Qaeda variety fits nicely with the idea that these events represent a return to Ottoman rule. Besides being a political empire ruling a territory and its population, the Ottoman Empire claimed to be a Caliphate with spiritual suzerainty over all Moslems – those within its borders and those beyond. Though it might seem strange at first, the idea of advancing the renewal of the Ottoman Empire on two tracks – breaking down the post-Ottoman political structure and promoting a Caliphate which Islamists say they long for – is really quite reasonable.
Just as the Balkan conflicts of the 1990s and the “Arab Spring” of the 2010s considered in historical perspective suggests that Turkey might be attempting to recreate its former empire, consideration of the Turkish Empire in historical perspective suggests the possible partnership of Germany with Turkey in the project given that, from its creation in 1870, Germany viewed Turkey with its empire as a most valuable client and ally. In the view of the leaders of Germany, Turkey was controllable through a combination of economic intercourse, gifts of educational opportunities, provision of technical expertise and administrative aid, as well as bribes to Turkish officials. Germany saw influence over Turkey as a means of influencing Moslems worldwide for its own interests. Thus as the German scholar Wolfgang Schwanitz has shown, during World War I Germany employed the Turkish Caliphate to promote jihad – riot and rebellion – in areas where Moslem populations were ruled by its enemies Russia, France, Britain and Serbia.
Yet in the 50-odd articles collected in an exploration of the awareness on the part of Americans of a possible Turkish connection with the “Arab Spring,” I found not a single mention of “Germany.” Only from a link in one of those articles – to an article on the International Criminal Court (ICC) which, with its indictment of Muammar Gaddafi and issue of a warrant for his arrest, provided the “legal” basis legitimizing NATO’s bombing of Libya — which gave the rebels their victory and ended the Gaddafi regime – did I find mention of Germany. From that article, “A Lawless Global Court” by John Rosenthal (Policy Review Feb. 1. 2004 No.123), one learns that the ICC is a project initiated, promoted and, to a considerable extent, funded by Germany. Given this, the idea that the ICC serves Germany’s purposes is common sense. Through the ICC connection, Germany’s promotion of the “Arab Spring” is clear. Yet it is never or almost never mentioned. This silence calls for explanation.
Later, I did come across an explicit reference to Germany’s role in it — specifically in the war against the Assad regime in Syria — in John Rosenthal’s article “German Intelligence: al-Qaeda all over Syria” in the online Asia Times — which reports that the German government supports the rebels and their political arm, the Syrian National Council (SNC), against Assad; that the German government classified made secret “by reason of national interest” the contents of several BND (German foreign intelligence) reports that the May 25, 2012 massacre of civilians in the Syrian town of Houla, for which Assad has been blamed, was in fact perpetrated by rebel forces; and that “the German foreign office is working with representatives of the Syrian opposition to develop ‘concrete plans’ for a ‘political transition’ in Syria after the fall of Assad.” So far the German policy of keeping hidden its leadership role in the attempt to reconstitute the Ottoman Empire seems to have succeeded.
Each U. S. military action in Europe and the Middle East since 1990, however, with the exception of Iraq, has followed an overt pattern: First there is an armed conflict within the country where the intervention will take place. American news media heavily report this conflict. The “good guys” in the story are the rebels. The “bad guys,” to be attacked by American military force, are brutally anti-democratic, and committers of war crimes, crimes against humanity, and genocide. Prestigious public figures, NGOs, judicial and quasi-judicial bodies and international organizations call for supporting the rebels and attacking the regime. Next, the American president orders American logistical support and arms supplies for the rebels. Finally the American president orders military attack under the auspices of NATO in support of the rebels. The attack usually consists of aerial bombing, today’s equivalent of the nineteenth and twentieth centuries’ gunboat which could attack coastal cities of militarily weak countries without fear of retaliation. The ultimate outcome of each American intervention is the replacement of a secular government with an Islamist regime in an area that had been part of the Ottoman Empire.
Why the government of the United States would actively promote German aims — the destruction of Yugoslavia (both World Wars I and II saw Germany invade Serbia) and the re-creation of the Ottoman Empire — is a question that needs to be answered.
Robert E. Kaplan is an historian, doctorate from Cornell University, specializing in modern Europe.
http://www.katohika.gr
επιπλέον ενημέρωση......από ελληνικές πηγές..........................................................................................
ΠανΤουρκισμός, Ναζισμός, Μασονία, Τυρκουάζ, Χαλιφάτο και το Λουρί της Μάνας
Με την ενεργοποίηση του Ισλαμικού Τόξου, σειρά έχει το Χαλιφάτο, κατόπιν φανερά το 4ο Ράιχ που μάλιστα έρχεται καλπάζοντας. Πρώτα θα σαρωθούν όλα τα Αραβόφωνα μουσουλμανικά κράτη, (έγινε ήδη στην Αίγυπτο, Λυβίη, Σομαλία, Υεμένη κλπ. και το παλεύουν στην Συρία ) προτού εμφανιστεί ο … Χαλίφης ! Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν. Τους τα δίνουμε όλα μόνοι μας. Την Ομόνοια, τα … γιουσουφάκια … τα χανουμάκια … κι όσοι αντιστέκονται, πολεμάνε με τα καλαμάκια του φραπέ από τις πλατείες και το φέισμπουκ !Ετσι πολεμούν οι νεοέλληνες; Ετσι πολέμησαν αυτοί που θαυμάζουμε; Όχι φυσικα. Οι Νεοελληνες προτίμησαν να εκφυλίζονται και αντιεξελίσσονται σε πιθηκοειδή, μέσα από την εκκλησία, την πολιτική, το ποδόσφαιρο, την τηλεόραση κλπ κλπ ( Ο Σουλεϊμάν, το χαρέμι και η ηλιθιοποίηση των νεο-Ελλήνων ) μαθαίνοντας και εντρυφώντας την Μογγολοτούρκικόπακιστανική ! και μάλιστα με νόμο του κράτους (ΦΕΚ η Τουρκική Γλώσσα, είναι υποχρεωτική για τους Ελληνες) …και δεν θα μιλήσω καν για τα εκτρωματικά γκρίκλις ούτε για τα αίσχη των εκπαιδευτικών βιβλίων !!! Ο νεοέλληνας είναι άξιος της μοίρας του που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου καλή !Αρχισα ανάποδα απ’ το «Λουρί της Μάνας» μα πόσα ν’ αντέξει ο άνθρωπος παρατηρώντας γύρω του !!!
Το Τυρκουάζ: Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται με το ότι τάχα οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, καθώς και όλο το ακροατήριο φορούσαν γαλάζια κασκόλ στο Ερζερούμ στις 7 Ιαν. 2011, που υποτίθεται συμβολίζει το χρώμα του Αιγαίου και όλοι οι Έλληνες ενθουσιάστηκαν και οι δημοσιογράφοι έκαναν λόγο για συμβολισμό ειρήνης και διάφορα τέτοια αστεία, μάθετε τα εξής :
1. Το χρώμα των κασκόλ ΔΕΝ είναι γαλάζιο αλλά Τυρκουάζ.
2. Η λέξη Τυρκουάζ είναι Γαλλική και σημαίνει Τουρκικό.
3. Το χρώμα αυτό συμβολίζει την έννοια του ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ, για αυτό και αν θυμάστε η σημαία των Ουιγούρων στην Κίνα που είχαν επαναστατήσει πρόπερσι ήταν η Ημισέληνος σε Τυρκουάζ φόντο.
Όπως καταλαβαίνετε, η επιλογή του χρώματος δεν ήταν καθόλου φιλική ή ειρηνική, αλλά καθαρά σωβινιστική και εχθρική. Δεδομένου και του γεγονότος πως ο Γιώργος Παπανδρέου είχε ντυθεί ολόιδια με τον τούρκο ομόλογό του, Ταγίπ Ερντογάν, να υποθέσουμε πως ασπάζεται πλήρως την “ενδυμασία” που του “έδωσε” ο ισλαμιστής Νέο – Οθωμανιστής τούρκος πρωθυπουργός; Μήπως καταλαβαίνετε; … την ύστατη έστω ώρα; Δες κι εδώ Η Γκρίζα Φυλή … Ένα Φανταστικό Σενάριο
Μεγάλο μέρος του άρθρου οφείλεται στο www.blackraiser.com του Peter Fotis Kapnistos
Παντουρκισμός και Ναζισμός: Ένα ΑΠΗΓΟΡΕΥΜΕΝΟ τεράστιο θέμα που φυσικά δεν θίγουν ποτέ τα ΜΜΚ (Μέσα Μαζικής Κατευθύνσεως), αν είναι δυνατόν! Μπορεί και να τους επιβάλετε μυστική ποινή, λέω εγώ τώρα! Τέλος πάντων, ας αρχίσουμε:
Λόγω των επιρροών των μασονικών γκρουπ του Sebottendorff στην Ευρώπη, ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ και άλλοι ορκίστηκαν μυστικά στην δεκαετία του 1920 για κάτι. Όλα δείχνουν ότι κομμάτια της Μικράς Ασίας και της Μέσης Ανατολής υπήρξαν το πρωτότυπο Άρειο αρχηγείο του «Αντί Σημιτισμού» πριν εμφανιστεί δημόσια ο Χίτλερ στην Γερμανία. Η γνωστή πολιτική της Ανατολίας της περιφρονήσεως των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η αμήχανη υποστήριξη της από τους Οθωμανούς Ελευθεροτέκτονες συνεισέφερε στο σχέδιο γενοκτονίας και την αντίθεση στον Ιουδαιοχριστιανισμό του Γ΄ Ράιχ.
Πριν ακόμη αναγνωριστεί σαν πολιτικό κίνημα ο Ναζισμός υπήρχε σε διάφορες Μασονικές φιλοσοφίες στην Ευρώπη. Όπως στις εσωτερικές φιλοσοφίες της αστρολογίας, της Θεοσοφίας και των Ιλλουμινάτων που ήταν δημοφιλή στην Γερμανία της δεκαετίας του 1920.
Ένας άλλος «αναληφθείς δάσκαλος» αυτού του Ευρωπαϊκού κινήματος ήταν ο Ottoman Zar-Adusht Ha’nish, ο οποίος ισχυριζόταν ότι καταγόταν από το Ιράν. Χρησιμοποιώντας το Ευρωπαϊκό όνομα Otto Hanisch αργότερα ξενιτεύτηκε στις ΗΠΑ και ίδρυσε μια εσωτερική μυστική εταιρεία που ακόμη υπάρχει. Στην καρδιά της νέας Γερμανικής καμπάνιας υπήρχε μια μυστηριώδης Λευκή Στοά των Ιλλουμινάτων που δίδασκε την θεωρία της υπέρτερης Άρειας φυλής (βασισμένη στο σύστημα της κάστας) στους ευκολόπιστους Ευρωπαίους Σάξονες.
Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Οθωμανοί Τούρκοι υποστήριζαν την Γερμανία, αλλά η ήτα, τους έκανε να χάσουν τις περιοχές έξω από την Μικρά Ασία. Το Υπουργείο Προπαγάνδας στην Γερμανία πίεζε την κυβέρνηση της Τουρκίας να κηρύξει Jihad (ιερό Μουσουλμανικό πόλεμο). Μέχρι σήμερα, ούτε οι Γερμανοί ούτε οι Τούρκοι ιστορικοί επαναξιολόγησαν την ερώτηση της αμοιβαίας ενοχής η ευθύνης για την εξόντωση δυο εκατομμυρίων Χριστιανών (Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων) στην Τουρκία κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η οικογένεια του πατέρα μου εκτοπίστηκε από το νησί Σκοπιά της Προποντίδας στην Ανατολία για να πεθάνουν το 1915. Μια γενοκτονία που δεν βρίσκεται στην ιστορική συνείδηση του κόσμου.
Με την βοήθεια ανδρών όπως ο T. E. Lawrence ( Λώρενς της Αραβίας ), οι ιθαγενείς της Μέσης Ανατολής επαναστάτησαν κατά της Τουρκικής Ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Η εθνικιστική επανάσταση του Kemal Ataturk αντικατέστησε την Οθωμανική Αυτοκρατορία με το νέο κράτος της Τουρκίας το 1922. Έτσι, το Οθωμανικό κίνημα απαγορεύτηκε επίσημα.
Αλλά διάφορα φανατικά γκρουπ δεν θέλανε να εγκαταλείψουν την πιθανότητα της Jihad και το σχέδιο της αναγεννήσεως του παγκόσμιου Οθωμανισμού: Έτσι στις αρχές του 1920, διάφοροι Οθωμανοί πράκτορες του Casteism (συστήματα κάστας) είχαν μετακινηθεί μυστικά στη Γερμανία και είχαν πάρει τις ψεύτικες και θρασείς ταυτότητες των Άρειων Ιλλουμινάτων αναληφθέντων δασκάλων. Πιστοί στον Ismail Enver Pasha, έναν ηγέτη της επαναστάσεως των Νεότουρκων, παρήγγειλαν την υποστήριξη Ευρωπαίων με επιρροή για να απορρίψουν την δήλωση Balfour και να αποτρέψουν την εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη.
Την δεκαετία του 1920 η Τουρκική κυβέρνηση διόρισε μελετητές για να αναπτύξει ένα Λατινογενές αλφάβητο, το οποίο τώρα αποκαλείται το νέο Τουρκικό αλφάβητο, σε αντίθεση με το Αραβικό στην Παλαιστίνη. Η επιθυμία της Τουρκίας για διεθνή συνεργασία σε πνευματικά και πολιτιστικά θέματα ήταν υπέρ ενθουσιώδης. Στόχος της οργανωμένης Τουρκικής δημοσιότητας έγιναν οι Βόρειοι Ευρωπαϊκοί Γερμανικοί λαοί.
Κατά την έναρξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανία έστειλε πολεμικά πλοία στην Τουρκία. Ένας συγγραφέας σημείωνε : «Καθώς τα πλοία μπήκαν στο λιμάνι, οι Οθωμανοί κοιτάζοντας με τα κιάλια τους ότι όλα τα Γερμανικά πληρώματα φόραγαν το φέσι» το οποίο έγινε σύμβολο εθνικής ιδιότητος. Έφταναν στο σημείο να ισχυρίζονται στην Κωνσταντινούπολη ότι το παλαιότερο Ευρωπαϊκό Ρουνικό αλφάβητο ξεπήδησε από την ίδια Άρια πηγή όπως τα «αρχαία» Τουρκικά!!! (πολύ sic, δεν συμφωνείτε;)
Μέσα από αυτό το εκκεντρικό τοπίο ξεπήδησε ο Baron Rudolf Freiherr von Sebottendorff, ο πρωτότυπος Ναζί, πριν ο Χίτλερ κάνει την πρώτη δημόσοα εμφάνιση του. Ο Sebottendorff η Serbottendorff η Sobottendorf ίδρυσε την διαβόητη ακρο-δεξιά Εταιρεία της Θούλης και το 1918 αγόρασε την εβδομαδιαία εφημερίδα του Μονάχου Munchener Beobachter την οποία μεταμόρφωσε σε μια σκανδαλοθηρική αντι-Σημιτική φυλλάδα και το επίσημο βήμα της Εταιρείας της Θούλης.
Ελάχιστα έχουν γραφτεί για τον Sebottendorff, εκτός του ότι ήταν Τούρκος υπήκοος. Ο ίδιος υποστήριζε ότι είχε υιοθετηθεί και μάλλον γνώριzε την βιβλιογραφία του Ισλαμισμού και των ταγμάτων των Sufi. Ορισμένοι βιογράφοι του δηλώνουν ότι το πραγματικό του η Ευρωπαϊκό του όνομα ήταν Adam Alfred Rudolf Glauer, (η Blauer). Επίσης ότι ήταν ανακατεμένος με την βίαια Βαυαρική αντί-κομμουνιστική σκηνή και είχε κάνει διάφορες προσπάθειες να βγάλει στην αγορά ένα πρωτότυπο τεθωρακισμένο όχημα.
Ο Sebottendorff ήταν μυημένος στα Ανατολικά μυστήρια στην Τουρκία καθώς και στον Ελευθεροτεκτονισμό. Πρίν τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο έκανε πολλά ταξίδια στην Εγγύς Ανατολή. Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων διεύθυνε την Τουρκική Ερυθρά Ημισέληνο και πήρε τον τίτλο του Μάγιστρου του RoseGarland (Rosenkranz). Το 1910 ενώ ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ο Sebottendorff διοικούσε την δικιά του μυστική εταιρεία βασισμένη σε ένα συνδυασμό του Ισλαμικού Σούφικου μυστικισμού, μασονίας, αλχημείας και αντι-Μπολσεβικής ιδεολογίας. Δημιούργησε μια σέκτα από αφοσιωμένους οπαδούς συγκρίσιμους με τους Ισμαηλίτες «fedayeen» Ασσασίνους δολοφόνους του γέρου του βουνού, με στρατιωτική και θρησκευτική δομή.
Σύμφωνα με τον Dr. Walter Johannes Stein η Εταιρεία της Θούλης ήταν … μια «Κοινότητα Ασσασίνων». «Έστηνε μυστικά δικαστήρια και καταδίκαζε ανθρώπους σε θάνατο. Είναι πιθανόν ότι πολλά θύματα που δολοφονήθηκαν από την District Command είχαν καταδικασθεί νωρίτερα από τα μυστικά δικαστήρια της Θούλης. Πολλοί επιφανείς Γερμανοί υποστήριζαν την βία και ήταν βεβαιωμένα μέλη της Θούλης. Για παράδειγμα ο διευθυντής της αστυνομίας του Μονάχου Franz Gurtner, ήταν επιβεβαιωμένο μέλος του εσωτερικού κύκλου της Θούλης. Αργότερα έγινε ο υπουργός δικαιοσύνης του Τρίτου Ράιχ.
Ο Sebottendorff πίστευε ότι η εσωτερική παράδοση του Ισλάμ, ειδικά ο Σουφισμός, ήταν το αγνότερο ρεύμα της Αρχαίας Σοφίας και ότι είχε γαλουχήσει τον Ευρωπαϊκό αποκρυφισμό μέσω των Ροδόσταυρων των αλχημιστών και τους αυθεντικούς Ελευθεροτέκτονες του Μεσαίωνα. Ο Rene Alleau αναφέρει ότι ο Sebottendorff είχε γράψει στο βιβλίο του (Hitler et les Societes Secretes) ότι: «μυστικοί Μουσουλμάνοι Μάστερς του είχαν εμπιστευθεί την αποστολή να Φωτίσει την Γερμανία μέσω της αποκαλύψεως των μυστικών της υπερβατικής μαγείας και της μυήσεως σε αρχαία Ανατολικά μυστήρια» Δες και Cthulhu στα Κάρβουνα με σώς Μυημένων!
Οι Θουλικές επιδιώξεις του Sebottendorff ήταν να αναβιώσει την Άρεια κουλτούρα, συμβολισμό και μυθολογία στηρίζονταν στο ότι ο Σουφισμός ήταν η μετεξέλιξη της Αρχέγονης θρησκείας της Αρείας φυλής. Αμφότεροι οι Ροδόσταυροι και οι Ελευθεροτέκτονες της Ευρώπης εύρισκαν την αρχική πηγή των διδασκαλιών τους στην Ανατολή. Έτσι η Βουδιστική αντίληψη του «Άρειου Μονοπατιού» εκφυλίστηκε στον σύνδεσμο που έφερε τον πληθυσμό της Ιαπωνίας και μέρη του Θιβέτ στον ρατσιστικό Ναζιστικό Άξονα χωρίς να έχουν τα Βόρεια φυλετικά χαρακτηριστικά.
http://www.terrapapers.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου