Εξεγέρσου...

Γράφει
ο Γιώργος Παπανικολάου


Πριν σε μετατρέψουν σε δουλοπάροικο ή και σε δούλο ακόμα.
Ονομάζουν «λύση» και «μονόδρομο» την πολιτική που μας επιβάλλουν με αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική βία και απατεωνιά.
Δεν είναι λύση. Είναι η καταστροφή μας.
Τα προβλήματα του χρέους και την ανάπτυξης της χώρας μας, αλλά και όλων των χωρών, δεν λύνονται με περισσότερα δάνεια, ούτε με ύφεση και καταστροφή των εργαζομένων και των...μικρομεσαίων στρωμάτων.
Αυτή η πολιτική ωφελεί μόνο τους δανειστές.
Θυμήσου: Οι ίδιοι άνθρωποι δεν σου παρουσίαζαν σαν μονόδρομο και πατριωτικό όραμα την ΟΝΕ και την ένταξη στο ευρώ;


Παλιότερα το ίδιο, την ένταξη στην ΕΕ;

Τι έμεινε απ αυτά τα οράματα και τις πολιτικές; Τι κέρδισες; Που οδήγησαν;

Μιλούσαν για εξίσωση των οικονομιών των χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά ξεχνούσαν να αναφέρουν τον πιο στοιχειώδη νόμο του καπιταλισμού: αν βάλεις σ ένα κλουβί το λιοντάρι και το γατί, το λιοντάρι θα φάει το γατί. Όταν πέφτουν όλοι οι φραγμοί διακίνησης του κεφαλαίου, δεν γιγαντώνεται το γατί, αλλά χορταίνει το λιοντάρι.

Τι μπορεί να περιμένει κανείς απ τη συνέχιση των ίδιων πολιτικών;

Να θεριέψει περισσότερο το κεφάλαιο; Ν απλωθεί σ όλους τους πόρους της κοινωνίας (υγεία, νερό .); Να κάνει επενδύσεις; Αυτό δεν γινότανε μέχρι τώρα;

Λένε πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, πως η αριστερά δεν προτείνει συγκεκριμένη και εφικτή λύση.

Παραλείπουν να πουν πως η πολιτική τους δεν είναι λύση, αλλά καταστροφή, οδηγεί σίγουρα στην πτώχευση, με τον λαό αδύναμο, άβουλο θύμα των συμφερόντων που σήμερα κυριαρχούν.

Πιάνονται απ τα καμώματα των σημερινών ηγετών, των αριστερών ονομαζόμενων μορφωμάτων, που δημιουργούν αισθήματα ντροπής στον κόσμο της αριστεράς, όταν παρουσιάζουν την ίδια εικόνα με αυτούς που καταγγέλλουμε για αδιαφάνεια, αντιδημοκρατική νοοτροπία, παζαρέματα, εμμονή σε λαμπερά ονόματα και αποφυγή συζήτησης για προγράμματα κά.

Ξεχνούν όμως ότι δεν μπορούν να έχουν σχέση με την αριστερά του σήμερα και τις προοδευτικές δυνάμεις, όσοι υποτιμούν τα μέλη και τη βάση των οργανώσεών τους και αποφεύγουν τις ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες (δεν τις ξεχνούν, γιατί υπήρξαν σύντροφοι που τους τις υπενθύμισαν, αλλά αδιαφόρησαν), πράγμα που είναι σήμερα Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΔΕΙΞΗ ενός αριστερού-προοδευτικού οργανισμού.

Το μόνο που μπορεί να οδηγήσει σε λύση είναι η κινητοποίηση του λαού, η ενεργοποίησή του για ν αποτρέψει την υλοποίηση της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης και να την ανατρέψει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων. Όλοι σήμερα μπορούν να καταλάβουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πολιτικής της κυβέρνησης και για τους ίδιους.

Οι ιδέες και οι λύσεις δεν λείπουν απ τον κόσμο της εργασίας. Το ποια συγκεκριμένη λύση θα επιλεγεί, αυτό θ αποφασιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες απ τον κινητοποιημένο λαό και σε σχέση με τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν σε περίπτωση νίκης του (κανείς δεν μπορεί να προβλέψει από τώρα τις αλλαγές που θα προκύψουν σε μια τέτοια περίπτωση).

Δεν μπορεί όμως ν απαιτούν διατύπωση συγκεκριμένου προγράμματος, όσοι στηρίζουν την υλοποίηση του «μονόδρομου» που εφαρμόζεται σήμερα, γιατί θα πρέπει να μας πουν:

Ποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα εξήγγειλε το ΠΑΣΟΚ (ή η ΝΔ) πριν τις εκλογές; Ή και τους πρώτους μήνες μετά τις εκλογές και τι σχέση είχε αυτό με την πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα;

Ποιες συγκεκριμένες λύσεις πρότειναν οι φωστήρες της ΕΕ και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών, λίγα μόνο 24ωρα πριν να εξαγγείλουν το συγκεκριμένο πρόγραμμα δανειοδότησης με 110 δις της Ελλάδας;

Οι άνθρωποι και τα συμφέροντα που δεν ξέρουν που πατούν και που πηγαίνουν, έχουν απύθμενο θράσος να απαιτούν απ την αριστερά και το λαό «συγκεκριμένο πρόγραμμα».

Παρουσιάζουν σαν λύση τις βάρβαρες πολιτικές που επιβάλλουν στους λαούς . Αλλά αναρωτηθείτε:

Είδατε κάποια μέτρα που να διασφαλίζουν ουσιαστικά τον έλεγχο των χρηματοπιστωτικών εγκληματικών συμμοριών;

Είδατε να προτείνουν κάποια λύση για τις τεράστιες φούσκες που είναι διάχυτες στο σύστημά τους και θα εκραγούν σε κάποια στιγμή;

Είδατε κάποιον απ τους ειδήμονες του συστήματος να ισχυρίζεται ότι μπορεί να αποφευχθεί η επόμενη κρίση;

Πόσο μεγάλη θα είναι αυτή; Τι θ απαιτήσουν την επόμενη φορά; Πόσο πίσω μπορεί να πάνε την κοινωνία; Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας;

Εξεγερθείτε τώρα! Αργότερα μπορεί να μην μπορείτε.


Από το Press-gr