Ἡ δίχως διακοπὲς συνέχεια τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων.

 

Σήμερα εἶπα νὰ σᾶς κουράσω. Στὸ ἱστολόγιο Ἑλληνική Γροθιὰ βρῆκα τὴν περίληψι (ἄρθρο) μίας ἐρεύνης ποὺ εἶχα ὑπ’ ὄψιν μου, ἀλλὰ δὲν τὴν εἶχα στὰ χέρια μου. (Ἐλπίζω φυσικά κάποιος καλός ἄνθρωπος νὰ μοῦ τὴν στείλῃ κάποιαν στιγμή!)
Τὸ 1993 παρουσιάστηκε μία ἔρευνα ποὺ κεντρικό της θέμα εἶχε τὴν γενετικὴ καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, ὑπὸ τὸν καθηγητὴ Κωνσταντῖνο Τριανταφυλλίδη.  Ἕνα τμῆμα της ἀφοροῦσε καὶ στὸ νὰ ἀναλύσῃ τὴν γενετικὴ σχέσι τῶν Ἑλλήνων μὲ λαοὺς γειτονικοὺς, ἀλλὰ καὶ γενικότερα μὲ τοὺς Μεσογειακοὺς πληθυσμούς. Τὰ συμπεράσματα τῆς ἐρεύνης εἶναι ξεκάθαρα. Ἡ γενετικὴ συνέχεια τῶν Ἑλλήνων εἶναι ξεκάθαρη κι ἀναλλοίωτη μέσα στὴν πορεία τῶν αἰώνων.
Ἡ γενετικὴ μας συγγένεια μὲ ἄλλους λαούς, πλήν Ἰταλῶν (κάτω Ἰταλία) εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτος. Ἐπίσης, γιὰ ὅσους ἰσχυρίζονται πώς εἴμαστε ἀποτέλεσμα σπορῶν ἀλλοφύλων, ποὺ κατὰ καιροὺς πέρασαν ἀπό ἐδῶ, θὰ πρότεινα νὰ μὴν διαβάσουν παρακάτω. Θὰ ἐκνευρισθοῦν καὶ δὲν χρειάζεται. Διότι ἡ ἔρευνα ἐτούτη καταρρίπτει ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνοησίες περί ἀλλοιώσεως τοῦ γενετικοῦ μας κώδικος καὶ προσμίξεων τῆς φυλῆς μας.
Ἡ ἔρευνα ἐπικεντρώνεται σὲ γενετικές ἀναλύσεις. Λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν της στοιχεῖα Βιολογίας, Ἀνθρωπολογίας καὶ Γενετικῆς. Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ἔχω μίαν παρατήρησι. Κάπου ἀναφέρεται «τὸ ἀνακάτεμα» Προελλήνων καὶ Ἑλλήνων. Μία ἄποψις ποὺ βασίζεται στὸν μύθο τῶν Ἰνδοευρωπαϊστῶν. Καὶ λέω μύθος, διότι χρόνο μὲ τὸν χρόνο κι αὐτός καταρρίπτεται.
Προσωπικῶς θεωρῶ ὅτι ἐδῶ ἤμασταν πάντα. Ἀπό πότε; Δὲν ξέρω. Ἀλλὰ ἐὰν οἱ Ἀρκᾶδες ἰσχυρίζονται πὼς ἦταν προ-Σέληνοι, αὐτό ἀπό μόνο του λέει πάρα πολλά.
Πρὶν παρουσιάσω μέρος ἀπὸ τὸ ἄρθρο ποὺ ἔγραψε ὁ καθηγητὴς (τὸ ὁποῖον βασίζεται στὴν μεγάλη αὐτή ἔρευνα) κάποια ἐρωτήματα, γιὰ ὅσους ἔχουν ἀντιρρήσεις μὲ τὰ συμπεράσματα ποὺ καταγράφονται καὶ μὲ τὶς δικές μου τοποθετήσεις.  (Κι ἐξακολουθοῦν φυσικά νὰ διαβάζουν.)
1. Πότε ἀκριβῶς «ἦλθαν» οἱ Ἕλληνες;
2. Πότε ἀκριβῶς ἦλθαν οἱ προ-Ἕλληνες;
3. Ποιοί ἦταν οἱ προ-Ἕλληνες καὶ τὶ ἀπέγιναν;
Ὅταν θὰ μοῦ ἀπαντήσετε στὰ ἐρωτήματά μου, τότε θὰ ξανασυζητήσουμε. Καὶ παρακαλῶ πολύ. Ὄχι ἀοριστολογίες. Συγκεκριμένα πράγματα. Ὅπως συγκεκριμένα εἶναι καὶ τὰ συμπεράσματα τῆς ἐρεύνης.
Ἐπὶ αὐτῆς τῆς ἐρεύνης ἀρθρογραφεῖ ὁ καθηγητὴς σὲ δύο γλῶσσες.
(Παρουσιάζω μόνον τμήματα τοῦ ἄρθρου ποὺ μπορεῖ ὁ κάθε ἕνας νὰ νὰ κατανοήσῃ, ἀκόμη κι ἐὰν δὲν ἔχῃ ἐπιστημονικὴ κατάρτισι. Ἐπιστημονικοὺς ὅρους καὶ κάποιες ἄλλες λεπτομέρειες τὰ ἀφήνω ἐκτὸς. Στὸ τέλος τοῦ κειμένου μπορεῖτε νὰ βρεῖτε ὅλο τὸ ἄρθρον.)
Γράφει ὁ καθηγητής Τριανταφυλλίδης:
«Α. Ἡ γενετική σχέση τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδος μὲ τοὺς κατοίκους ἄλλων μεσογειακῶν χωρῶν.
…Συγκεντρώθηκαν στοιχεῖα γιὰ τὴν γενετική σύσταση τῶν κατοίκων τῆς Ἰσπανίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ἰταλίας, τῆς Ἑλλάδος, τῆς Λιβύης, τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Ἀλγερίας, σὲ 16 γενετικά συστήματα, ποὺ ἀφοροῦν σὲ 40 παραλλαγές (ἀλληλόμορφα) περίπου.
Στὰ στοιχεῖα αὐτά περιλαμβάνονται οἱ ὁμᾶδες αἵματος ΑΒΟ, Rhesus κλπ, τὰ πρωτεϊνικὰ συστήματα ACPH, AK, Hp καὶ ἄλλα. Τὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν καυκάσια καὶ τὴν μογγολικά φυλή προέρχονται ἀπό λευκοὺς Ἀμερικανοὺς καὶ ἀπὸ Γιαπωνέζους ἀντίστοιχα. Τὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν νεγρικὴ φυλή, προέρχονται ἀπό μαύρους τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῶν ΗΠΑ.
Μὲ βάση τὰ στοιχεῖα αὐτά, καὶ χρησιμοποιώντας καταλλήλους μαθηματικούς τύπους, ὑπολογίστηκε ἡ γενετική ὁμοιότητα ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῶν ἐννέα μεσογειακῶν χωρῶν. Κατασκευάστηκε δενδρόγραμμα στὸ ὁποῖο φαίνεται παραστατικά ἡ γενετική σχέση ἀνάμεσά τους.
Ἀπό αὐτό φαίνεται ὅτι ἡ μικρότερη γενετική ἀπόσταση (ἤ μὲ ἄλλα λόγια ἡ μεγαλύτερη γενετική συγγένεια) ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ Γάλλους-Ἰσπανούς καὶ Ἕλληνες-Ἰταλούς. ….
…Ἡ μεγαλύτερη γενετική ἀπόσταση βρέθηκε ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῆς Ἀλγερίας καὶ τοὺς κατοίκους τῶν ἄλλων ὀκτώ  μεσογειακῶν χωρῶν.
Οἱ πληθυσμοί τῆς  Β. Μεσογείου ἐντάσσονται ὅλοι σὲ μίαν ὁμάδα ἐνῷ αὐτὸ δὲν συμβαίνει μὲ τοὺς κατοίκους τῆς Ν. Μεσογείου.
Θὰ μπορούσαμε νὰ ὑποστηρίξουμε πώς οἱ Ἕλληνες μοιάζουν γενετικά σὲ σειρά, πρώτα μὲ τοὺς Ἰταλούς, ἔπειτα μὲ τοὺς Γάλλους καὶ τελευταῖα μὲ τοὺς Τούρκους.
Κατὰ συνέπειᾳ ἡ ἄποψη τοῦ Γάλλου ἱστορικοῦ Ζ. Ντυροζέλ, ὅτι οἱ Ἕλληνες κατάγονται ἀπό τοὺς Τούρκους, δὲν ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὰ γενετικὰ δεδομένα.
Β. Οἱ γενετικές ἀποστάσεις ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῆς Μεσογείου καὶ στὶς τρεῖς κύριες ἀνθρώπινες φυλές:
Σὲ ἄλλην ἐργασία (1) μελετήθηκε ἡ γενετικὴ ὁμοιότητα ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῶν χωρῶν τῆς Μεσογείου καὶ τῶν τριῶν κυριοτέρων ἀνθρωπίνων φυλῶν. Ἀνθρωπολογικὰ οἱ κάτοικοι τῆς Μεσογείου ἀνήκουν στοὺς Καυκασίους, ἂν καὶ κάποιες ἐπιμιξίες μὲ νέγρικους καὶ μογγολικοὺς πληθυσμοὺς  δὲν μποροῦν νὰ ἀποκλειστοῦν. Ἡ γενετικὴ καὶ μαθηματική ἀνάλυση ἔδειξε ἀρκετὰ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα.
1. Ἡ γενετική ἀπόσταση ἀπὸ τοὺς Καυκασίους μειώνεται στοὺς πληθυσμοὺς τῶν χωρῶν τῆς Β. Μεσογείου ἀρχίζοντας ἀπὸ ἀνατολᾶς καὶ πηγαίνοντας πρὸς δυσμᾶς.
2. Ἡ γενετική ἀπόσταση ἀπὸ τὴν μογγολική ὁμάδα αὐξάνεται ἀπὸ ἀνατολὰς πρὸς δυσμὰς, τόσο στοὺς πληθυσμοὺς τῆς Β. ὅσο καὶ τῆς Ν. Μεσογείου.
3. Ἡ γενετική ἀπόσταση ἀνάμεσα στοὺς Βουλγάρους, Τούρκους, Ἕλληνεες, Ἰταλούς, Ἰσπανούς, Γάλλους καὶ Ἰσραηλινοὺς καὶ τοὺς Καυκασίους εἶναι μικρότερη ἀπό ἐκείνη ποὺ ὑπολογίστηκε γιὰ τοὺς κατοίκους κάθε χώρας καὶ τοὺς Νέγρους.
4. Οἱ Λίβυοι καὶ οἱ Αἰγύπτιοι εἶναι πλησιέστερα στοὺς Νέγρους, παρὰ στὴν Μογγολική ὁμάδα, ἐνῷ οἱ Ἀλγερινοί εἶναι πιὸ κοντὰ γενετικὰ μὲ τοὺς Νέγρους παρὰ μὲ τοὺς Καυκασίους. Αὑτὰ τὰ ἀποτελέσματα μποροῦν ἴσως νὰ ἐξηγηθοῦν ἀπὸ τὴν μετανάστευση Νέγρων σὲ αὐτὲς τὶς χῶρες.
Γ. Σύγκριση τῆς γενετικῆς σύστασης τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας μὲ ἐκείνους τῶν κατοίκων τῆς Ἰταλίας.
Ἀπὸ τὰ προηγούμενα ἐπιστημονικά στοιχεῖα τεκεμηριώνεται πὼς οἱ Ἰταλοί καὶ οἱ Ἕλληνες γενετικά, εἶναι στενὰ συγγενεῖς. Εἶναι ἐνδιαφέρον ὅ,τι στὸ ἴδιο συμπέρασμα κατέληξε ἡ ἐπιστημονικὴ ὁμάδα τοῦ καθηγητοῦ κ. Α. Piazza (3) τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τορίνο, σὲ ἐργασία τους ποὺ δημοσιεύθηκε τὸ 1988 στὸ περιοδικὸ Human genetics (γενετικὴ τοῦ ἀνθρώπου) καὶ εἶχε ὡς ἀντικείμενο τὴ «Γενετικὴ Ἱστορία τῶν Κατοίκων τῆς Ἱταλίας».
Οἱ Ἰταλοὶ ἐρευνητὲς χρησιμοποίησαν, γιὰ τὴν ἀναπαράσταση τῆς γενετικῆς ἱστορίας τῶν κατοίκων τῆς Ἰταλίας, γενετικὰ (π.χ. ὁμᾶδες αἵματος καὶ πρωτεϊνικὲς παραλλαγές), ἱστορικὰ καὶ γλωσσικὰ δεδομένα.
Στὴν ἐμπεριστατωμένη μελέτη τους, ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ἰταλία τὸ 400 π.Χ. εἶχε 4.000.000 κατοίκους. Στὴν Σικελία ὑπῆρχαν τοὐλάχιστον 200.000 Ἕλληνες καὶ στὴν ἰταλικὴ χερσόνησο τοὐλάχιστον ἄλλοι 100.000 Ἕλληνες. Ἔτσι καταλήγουν πὼς τὴν Προρωμαϊκὴ περίοδο ἕνας σὲ κάθε 10-13 κατοίκους τῆς Ἰταλίας ἦταν Ἕλληνας.
Ἂν καὶ αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ θὰ πρέπῃ νὰ γίνουν ἀποδεκτοὶ μὲ κάποιαν ἐπιφύλαξη, ἴσως ὅμως παρέχουν κάποιαν ἐξήγηση γιὰ τὴν γενετικὴ διαφοροποίηση τῆς Βόρειας ἀπὸ τὴν Νότια Ἰταλία καὶ τὴν ὁμοιότητα τῆς Νότιας Ἰταλίας μὲ τοὺς κατοίκους τῆς Ἑλλάδος.
Εἰδικότερα ἀπό τὸν συνθετικὸ χάρτη τῆς Ἰταλίας ποὺ παρουσίασαν οἱ ἐρευνητὲς προκύπτει ὄτι οἱ κάτοικοι τῆς Βορείου Ἰταλίας, γενετικὰ εἶναι συγγενεῖς μὲ τοὺς κατοίκους τῆς Κεντρικῆς καὶ Βορείου Εὐρώπης, ἐνῷ οἱ κάτοικοι τῆς Νοτίου Ἰταλίας γενετικῶς εἶναι πιὸ συγγενεῖς μὲ τοὺς κατοίκους τῆς σημερινῆς Ἑλλάδος.
Ἡ γενετικὴ δῆλα δή σύσταση τῆς Ἰταλίας ἀντικατοπτρίζει ἀκόμη καὶ σήμερα τὴν ἐθνικὴ στρωμάτωση ποὺ ὑπῆρχε στὴν Προρωμαϊκὴ ἐποχή. Ἐξακολουθεῖ δῆλα δὴ νὰ διακρίνεται στὴν Νότια Ἰταλία καὶ Σικελία ἡ περιοχὴ ποὺ ἔχει μείνει γνωστὴ στὴν ἱστορία ὡς Μεγάλη Ἑλλάδα (Magna Graecia). Δὲν εἶναι παράδοξο συνεπὼς ποὺ τὰ ἀποτελέσματα τῆς γενετικῆς ἀναλύσεως τεκμηριώνουν πὼς ὑπάρχει μεγαλύτερη γενετική ὁμοιότητα ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἰταλίας καὶ ὄχι μὲ τοὺς κατοίκους ἄλλων γειτονικῶν περιοχῶν.
Γιὰ τοὺς Ἕλληνες, μὲ βάση τὰ στοιχεῖα μας, ὑπολογίσαμε ὅτι ὁ διαχωρισμός τους ἀπὸ τοὺς πληθυσμοὺς τῆς Ἰταλίας, τῆς Γαλλίας καὶ τῆς Ἰσπανίας, ἔγινε πρὶν ἀπὸ 8 χιλιάδες χρόνια ἤ στὴν μεσολιθικὴ ἐποχὴ. Τὸ συμπέρασμα αὐτὸ ποὺ βασίζεται σὲ ἐνδείξεις τῆς μοριακῆς ἐξελίξεως, τεκμηριώνει θέσεις ἄλλων ἐπιστημόνων (Ἱστορικῶν, Ἀρχαιολόγων, Ἀνθρωπολόγων) ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν κοινὴ καταγωγὴ τῶν λαῶν τῆς Β. Μεσογείου ἀπὸ φυλὲς τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης ποὺ μετανάστευσαν κατὰ κύματα πρὸς νότο.
Δ. Σύγκριση τῆς γενετικῆς σύστασης τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐκείνη τῶν κατοίκων τῆς Βουλγαρίας.
Ὁ γενετικός πολυμορφισμὸς μελετήθηκε σὲ ἕνα ἀκόμη Βαλκανικὸ κράτος, στὴν Βουλγαρία. Ἱστορικὰ οἱ δύο  πληθυσμοὶ (Ἕλληνες καὶ Βούλγαροι) διαφέρουν σημαντικά.
Οἱ Ἕλληνες μετανάστευσαν στὴν νοτιοανατολικὴ Εὐρώπη γύρω στὰ 1500 πΧ, ὅπου ἦλθαν σὲ ἐπιμιξία μὲ Προέλληνες. Οἱ Βούλγαροι ἔχουν μογγολικὴ καταγωγὴ καὶ μετανάστευσαν στὰ Βαλκάνια γύρω στὸν 8ο αἰώνα μΧ.  Έκεῖ, ἦλθαν σὲ ἐπιμιξία μὲ τοὺς Σλαύους καὶ ἀπορροφήθηκαν ἀπὸ αὐτοὺς….
…. Ἐπὶ πλέον, συγκρίθηκαν οἱ γονιδιακὲς συχνότητες πέντε πολυμορφικῶν συστημάτων ἀνάμεσα στὸν πληθυσμὸ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Βουλγαρίας ἀπὸ τὸν Stamatoyannopoulos καὶ τοὺς συν. (4) στὸν Τομέα τῆς Ἰατρικῆς Γενετικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Οὐάσιγκτον τοῦ Seattle τῶν ΗΠΑ.
Τὰ ἀποτελέσματα δείχνουν ὅτι τὸ πρότυπο τῶν γονιδιακῶν συχνοτήτων διαφέρει ἀνάμεσα στοὺς κατοίκους τῶν δύο χωρῶν. Ἐπί πλέον τὸ πρότυπο τῶν κατοίκων τῆς Βουλγαρίας μοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν ἀσιατικῶν πληθυσμῶν.
Τὰ ὑπάρχοντα στοιχεῖα ἐπιτρέπουν νὰ ῥίξουμε φῶς καὶ στὴν ἀντιδικία ἀνάμεσα στοὺς Ἕλληνες καὶ τοὺς Σλαύους ἱστορικούς, σχετικὰ μὲ τὴν ἐθνικὴ προέλευση τῶν κατοίκων τῆς Μακεδονίας.
Εἶναι ἐνδιαφέρον ὅτι ἀνάμεσα στὶς γονιδιακὲς συχνότητες τῶν κατοίκων τῆς Μακεδονίας καὶ τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Βουλγαρίας, στατιστικῶς σημαντικὲς διαφορὲς (4,5) διαπιστώθηκαν συνολικὰ σὲ τέσσερα  (PGM, ACPH, 6-PGD καὶ ABO) ἀπὸ τὰ ἑπτὰ συστήματα ποὺ ἐξετάσθηκαν (AK, PGM, ADA, ADPH, 6-PGD, Hp καὶ ABO). Ἡ πιθανότητα ὅτι οἱ παρατηρηθεῖσες διαφορὲς στὶς 4 ἀπὸ τὶς 7 συγκρίσεις, ὀφείλονται στὴν τύχη, εἶναι πρακτικῶς μηδέν.
Τὰ ἀποτελέσματα αὐτὰ καταρρίπτουν τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν Σλαύων ἱστορικῶν ὅτι οἱ σημερινοὶ κάτοικοι τῆς Μακεδονίας δὲν εἶναι Ἕλληνες ἀλλὰ Βούλγαροι ἢ γενικὰ Σλαῦοι.
Ἀπὸ τὶς ἐργασίες προκύπτει πὼς οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ Βούλγαροι δείχνουν μεγαλυτέρα συγγένεια μὲ τὴν μογγολικὴ ὁμάδα ἀπὸ ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Β. Μεσογείου, πρᾶγμα ποὺ ὑποστηρίζει τὴν καταγωγὴ τόσο τῶν Τούρκων, ὅσο καὶ τῶν Βουλγάρων ἀπὸ τὴν Κεντρικὴ Ἀσία καὶ τοὺς διαχωρίζει ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες.
Τέλος, ἂν καὶ ἀποδεδειγμένα ὑπῆρξε ῥοὴ γονιδίων (μετανάστευση) στὴν ζώνη τῆς Μεσογείου ἀπὸ ἀνατολὰς πρὸς δυσμὰς, οἱ Ἕλληνες δείχνουν μεγαλύτερη συγγένεια πρὸς τοὺς Ἰταλοὺς καὶ τοὺς Γάλλους παρὰ πρὸς τοὺς Τούρκους ἢ τοὺς Βουλγάρους. Γεγονός ποὺ ἀποδεικνύει πὼς γιὰ λόγους θρησκευτικοὺς, πολιτισμικοὺς, γλωσσικοὺς κτλ., οἱ Ἕλληνες δὲν ἦλθαν σὲ μεγάλο βαθμὸ σὲ ἐπιμιξίες μὲ τοὺς γειτονικούς λαούς.
Ε. Ἡ γενετική σύσταση τῶν Ἑλλήνων προσφύγων ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία.
….Ὑπολογίζεται πὼς τὸ 1928 τὸ 25% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Μακεδονίας ἦταν πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία, τὸν Πόντο, τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἄλλες περιοχές.
Εἶναι συχνά δύσκολο μετὰ δύο γενιὲς νὰ διαχωριστοῦν οἱ αὐτόχθονες ἀπὸ τοὺς προσφυγικοὺς πληθυσμοὺς τῆς Μακεδονίας. Μία ἀπὸ τὶς 1407 κοινότητες ὅπου ἐγκατεστάθησαν πρόσφυγες, κυρίως ἀπὸ τὴν Καππαδοκία, ἦταν τὸ Πλατύ Ἠμαθίας. Τὴν γενετικὴ σύσταση τοῦ πληθυσμοῦ, αὐτῆς τῆς κοινότητος μελέτησαν οἱ Tills καὶ σύν. (6).
Οἱ Tills καὶ σύν. (6), πῆραν γιὰ τὴν γενετικὴ ἀνάλυση δείγματα αἵματος ἀπὸ 1308 ἄτομα, τὰ 2/3 τοῦ πληθυσμοῦ. Ἡ μελέτη τῶν δειγμάτων ἔγινε στὸ Ἐργαστήριο τῆς Βιοολογικῆς Ἀνθρωπολογίας , τοῦ Βρετανικοῦ Μουσείου Φυσικῆς Ἱστορίας τοῦ Λονδίνου, σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ἑλληνικό Ἐρυθρό Σταυρό….Ἡ μελέτη ἀφοροῦσε σὲ δέκα συστήματα ὁμάδων αἵματος, τρία πρωτεϊνῶν τοῦ ὁροῦ καὶ 8 ἔνζυμα τῶν ἐρυθροκυττάρων…. Τὰ ἀποτελέσματά τους τὰ συνέκριναν, ὅπου αὐτὸ ἦταν δυνατόν, μὲ ἀνάλογα ἀπὸ τὴν Ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, τὴν Τουρκία καὶ τὴν Βουλγαρία. Ἡ σύγκριση ἔγινε γιὰ κάθε γενετικό σύστημα μομονωμένα ἢ γιὰ ὅσο τὸ δυνατόν περισσότερα συστήματα ταὐτόχρονα.
Ἀξιόπιστα συμπεράσματα γιὰ τὸν βαθμό συγγένειας δύο πληθυσμῶν μποροῦν νὰ προκύψουν ὅταν αὐτοὶ συγκριθοῦν μὲ βάση ἀρκετὰ γενετικά συστήματα. Ἔτσι ὁ Tills καὶ συν (6) ὑπολόγισαν τὴν γενετική ἀπόσταση ἀνάμεσα στοὺς τέσσερις παραπάνω πληθυσμοὺς βασιζόμενοι σὲ 8 γεντετικά συστήματα,…. γιὰτὰ ὁποῖα ὑπῆρχαν διαθέσιμα ἀποτελέσματα καὶ γιὰ τοὺς τέσσερις πληθυσμούς.
Ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά τους προκύπτει ὅτι ὁ προσφυγικός πληθυσμός στὸ Πλατύ, παρουσιάζει μεγαλύτερη γενετική ὁμοιότητα μὲ τὸν πληθυσμό τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος, μετὰ μὲ τὸν τουρκικό πληθυσμό καὶ τὴν μικρότερη ὁμοιότητα μὲ τὸν βουλγαρικό πληθυσμό.
Στ. Ἡ γενετική σύσταση τῶν Σαρακατσαναίων.
….Ἡ συνεχῆς ἐποχικὴ μετακίνησή τους, ἄφησε πολλοὺς ἀπὸ αὐτοὺς ἔξω ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἑλλάδος, στὴν Βουλγαρία (15.000), τὴν Ἀλβανία, τὴν Ν. Γιουγκοσλαβία καὶ τὴν Τουρκία. Ὅλοι μιλοῦν Ἑλληνικὰ ὁπουδήποτε κι ἂν ζοῦν (7,8). Ἡ διάλεκτός τους περιέχει στοιχεῖα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσας. Παρέμειναν γιὰ πολλοὺς αἰῶνες γενετικὰ ἀπομονωμένοι, ἐξ  αἰτίας τῶν ὀρεινῶν περιοχῶν ὅπου ζοῦσαν, τοῦ πολιτισμοῦ τους, τοῦ ἐνδογαμικοῦ τρόπου ὀργάνωσης τῆς κοινωνίας τους καὶ τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου ζωῆς τους. …
…..Τὸ 1980, ὁ Πουλιανός (10) χρησιμοποιώντας μετρικά καὶ μορφολογικὰ χαρακτηριστικά, πρότεινε πὼς οἱ Σαρακατσαναῖοι εἶναι ἐπιζῶντες τῆς Ἄνω Παλαιολιθικῆς ἐποχῆς καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ θεωρηθοῦν ὡς ὁ ἀρχαιότερος πληθυσμὸς τῆς Εὐρώπης. Ἡ γενετικὴ μελέτη κατὰ συνέπειᾳ αὐτῆς τῆς ὁμάδος, εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικὴ, ὅσο ἐκείνης τῶν Βάσκων στὴν Ἰσπανία καὶ τῶν Λαπώνων στὴν Σκανδιναβία.
…Ἡ ἔρευνα διεξήχθη στὸν Τομέα Γενετικῆς, Ἀνάπτυξης καὶ Μοριακῆς Βιολογίας τοῦ Τμήματος Βιολογίας τοῦ ΑΠΘ καὶ στὸν Τομέα Γενετικῆς τοῦ Ἀνθρώπου τοῦ Πανεπιστημίου Newcastle Upon Tyne στὴ Ἀγγλία, μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ μελετηθῇ ἡ γενετικὴ δομή τους καὶ νὰ προσδιορισθῇ ἡ συγγένειά τους μὲ ἄλλους πληθυσμούς τῆς Εὐρώπης.
Στὸ τυχαῖο δεῖγμα, ἀπὸ τὸν πληθυσμό τῶν Σαρακατσαναίων, ἡ μελέτη ἀφοροῦσε σὲ 10 συστήματα ὁμάδων αἵματος, ἔνδεκα ἐνζυμικὰ συστήματα, τὴν δρεπανοκυτταρικὴ ἀναιμία καὶ τὴν ἀχρωματοψία.
Συνοπτικά, γιὰ τὰ 17 πολυμορφικά γενετικά συστήματα ποὺ μελετήθηκαν, ἀνάμεσα στὸν πληθυσμό τῶν Σαρακατσαναίων καὶ τὸν ὑπόλοιπο Ἑλληνικὸ πληθυσμό, στατιστικῶς σημαντικὲς διαφορὲς βρέθηκαν μόνον σὲ 7 ἀπὸ τὶς 28 δυνατὲς συγκρίσεις. Κατὰ συνέπειᾳ οἱ Σαρακατσαναῖοι δείχνουν μεγάλη γενετικὴ ὁμοιότητα μὲ τὸν ὑπόλοιπο Ἑλληνικό πληθυσμό.
Ζ. Ἡ γενετικὴ σύσταση τῶν Ἀθιγγάνων.
…Οἱ Μπαρτζόκας καὶ σύν (13) μελέτησαν τὴν γενετικὴ δομὴ 200 Ἀθιγγάνων στὴν Δεύτερη Παιδιατρικὴ Κλινικὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἡ μελέτη ἀφοροῦσε σὲ πέντε συστήματα ὁμάδων αἵματος καὶ δύο ἄλλα γενετικὰ συστήματα.
Ἀπὸ τὴν συγκριτικὴ μελέτη τῶν ἀποτελεσμάτων τους, οἱ ἐρευνητὲς συμπέραναν ὅτι οἱ γονιδιακὲς συχνότητες διαφέρουν στατιστικῶς ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες γονιδιακὲς συχνότητες ποὺ ὑπολογίστηκαν γιὰ τὸ σύνολο του Ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ.
Ὡςτόσο, φαίνεται πὼς ἡ κατανομὴ τῶν γονιδιακῶν συχνοτήτων στοὺς Ἕλληνες Ἀθίγγανους δείχνει ὁμοιότητα μὲ τὴν ἀντίστοιχη κατανομὴ τῆς περιοχῆς Punjab τῆς Ἰνδίας καὶ τοῦ Δυτικοῦ Πακιστὰν, ἀπὸ ὅπου πιστεύεται πὼς μετανάστευσαν. Στὸ ἴδιο συμπέρασμα καταλήγουν καὶ ὁ Σινάκος καὶ σύν.
Συμπέρασμα:
Ἡ μελέτη λοιπὸν τῆς γλώσσας τῶν γονιδίων, ἐπιτρέπει νὰ ἀναπαραστήσουμε τὴν καταγωγὴ καὶ τὴν ἱστορία τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας. Ὕστερα ἀπὸ τὰ προηγούμενα, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀποδεδειγμένα οἱ κάτοικοι τῆς Ἑλλάδας καὶ τῆς Ἰταλίας, καὶ εἰδικότερα τῆς Νότιας Ἰταλίας, δείχνουν μεγάλη γενετικὴ συγγένεια.
Ἀντίθετα, εἶναι μεγάλη ἡ γενετικὴ ἀπόσταση τῶν κατοίκων τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς Τουρκίας καὶ περισσότερο τῆς Βουλγαρίας. Ἔτσι ἐπιβεβαιώνονται τὰ ἰστορικὰ δεδομένα.
Γιὰ τὴν  ἀντιγραφὴ
Φιλονόη.
Πληροφορία ποὺ ἔλαβα ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Γροθιὰ
Ὅλο τὸ ἄρθρο ἀπὸ τὸν καθηγητὴ: Ἡ δίχως διακοπὲς συνέχεια τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων.

 http://filonoi.gr