Ο άγνωστος πόλεμος στα ανοικτά της Συρίας που έχασαν οι ΗΠΑ από την Ρωσία

"Χωρίς ούτε μια τουφεκιά, αυτή η αντιπαράθεση κερδήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο από τη Ρωσία, για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο"

RÉSEAU INTERNATIONAL

(Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Βαλεντίνος Βασιλέσκου*

Εξήγησα σε προηγούμενο άρθρο, Συρία, μια δοκιμή για την επιβίωση του Ισραήλ, ότι ο κλοιός για την κατάκτηση της Δαμασκού από τους αντάρτες από το Νοέμβριο 2012 έως τη 5η Φεβρουαρίου 2013, τελείωσε με μια μεγάλη καταστροφή για το δήθεν Συριακό Απελευθερωτικό Στρατό.
Αυτό επέτρεψε στον εθνικό στρατό του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ να αναλάβει την πρωτοβουλία και να ξεκινήσει μια γενική επίθεση που θα οδηγήσει αναπόφευκτα στο τέλος του εμφυλίου πολέμου.

Παράλληλα με αυτές τις χερσαίες μάχες έλαβε χώρα στη Μεσόγειο ένας πιο περίπλοκός πόλεμος μεταξύ του ρώσικου και αμερικανικού στόλου με στρατηγικούς ελιγμούς και εξαιρετικά επικίνδυνη επανατοποθέτηση, σύμφωνα με όλους τους κανόνες της σύγχρονης στρατιωτικής τέχνης.

Χωρίς ούτε μια τουφεκιά, αυτή η αντιπαράθεση κερδήθηκε με κατηγορηματικό τρόπο από τη Ρωσία, για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Για αυτό το λόγο, ο δυτικός τύπος έμεινε σιωπηλός.

Κατ’ αρχήν, εμφανίστηκε στην Ανατολική Μεσόγειο, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας, η ομάδα επίθεσης Task Force 502 του έκτου στόλου των Ηνωμένων Πολιτειών, που περιέχει ένα αεροπλανοφόρο (George Bush) με 80-90 αεροσκάφη και ελικόπτερα.
Η αποστολή του ήταν να τοποθετηθεί έτσι ώστε να είναι σε θέση να ξεκινήσει αεροπορικές επιδρομές εναντίον στόχων του συριακού στρατού στη Δαμασκό, που είχε περικυκλωθεί από τους αντάρτες, βοηθώντας τους να ξεπεράσουν την αντίσταση του συριακού στρατού και να καταλάβουν την εξουσία.

Αλλά οι Ρώσοι ματαίωσαν τις προθέσεις των ΗΠΑ παρεμβάλλοντας αμέσως , μεταξύ της Task Force 502 και της συριακής ακτής, το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ (Admiral Kuznetsov), το οποίο είχε επι πλοίου μια ομάδα 24 αεροσκαφών πολλαπλών χρήσεων, ήτοι ορισμένα SU-33 και MIG- 29KUB, τέσσερα Sukhoi Su-25UTG/UBP και 16 ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Kamov Ka-27PLO.
Το αεροπλανοφόρο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ είναι οπλισμένο με 12 πύραυλους θαλάσσης-θαλάσσης P-700 Granit, η ταχύτητα των οποίων είναι Mach 2,5 με βεληνεκές 625 χιλιόμετρα.

Πολύ ανωτέρα των πυραύλων θαλάσσης-θαλάσσηςRGM-84 Harpoon (ταχύτητα 864 χλμ/ώρα, βεληνεκές 125 χιλιόμετρα) με τους οποίους ήταν εξοπλισμένα τα αντιτορπιλικά και οι φρεγάτες της αμερικανικής συνοδείας στα πλαίσια της Task Force 502.
Το Κουζνέτσοφ πλαισιωνόταν από το αντιτορπιλικό Admiral Ciabanenko και τη φρεγάτα εκτόξευσης πυραύλων Ladnâi.

Για 40 ημέρες, η αμερικανική ναυτική ομάδα προσπάθησε, υπό τη προστασία έντονού κύματος παρεμβολών ραντάρ, να ανοίξει έναν δίαυλο προς τη συριακή ακτή παρακάμπτοντας τον ρωσικό στόλο, αλλά μάταια.
Αυτή η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση των δύο στόλων από το θέατρο των επιχειρήσεων γύρω από το αμερικανικό αεροπλανοφόρο.

Αλλά οι Αμερικανοί δεν είχαν παραιτηθεί, το αντίθετο, από αυτό το τμήμα της Μεσογείου, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας, ο Έκτος Στόλος είχε διατηρήσει μια περίπολο τριών καταδρομικών κλάσης Arleigh Burke οπλισμένα με 110 πύραυλους cruise BGM-109 ( Tactical Tomahawk) με ακτίνα δράσης 1.600 χιλιόμετρα, σχεδιασμένους για την επίθεση σε χερσαίους στόχους.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίον κατά την περίοδο Ιανουαρίου έως 4 Φεβρουαρίου 2013, το καταδρομικό Moskva, το καταδρομικό Severomorsk, το καταδρομικό Smetlivâi (οπλισμένο με πυραύλους θαλάσσης-θαλάσσηςUran, με παρόμοιες επιδόσεις με τους αμερικανικούς πυραύλους RGM-84 Harpoon) και η φρεγάτα Yaroslav χρησιμοποιήθηκαν σε ναυτικές ασκήσεις μάχης στη Μεσόγειο, στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.

Συμμετείχαν επίσης σε αυτές τις ασκήσεις, τα αμφίβια πλοία Saratov, Αζόφ, Καλίνινγκραντ και Aleksandr Shabalin όπως και αεροσκάφη ναυτικής περιπολίας με ευρύ φάσμα δράσης και στρατηγικά βομβαρδιστικά του 4ού ρωσικού αεροπορικού στρατού.
Το καταδρομικό Moskva είναι οπλισμένο με 8 x 8 εκτοξευτές πυραύλων S-300 PMU Favorit, εξειδικευμένους για να καταρρίψουν πυραύλους θαλάσσης-θαλάσσηςκαι cruise.

Έγραψα σε προηγούμενο άρθρο ότι όταν πετούν σε χαμηλό υψόμετρο, λόγω ανώμαλου εδάφους, οι πύραυλοι cruise μπορούν να κατατριφθούν από τα συστήματα S-300, 40-70 χιλιόμετρα μακριά.

Όταν πετούν πάνω από τη θάλασσα, η απόστασή δράσης τους διπλασιάζεται και με αυτή το βεληνεκές των πυραύλων S-300. Το καταδρομικό Moskva διαθέτει επίσης 16 εκτοξευτές πυραύλων θαλάσσης-θαλάσσης Bazalt P-500 με εμβέλεια 550 χλμ. και με την ίδια ταχύτητα του P-700 Granit (Mach 2,5).
Για το λόγο αυτό, εάν τα τρία αμερικανικά καταδρομικά είχαν πυροβολήσει την πρώτη ριπή πυραύλων cruise προς τη Συρία, θα ήταν η τελευταία της ζωής τους.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η διείσδυση των ακτών της Συρίας από τους αμερικανικούς πυραύλους cruise κατέστη αδύνατη.

Στις αρχές Φεβρουαρίου 2013, με την κατάρρευση των λεγομένων ενόπλων δυνάμεων απελευθέρωσης της Συρίας, που πολιορκούσαν τη Δαμασκό, το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών πολεμικών στόλων στην Ανατολική Μεσόγειο έκανε μια παύση.

Τα πλοία του ρωσικού στόλου του Ευξείνου Πόντου, με επικεφαλής το καταδρομικό Moskva επιστρέφουν στη βάση τους στην Κριμαία, και τη θέση τους στη ρωσική ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο πήραν άλλα πλοία, που σήμερα αποτελούνται κυρίως από τα ανθυποβρυχιακά καταδρομικά Admiral Panteleev, Severomorsk και τη φρεγάτα Yaroslav Mudrâi.
Αποσύροντας το καταδρομικό Moskva (δηλαδή, τους πύραυλους S-300 PMU Favorit που έφερνε) κοντά στις ακτές της Συρίας, οι Ρώσοι άφησαν σκοπίμως τον εναέριο συριακό χώρο ανυπεράσπιστο, προσελκύοντας σκόπιμα τους Ισραηλινούς στην παγίδα.
Οι τελευταίοι έσπευσαν στο ρήγμα με τα αεροπλάνα τους με επιδρομές στις νύχτες της 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, με σκοπό να υπονομεύσουν την στρατιωτική επίθεση της κυβέρνησης της Συρίας.

Σε αντίθεση με το προηγούμενο στρατηγικό μηχανισμό στα ανοικτά της Συρίας, τα παρόντα σήμερα ρωσικά πλοία στη Μεσόγειο είναι εξοπλισμένα για τον αντι-υποβρύχιο πόλεμο με πυραύλους τορπίλες RPK-2 Viuga (εμβέλεια 45 χλμ.) και RU-100, RPK-6/7 veter (εύρους 120 χλμ.) που κινούνται στο νερό με ταχύτητες 400 χλμ./ώρα, χρησιμοποιώντας το φαινόμενο της σπηλαιώσης.
Χρησιμοποιώντας στερεό καύσιμο πυραύλου, μπορούν εύκολα να περάσουν από υδάτινο περιβάλλον στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον όπου μπορούν να πετάξουν σε ταχύτητα Mach 1,5.

Ακριβώς όπως είχε προγραμματιστεί στην έδρα του ρωσικού ναυτικού, μετά τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς των 3/4 και 4/5 Μαΐου 2013, στάλθηκαν οι αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις για περιπολίες στην ανατολική Μεσόγειο, κοντά στο νησί της Κρήτης, δύο επιθετικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια της κλάσης Ohio (Florida-SSBN-728/SSGN-728 και Georgia-SSBN-729/SSGN-729), 18.000 τόνων.
Το υποβρύχιο Florida συμμετείχε στις επιχειρήσεις στη Λιβύη τον Μάρτιο 2011, εκτόξευσε τότε 93 πυραύλους κρουζ, από τους οποίους οι 90 πέτυχαν το στόχο τους στη ξηρά της Λιβύης.

* Ο Βαλεντίνος Βασιλέσκου , είναι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, πρώην αναπληρωτής διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων στο αεροδρόμιο του Otopeni, διπλωματούχος στρατιωτικών σπουδών της Ακαδημίας Στρατιωτικής Επιστήμης στο Βουκουρέστι το 1992.
RÉSEAU INTERNATIONAL

Γενική σημείωση (NB): Δεν διαθέτουμε διορθωτή(-τρια) και οι αναρτημένες δημοσιεύσεις (πάντα βιαστικές) περιέχουν λάθη, ορθογραφικά και συντακτικά. Προτιμάμε πάντα την ουσία παρά τη μορφή. Ευχαριστούμε για τη κατανόηση σας.
ΠΗΓΗ