Εβραίοι τοκογλύφοι

Οι δυνατότητες επηρεασμού που απέκτησαν οι εβραίοι δανειστές χρήματος είναι απο αιώνες μέρος της ιστορίας της Δύσεως. Σήμερα έχουν εγκαταστήσει ένα δίκτυο απόλυτου ελέγχου - παντού έχουν τα χέρια τους μέσα


Μεγεθύνατε

Τίτλος του πρωτοτύπου

Jüdische Geldverleiher

Μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης



Οι δυνατότητες επηρεασμού που απέκτησαν οι εβραίοι δανειστές χρήματος είναι απο αιώνες μέρος της ιστορίας της Δύσεως και περνά σαν τον Μίτο της Αριάδνης μέσα από όλα τα ιστορικά συμβάντα, συχνά κρυμμένη, αλλά πάντοτε πανταχού παρούσα.



Πίσω από τα παρασκήνια λειτουργεί μια ύπουλη, επικίνδυνη και αφανής εταιρία. Όμως όπως σε ένα παζλ, τα κομμάτια αυτού του δικτύου δολοπλοκιών ταιριάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα ολοκληρομένο σχέδιο, το οποίο τίθεται εδώ πρός συζήτηση.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός ένα: Ανγκλία



 
Μερικοί στη Δύση πίστευαν, ότι οι εκκλησίες είχαν πάρα πολλά κτήματα και πολύ μεγάλη δύναμη και έτσι τους φαινόταν απαραίτητος ένας ανασχηματισμός. Ευτυχώς ο Henry VIII της Ανγκλίας χρειαζόταν ένα γιο και μια νέα γυναίκα. Ο Thomas Cromwell ήταν πρόθυμος να τον βοηθήσει.



Το αποφασιστικό γεγονός για την Ευρώπη ήταν η Reformation, η Αναμόρφωση, η ρήξη με την παλιά εκκλησία, η οποία προβάλλοντας την Αγία Γραφή έκρυβε την επιρροή των Εβραίων.



Μετά από μια εξορία σχεδόν 400 ετών επετράπει στους Εβραίους το 1656 να επιστρέψουν στην Ανγκλία. Αυτό επετευχθη με έναν «οικονομικό διακανονισμό» μεταξύ του Oliver Chromwell και του Εβραίου Σανχεντρίν.



«Εθνικό χρέος» είναι το πρώτο συστατικό του δημοσιονομικού ελέγχου, και πόλεμοι είναι ο πιο σημαντικός λόγος για εθνικά χρέη. Ήδη το 1693 η Ανγκλία δεν ήταν σε θέση να πληρώνει τα χρέη της. Ο λόγος ήταν οι ηπειρωτικοί πόλεμοι του Γουλιέλμου της Ορανίας, τους οποίους χρηματοδοτούσαν εβραίοι τοκογλύφοι του Άμστερνταμ.



Παρα τις πολλές φωνές για την ίδρυση της Τράπεζας της Ανγκλίας (δηλαδή της μεθόδου, κατα την οποία τα οικονομικά του κράτους παίρνονται απο τα χέρια της κυβέρνησης και περνάνε στα χέρια των τραπεζιτών), ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε απο τη Κάτω Βουλή. Αν και η Άνω Βουλή, η Βουλή των Λόρδων, δήλωσε, ότι η πράξη αυτή ως στόχο να πλουτίσει τους δανειστές σε βάρος της αριστοκρατίας, το 1694 η τράπεζα ιδρύθηκε.



Με την δύναμη του χρυσου και αργύρου, που είχε κλαπεί από τη Νότια Αμερική και έρευσε στα ταμεία των τραπεζιτών της Ευρώπης, η Βιομηχανική Επανάσταση παρήγαγε μια ψευδή εικόνα ευημερίας και πλούτου, ενώ κατέστρεψε την βιοτεχνία, δημιούργησε αθλιότητα και φτώχεια στις πόλεις και εγκαινίασε την αρχή του οικονομικού ελέγχου από τους δανειστές χρήματος.



Αυτή η φάση συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα, όταν ο πρώτος εβραίος πρωθυπουργός, Benjamin Disraeli, δήλωσε: «... ο κόσμος διοικείται από εντελώς άλλους ανθρώπους από αυτούς που φαντάζεται όποιος δεν είναι πίσω από τη σκηνή ... «

Ο καιρός είχε πλέον ωριμάσει για την η Βρετανική Αυτοκρατορία που κάτω από την αίγλη και τη δόξα διείσδυε και απορροφούσε την οικονομία και τον πλούτο της Ανατολής.



Ο Max Weber, ένας ιστορικός επιστήμονας, εξέδωσε το βιβλίο «η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού» (την εποχή εκείνη η τοκογλυφία είχε ήδη αποκτήσει κύρος με τη νέα ονομασία καπιταλισμός). Ο Max Weber ισχυρίζεται, ότι επειδή ο Προτεσταντισμός, πιο συγκεκριμένα η καλβινιστική έκδοσή του, είχε ευνοήσει την άνοδο του σύγχρονου καπιταλισμού.



Στην Ανγκλία η παλιά άρχουσα τάξη δεν αποδυναμώθηκε, όπως στη Γαλλία και την Ρωσία, με δολοφονίες και εκτελέσεις, αλλά απλά διαβρώθηκε, μέσω της φορολογίας της γης και στη συνέχεια του γάμου. Ο λόρδος Rosebery έκανε την αρχή, όταν παντρεύτηκε μια Rothschild και ο Arthur Balfour, ο υπογράψας την απατηλή «Διακήρυξη Balfour», έβαλε τα θεμέλια για την ίδρυση του Ισραήλ. Η τάση για τη σύσταση μιας νέας εβραϊκής αριστοκρατίας συνεχίστηκε με την πολιτική του Blair «Τίτλος έναντι Χρήματος». Η πολιτική αυτή συντονίζεται από τον «Λόρδο» Levy, επικεφαλής αναλόγων έρανων του Εργατικού Κόμματος.



Η Βασίλισσα Βικτόρια μπορεί να ήταν η Αυτοκράτειρα της Ινδίας, αλλά ο Disraeli, ο πρακτορας της «City» of London, ήταν αυτός που οικονομούσε το χρήμα, με το οποίο η στρατιωτική δύναμη της Ανγκλίας κατέκτησε την Ανατολή.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δύο: Γαλλία



 
Στη Γαλλία, η μοναρχία απέτυχε μετα από πτώχευση, το αποτέλεσμα των δύο ηπειρωτικών πολέμων του Louis XIV Necker (υποτίθεται ότι ήταν ένας Προτεστάντης, αλλά με εβραϊκή καταγωγή), ο οποίος εγκωμιάστηκε ως οικονομική μεγαλοφυία που χρησιμοποιούσε ακριβά, βραχυπρόθεσμα δάνεια για να διασώσει την ασταθή του οικονομία, μια επικίνδυνη μέθοδος, που τελικά οδήγησε στην απόλυτη καταστροφή.



Την ίδια εποχή η συνωμοσία του περιλαίμιου (βλέπε και στο http://de.wikipedia.org/wiki/Cassie_Chadwick) που σχεδιάστηκε απο τον μασόνο Cagliostro και τους εβραίους κοσμηματοπώλες Bohmer και Bassenge, αύξησε την οργή του κόσμου για την υπερβολική πολυτέλεια της βασίλισσας. Η απόλυση του Necker έδωσε το έναυσμα για την επίθεση εναντίον της Βαστίλης, και η αριστοκρατία - πολύ πιο εγκεφαλική από τους Βρετανούς συναδέλφους της, κατέληξε στην γκιλοτίνα.



Σ' αυτό βοηθάνε πολύ και οι επαναστάσεις. Πρώτα στη Γαλλία με την κατάληψη της Βαστίλης.



Την εποχή εκείνη η Γαλλία δεν είχε ακόμη εθνικό χρέος και το 1800 ιδρύθηκε στο Παρίσι, η Banque de France, η Τράπεζα της Γαλλίας. Ο Ναπολέων ήθελε να απελευθερώσει τη χώρα από την εξουσία των τραπεζιτών. Είπε:



"Εάν η κυβέρνηση εξαρτάται για τα χρήματά της από τους τραπεζίτες, τότε τον έλεγχο τον έχουν οι τραπεζίτες και όχι η κυβέρνηση ... Γιατί το χέρι που δίνει είναι και το χέρι που παίρνει. Το χρήμα δεν έχει πατρίδα. Οι χρηματοδότες δεν έχουν ούτε πατριωτισμό, ούτε τιμή. Ο μόνος στόχος τους είναι το κέρδος".



Το 1806 είπε: "Με ποιο θαύμα χρεώθηκαν σε τοσο μεγάλο βαθμό ολόκληρες επαρχίες της Γαλλίας στους Εβραίους, όταν σ' αυτή τη χώρα υπάρχουν μόνο εξήντα χιλιάδες από αυτούς;" (Διάγγελμα του Ναπολέοντα, 1811.)



Το 1882 κατέρρευσε η Τράπεζα Union Genrale, μια καθολικής τράπεζα που ιδρύθηκε με την ευλογία του Πάπα Λέοντα ΙΓ, λόγω των μεγάλων πόρων και της έξυπνης τακτικής των αντιπάλων της. Μεταξύ αυτών των αντιπάλων ήταν οι Rothschilds. Πλούσιοι και φτωχοί καθολικοί έχασαν τις καταθέσεις τους.



Το 1886 δημοσιεύθηκε από τον Edouard Drumont το βιβλίο "La France Juive" (Η εβραίϊκη Γαλλία). Βασικό θέμα του ήταν η κακόβουλη δύναμη των εβραίων χρηματοδοτών. Το 1892 η οργή των εξαπατηθέντων επενδυτών της Διώρυγας του Παναμά έπεσε πάνω σε δύο από τους κορυφαίους υποστηριχτές του σχεδίου, τον Cornelius Herz και τον βαρόνο de Reinach, και οι δυό τους Εβραίοι.



Το 1894 ο σάλος για την υπόθεση Dreyfus ήταν τόσο μεγάλος, που ακούστηκε ότι ήταν μια δοκιμή για να δούμε ποιος πραγματικά έχει την εξουσία στα χέρια του στη Γαλλία: οι Προτεστάντες ή οι Εβραίοι. Ένας από αυτούς που συμμετείχαν στην εκδίκαση της έφεσης, ήταν ο Εβραίος Leon Blum, που αργότερα έγινε Πρόεδρος της Γαλλίας.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός τρία: Ρωσία



Στη συνέχεια είχαμε μια επανάσταση στη Ρωσία - ή οποία (μεταξύ άλλων) υποστηρίχθηκε απο τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τρότσκι και τον Ρασπούτιν. Το δωμάτιο, στο οποίο δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ ο τσάρος, η τσαρίνα και τα πέντε παιδιά τους, δείχνει ακόμη και σήμερα σημάδια της δολοφονικής πράξεως.



Η ρωσική επανάσταση ήταν από την αρχή έως το τέλος ένα εβραίϊκο σχέδιο. Κυριαρχείται απο εβραίϊκα ονόματα, από τον Μαρξ ως τον Λένιν και τον Τρότσκι. Το Politbüro του Λένιν κυριαρχείται από πρόσωπα εβραϊκής καταγωγής, Η δολοφονία του τσάρου που σχεδιάσθηκε από τους Εβραίους Λένιν και Sverdlov, εκτελέσθηκε απο τους Εβραίους Goloshchekin, Safarov, Volkov και Yurovsky. Δεν ήταν μια πράξη του ρωσικού λαού, αλλά εχθρικών εισβολέωνς. Στην πρώτη κυβέρνηση των Μπολσεβίκων υπήρχαν μόνο 13 γνήσιοι Ρώσοι.



Η Συνοδεία του Στάλιν ήταν μια εβραίϊκη συνωμοσία, αποτελούμενη από τον Kagenovitch (αναπληρωτής του Στάλιν), Lev Makhlis (Γραμματέας), Yakoda (αρχηγό της NKVD), τον Molotov με την εβραία σύζυγό του, τον Isaac Babel και τον Mandelstam, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς. Το αποτέλεσμα ήταν ένας αδίστακτος αποδεκατισμό όχι μόνο της αριστοκρατίας αλλά και των Ρώσσων αγροτών. Και το τελικό αποτέλεσμα; Μια ματιά στα ονόματα των νέων Ρώσους Ολιγαρχών είναι η απάντηση.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός τέσσερα: Αμερική - Ηνωμένες Πολιτείες



Οι πρωταγωνιστές της διακήρυξης της ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν κατά κύριο λόγο άνδρες με μεγάλη ιδιοκτησία και κοινωνική θέση, όμως μετά την καθιέρωση της καθολικής ψηφοφορίας, δεν ήσαν τίποτε παραπάνω απο κοινοί θνητοί. Άφησαν την κυβέρνηση στα χέρια άλλων και εγατέλειψαν τη γή. Χωρίς ιδιοκτησία γης δεν μπορούσε όμως να αναπτυχθεί μια άρχουσα τάξη με κληρονομικό δίκαιο και η απουσία μιας τέτοιας κλάσης, συνδεδεμένης με τις παραδοσιακές ηθικές αξίες, αφησε την Αμερική ανοιχτή στην ανεμπόδιστη εκμετάλλευση της από κακοποιά στοιχεία και κερδοσκόπους, ένα τέλειο κλίμα για τον καπιταλισμό.



Άνδρες όπως ο Jackson και ο Lincoln γνώριζαν πολύ καλά τους κινδύνους, αλλά οι προειδοποιήσεις τους δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την τελική νίκη των τοκογλύφων και ο Woodrow Wilson (υπό την καθοδήγηση του δασκάλου του «Συνταγματάρχη» House) έφεραν στην χώρα την Κεντρική Τράπεζα. Ο σημερινός επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, που πραγματικά ονομάζεται Federal Reserve System ή Federal Reserve ή απλώς Fed, ο Ben Bernanke, είναι φυσικά ένας Εβραίος. Βλέπε και Südamerika
Θέμα προς συζήτηση αριθμός πέντε: Ευρώπη



Στο τέλος του δεκάτου ενάτου αιώνα, έκαιγε ισχυρά η φλόγα του αναρχισμού. Μέχρι το 1914 είχαν δολοφονηθεί επτά αρχηγοί κρατών δολοφονήθηκαν: Το 1881 ο τσάρος Αλέξανδρος Β, το 1894 ο Πρόεδρος Carnot της Γαλλίας, το 1897 ο Πρόεδρος Canovas της Ισπανίας, το 1898 η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστρίας, 1900 ο Βασιλιάς Ουμπέρτο της Ιταλίας, το 1901 ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών McKinley, το 1912 ένας άλλος πρωθυπουργός της Ισπανίας, ο Canelejas τέλος στο Σεράγεβο ο πρίγκηπας της Αυστρίας, που ήταν και το έναυσμα για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.



Ακόμη πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η παλιά τάξη είχε τεθεί ουσιαστικά εξαφανιστεί. Αντικαταστάθηκε από ένα μίγμα σύγχυσης, μια διάβρωση του αισθητηρίου και της ηθικής. Όταν ανέτειλε ο νέος αιώνας, το πρόσωπο της Ευρώπης είχε ήδη αλλάξει και το θεμέλιο ζωής του παρελθόντως είχε για τους περισσότερους ανθρώπους μεταβληθεί τελείως

(βλέπε και "Η Ευρώπη και η Μεταρρύθμιση" Europa und die Reformation;)



Οι ανακαλύψεις χρυσού και αργύρου στο Νέο Κόσμο ήρθαν πολύ βολικές για τους τραπεζίτες που είχαν για τον σκοπό αυτό δανείσει χρήματα στους Ισπανούς, δεν ηταν όμως καμμιά ευλογία για τους ντόπιους. Η τύχη της Νοτίου Αμερικής θάπρεπε να είναι μια προειδοποίηση, δυστυχώς δεν ήταν.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός έξι: Κίνα και Άπω Ανατολή



Το εμπόριο με την Άπω Ανατολή ξεκίνησε το δέκατο έβδομο αιώνα και ήταν προωθήθηκε απο αρκετά κράτη, ειδικότερα απο την Ανγκλία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και αργότερα και απο τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο κύριος στόχος ήταν η Κίνα, παρά την αντίσταση της δυναστείας των Τσινγκ ενάντια στην επιρροή των ξένων. Με το τσάι σαν κύριο πόλο έλξης.



Ήταν όμως δύσκολο να πληρωθεί, γιατί οι ανάγκες της Κίνας για δυτικά προϊόντα δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με την αξία των κινεζικών εξαγωγών τσαγιού και πορσελάνης. Η λύση βρέθηκε με το όπιο από την Ινδία, το οποίο πουλιώταν όχι μόνο απο την Ανγκλία, αλλά και απο την Αμερική και άλλους.



Ο αυτοκράτορας της Κίνας προσπάθησε να εμποδίσει την εισαγωγή του οπίου, αλλά αλλοδαποί και Κινέζοι έμποροι ήταν σε θέση να πωλούν όπιο στην Κίνα με ασήμι και στη συνέχεια να πληρώνον με το ασήμι το τσάι.

Η αυξημένη κατανάλωση οπίου σήμαινε για την κινεζική κυβέρνηση μεγάλες απώλειες σε ασήμι που απεστερείτο η κινεζική οικονομία.

Οι πόλεμοι του οπίου τελείωσαν το 1842 με την συνθήκη της Νανκίνγκ, την οποία ακολουθήθησαν ανάλογες συνθήκες με την Αμερική και τη Γαλλία.



Ο Amasa Delano, ένας "converso" (δηλαδή ένας προσήλυτος Εβραίος), ισπανικής ή ιταλικής καταγωγής και παππούς του Franklin Delano Roosevelt, έκανε την περιουσία του με το εμπόριο (οπίου) της Κίνας κατά τον 19ο Αιώνα. Ο γιος του Warren έγινε συνέταιρος στο House of Russel το Russell & Co ήταν τη δεκαετία του 1830 ο τρίτος μεγαλύτερος έμπορος οπίου των ακτών της Κίνας.



Η σημαντικότερη συνέπεια των γεγονότων αυτών ήταν το άνοιγμα πολλών λιμανιών και το τέλος της προστασίας της Κίνας εναντίον ξένης τεχνολογίας και ιδεών.



Αυτό οδήγησε με το θάνατο του παλιού αυτοκράτειρα το 1908 στην κατάρρευση της δυναστείας Qing. Ο Adolf Joffe, διευθυντής της πρεσβείας της Μόσχας που ιδρύθηκε το 1922 στην Κίνα, υποστήριζε την άνοδο του Sun Yat-sen στην εξουσία. Σε επιστολή του προς τον Λένιν έγραφε ο Joffe: "Η Κίνα είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα στο παγκόσμιο παιχνίδι μας". Ο διάδοχός του, Mikhail Borodin, στάλθηκε το 1923 για να προωθήσει την παγκόσμια επανάσταση. Στη συνέχεια ήρθε ο τελικός θρίαμβος του μαρξισμού με τον Mao Zedong (Μάο Ζεντόνγκ).



Η επανάσταση των μπολσεβίκων τον Οκτώβριο του 1917 είχε μια σημαντική και διαρκή επίδραση στην Ρωσία και σε όλο τον κόσμο. Αυτή η επανάσταση, και ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε, οδήγησαν στην ολοκληρωτική ανατροπή των υφιστάμενων κοινωνικών και διοικητικών δομών.



Τον Φεβρουάριο του 1972 πέταξε ο Πρόεδρος Νίξον με τον "κηδεμόνα" του Χένρι Κίσινγκερ στο Πεκίνο.



Στην Ιαπωνία εισήχθη το 1889 το Σύνταγμα Meiji και κατα το 1920 η Αμερική έκανε το 40% των επενδύσεων στην Ιαπωνία.



Το πρώτυπο αυτό εφαρμόστηκε και στο υπόλοιπο τμήμα της Άπω Ανατολής και διατηρήθηκε και τη δεκαετία του 1970 από τον Κίσινγκερ, ο οποίος κρατούσε τα ηνία πίσω απο τον Νίξον, τον Φορντ και τον Κάρτερ και ο οποίος έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο ακόμη και στο καθεστώς Μπους και την βρώμικη πολιτική του, που κόστισε τόσες πολλές ζωές στο Βιετνάμ.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός επτά: Αφρική



Κάτω απο το λάβαρο της "Ελευθερίας" η Αφρική βρισκόταν δήθεν στην πορεία για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά τελικά έγινε ένα ακόμη θύμα με την ίδια τύχη όπως και η Νότια Αμερική.



Οι χώρες της Δυτικής Αφρικής κάτω απο ασταθείς κυβερνήσεις γλιστρούν όλο και περισσότερο στη λαβή του καρτέλ των ναρκωτικών, το οποίο βρίσκεται κάτω απο τον μυστικό έλεγχο της CIA.



Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη ούτε η G8 έδωσαν σημασία στην καταστροφή του Κονγκό ή στην κατάσταση της Ζιμπάμπουε.



Η κατάρρευση του καθεστώτος του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική θεωρήθηκε ως μια αποφασιστική νίκη για την ελευθερία. Είναι όμως αυτό δικαιολογημένο; Ή μήπως ήταν μια απλή επιδερμική μεταβίβαση της εξουσίας σε μια μαύρη ελιτ, που είναι εύκολο να επαρρεασθεί και που έγινε με όλα τα μέσα της δημοσιότητας για να φανεί αξιόπιστη; Καθότι οι συνθήκες διαβίωσης των φτωχών αδελφών της έχουν επιδεινωθεί σημαντικά;



Θα πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιος είχε πραγματικά τα οικονομικά οφέλη από την κατασκευή γηπέδων για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010; Ο πληθυσμός ή η Τραπεζα Investec, η οποία διέθεσε τα χρήματα για την κατασκευή τους και εις αντάλλαγμα πήρε το προνόμιο να ενοικιάζει τα κτίρια μετα το Παγκόσμιο Κύπελλο;



Αυτή είναι η ίδια η τράπεζα, η οποία τον Ιούλιο του 2002 είχε καταγραφεί στο χρηματιστήριο του Λονδίνου και τώρα ερευνάται για διαφθορά για εμπόριο όπλων στην Κένυα και το Ιράν.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός οκτώ: Έλεγχος των μέσων ενημέρωσης



 
Αφού σιγουρεύθηκε ο έλεγχος της οικονομίας, όλα τα άλλα βήματα ακολούθησαν απο μόνα τους. Όλα τα είδη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, περιοδικά, εκδοτικοί οίκοι, τηλεόραση, ραδιόφωνο, διαφήμιση, θέατρο και κινηματογράφοι είναι σε εβραϊκά χέρια. Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας κατάστασης δεν χρειάζεται να τονισθεί περαιτέρω. Και η αλήθεια, αν έρθει ποτέ στο φως, μπορεί να διαστρεβλωθεί με οποιονδήποτε τρόπο. MΜΕ Medien
Θέμα προς συζήτηση αριθμός εννέα: Οικονομικός Έλεγχος



Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο παγκόσμιος οικονομικός έλεγχος συγκεντρώνεται όλο και περισσότερο στα χέρια λίγων, γιγαντιαίων εταιρειών όπως η Nestle, η Unilever και η Philip Morris (Altria), και ότι όλες αυτές οι εταιρείες ελέγχονται απο Εβραίους. Οικονομία Wirtschaft
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δέκα: Έλεγχος ορυκτών



Ο σύγχρονος κόσμος έχει μια ακόρεστη όρεξη για ορυκτά υλικά που χρειάζονται οι βιομηχανίες. Και αυτά είναι στα χέρια λίγων ομίλων, οι οποίοι ελέγχονται απο τα ίδια άτομα Ορυκτά υλικά Mineralrohstoffe
Θέμα προς συζήτηση αριθμός ένδεκα: Δημοκρατία



Το σύνθημα του δέκατου ένατου αιώνα ήταν «αναρχία». Σήμερα είναι «τρομοκρατία». Διαφορετικές μορφές διακυβέρνησης ήρθαν και έφυγαν, μοναρχίες, σοσιαλισμός, φασισμός και κομμουνισμός, και η δημοκρατία, και ακριβέστερα η σύγχρονη, αντιπροσωπευτική, καπιταλιστική δημοκρατία, είναι ο σημερινός νικητής στον αγώνα για εξουσία και πλούτο.



Η δημοκρατία ξεκίνησε απο την Αθήνα. Το καθεστώς ονομάσθηκε «Δημοκρατία», επειδή ήταν διαχειριστής των συμφερόντων της πλειοψηφίας και όχι της μειοψηφίας. Για έναν παλιό Ολιγάρχη, η δημοκρατία της Αθήνας ήταν ένα δυσάρεστο σύστημα, διότι έκανε τα ευγενέστερο στοιχεία της κοινωνίας να εξαρτώνται απο τα κοινά και μεταβίβαζε την ευημερία σκόπιμα από τους μέν στους δε.



Η αρχή του δημοκρατικού κράτους είναι η ισότητα, η παραδοχή, ότι κατά τη δόμηση της κοινότητας και την χρήση της εξουσίας η κάθε άποψη θα πρέπει να έχει το ίδιο βάρος όπως και όλες οι άλλες. Δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα ο Thomas Hobbes δήλωνε: «... σε μια δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική ασφάλεια για κανέναν ή για κάτι, εκτός αν αυτό γίνει από καθαρή τύχη. «



Όταν ο Τζορτζ Μπους διαβεβαίωνε τον κόσμο, ότι «η παγκόσμια εξάπλωση της δημοκρατίας θα ήταν η τελική δύναμη για την εκτόπιση της τρομοκρατίας και της τυραννίας, θα αναφέρονταν πιθανότατα στις δικές του, βραχυπρόθεσμες πολιτικές προοπτικές.



Η έννοια Δημοκρατία αναπτύχθηκε από τους νικητές των δύο διαδοχικών παγκοσμίων πολέμων ως ένα νέο όνομα για τον πολιτισμένο κόσμο. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Woodrow Wilson, αυτόν που δεν κατόρθωσε να γίνει ο αρχιτέκτονας μιας νέας παγκόσμιας τάξης. (Ένας αρχιτέκτονας, που οδηγούσαν προσεκτικά οι Εβραίοι σύμβουλοί του, ο «Συνταγματάρχης» House, ο Berhard Baruch und οι αδελφοί Wartburg).



Η Δημοκρατία απέτυχε σαν λύση, παρά τα πολλά καλά λόγια, πιθανώς λόγω της ίδιας ιδιότητας της, για την οποία τόσο επαινείται. Είναι σαφές, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού που ψηφίζει, γνωρίζει πολύ λίγα γι' αυτό που κρύβεται πίσω απο τον όρο αυτό, για ότι συμβαίνει πίσω από την σκηνή. Στους δύο αιώνες κατά τους οποίους θριαμβεύει, κάποιοι την αναγνώρισαν σαν απάτη, σαν φορέα ενός ονόματος που έχει κλαπεί, ως όργανο της κυριαρχίας πάνω στο λαό από μια τελείως διαφορετική δύναμη.



Ένα παράδειγμα για την αδυναμία ελέγχου απο το κοινό που ψηφίζει, είναι το γεγονός, ότι στην Ανγκλία τα δύο μεγάλα κόμματα ελέγχονται από τους Εβραίους. Το Εργατικό Κόμμα από την εβραϊκή συνοδεία του Blair και το Συντηρητικό Κόμμα, απο τον αρχηγό του Michael Howard, QC, (δικηγόρο στο βασιλικό Συμβούλιο), τον ανώτατο Εβραίο στην Ανγκλία.



Στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα δύο κόμματα υποκύπτουν στις απαιτήσεις του εβραϊκού λόμπι, κάτι που κάνει την ύπαρξή τους να φαίνεται γελοία.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δώδεκα: Φεμινισμός



Ο φεμινισμός έχει αποκτήσει μια σημαντική θέση ανάμεσα στις αλλαγές του 20ου και του 21 αιώνα. Τα αποτελέσματα της αυξηθείσας εκμηχάνισης σχεδόν κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, οδήγησε σε μια δραστική αλλαγή του ρόλου των γυναικών στην κοινωνία. Η μεταβολή αυτή ενισχύθηκε και απο την απώλεια συζύγων στους δύο μεγάλους πολέμους, που έκανε σε πολλές γυναίκες αδύνατη την συνέχιση του ρόλου που παίζανε πρίν.



Ο καπιταλισμός χρειάζεται για να λειτουργήσει μια συνεχή οικονομική ανάπτυξη, και η είσοδος των γυναικών στην αγορά εργασίας, με νέες δυνατότητες αποκτήσεως χρήματος και καταναλωτικών συνηθειών, συνέβαλλε κατα πολύ στην αλλαγή αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν, πολλές γυναίκες να έχουν χάσει όλες τις δεξιοτεχνίες που είχαν αποκτήσει επί αιώνες. Και αυτό οδήγησε στην αυξανόμενη ζήτηση προϊόντων εργοστασίου, η οποία με τη σειρά της έδωσε ώθηση στην καπιταλιστική μηχανή.



Όμως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα ήταν, ότι τώρα πολλές γυναίκες είχαν πλέον ένα δικό τους εισόδημα και δεν εξαρτώνταν πλέον από το εισόδημα του αρσενικού συντρόφου τους.



Ως εκ τούτου ο γάμος δεν ήταν πλέον ένας σημαντικός στόχος για τις γυναίκες, και με τη νέα ελευθερία τους ήρθε μια νέα ηθική (ή η έλλειψή της). Τα δύο φύλα βλεπόντουσαν μεταξύ τους όλο και περισσότερο ως αντίπαλοι παρά σαν σύντροφοι.



Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση της οικογένειας σαν της κεντρικής μονάδας στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων. Και σε μια αύξηση - μία ανησυχητική αύξηση - του αριθμού των εργαζόμενων μητέρων με παιδιά, τα οποία δεν θα γνωρίσουν ποτέ τον πατέρα τους. Ακόμη πιο ανησυχητική είναι η τάση μεταξύ των γυναικών, να μην αποκτήσουν, εκ προθέσεως, παιδιά, ώσπου η αναπαραγωγική τους ηλικία να έχει σχεδόν περάσει. Αυτό όμως δημιουργεί ένα ξεριζωμένο προλεταριάτο, που έχει αποκοπεί από τη γη και που δεν αποτελεί πλέον μια ενιαία, συνεκτική κοινωνική μονάδα - ο ιδανικός σκλάβος για την καπιταλιστική μηχανή.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δεκατρία: Η ίδρυση του κρατους Ισραήλ



Το Ισραήλ είναι ο κούκος στην αραβική φωλιά. Στην αρχή ήταν η Παλαιστίνη υπό βρετανική εντολή, μετα τεμαχίσθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη και σήμερα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό δείχνει, πόση δύναμη έχει το χέρι που κρατά τον τουρβά με τα χρήματα και πως αυτή η αδικία δεν ξεσηκώνει ούτε έναν ψύθιρο διαμαρτυρίας. Μερικοί από τους αρχιτέκτονες του Ισραήλ ήταν οι Weizman, Baruch, Stein, Shamir και Rothschild.



Αυτό είναι πραγματικά ασυνήθιστο. Γιατί θα έπρεπε οι Εβραίοι, που για γενεές γενεών ήταν οι κλασικοί διεθνιστές, που μετανάστευαν απο χώρα σε χώρα, που άλλαζαν το όνομα, την εθνικότητα και τη θρησκεία τους κατα το δοκούν, οι θορυβώδεις υπέρμαχοι της καταργήσεως των Εθνών, οι πρόθυμοι υποστηρικτές του ελεύθερου εμπορίου, που ζητούσαν την κατάργηση των οικονομικών εμποδίων προστασίας των εθνών και οι οποίοι σε κάθε δυνατή ευκαιρία ούρλιαζαν αμέσως «ρατσιστής», να ζητούν ξαφνικά μια δική τους χώρα; Μια χώρα, την οποία χωρίς κανένα ενδοιασμό κατέλαβαν σε μια περιοχή, της οποίας ο πληθυσμός στην πλειοψηφία του δεν έχει κανενός είδους δεσμούς μαζί τους και όπου μόνο μια μειοψηφία των Εβραίων έχει κάποιους δεσμούς μαζί της, που ανήκουν όμως αρκετές χιλιάδες χρόνια στο παρελθόν;



Παράξενο; Βεβαίως. Όμως ας το δούμε ως μέρος ενός λεπτομερούς σχεδίου ...



Πρώτον, η ιδέα, η προϋπόθεση - ψεύτικη, αλλά ελκυστική - ότι ανήκουν στον «περιούσιο λαό».



Την ιδέα αυτή, να είναι οι «περιούσιοι του κόσμου», ακολουθεί το σχέδιο «εμείς εναντίον των άλλων», όπου η υπόλοιπη ανθρωπότητα θεωρείται σαν «Goyims», εναντίον των οποίων τα γραπτά του Ταλμούδ περιέχουν τόσα δυσάρεστα, ρατσιστικά προστάγματα. Και το Ισραήλ ήταν αμέσως μετά την ίδρυσή του αναμφίβολα το πιο ρατσιστικό κράτος του κόσμου.



Αν και το Ισραήλ βασίζεται στην (έστω και πλασματική) συναισθηματική ιστορία μιας παλιάς πατρίδας, η ίδρυσή του δημιούργησε στούς απλοϊκούς αδελφούς του σίγουρα ισχυρά εθνικιστικά συναισθήματα. Το Ισραήλ είναι μια μόνιμη εστία κρίσεων, όπως αποδεικνύεται από την νεώτερη ισραηλινή επίθεση στο Λίβανο, και είναι σε θέση να προκαλέσει τον Γ‘ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν αυτό θεωρηθεί ως αναγκαίο για την νίκη του επί του Ισλάμ και για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής.



Το σχέδιο πάει σίγουρα πίσω μέχρι τα μέσα του δεκάτου ενάτου αιώνα, παρόλο που ίσως να έχει τεθεί για πολλές γενεές "στο ψυγείο", ώσπου να αποκτηθεί ο οικονομικός και πολιτικός έλεγχος επι των μεγάλων δυτικών δυνάμεων.



Το 1846 ο "Sir" Moses Montefiore έκανε, για λογαριασμό του "Lord" Rothschild, μια επίσκεψη στην Παλεστίνη, για να διαπιστώσει, πόσοι Εβραίοι ζουσαν πραγματικά εκεί.



Αναφέρθηκε ο αριθμός 9000, που σίγουρα δεν ήταν αρκετός για να προβληθεί μια αξίωση για την περιοχή. Έπρεπε λοιπόν να γίνει κάτι. Και σίγουρα δεν είναι τυχαία η μαζική έξοδος των 3 000 000 Εβραίων από την Ρωσία για την Δυτική Ευρώπη της εποχής εκείνης.



Ένα μεγάλο μέρος τους θα κατέληγε στην Αμερική, ενώ το υπόλοιπο απετέλεσαν οι μετανάστες που χρειάζονταν για τον εποικισμό της «γης της επαγγελίας». Ο Χίτλερ έγραφε στο "Mein Kampf" (Ο Αγώνας μου) με αποστροφή για τον αυξανόμενο αριθμό των "κατσαρομάλληδων" ορθοδόξων Εβραίων στη Γερμανία.



Αυτοί οι Ασκενάζηδες Εβραίοι δεν ήταν Εβραίοι και δεν είχαν καμία σχέση με την Παλαιστίνη. Ήσαν απόγονοι των Χαζάρων, ενός ταταρικού λαού, που γύρω στο 700 μ.Χ. είχαν ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό. Αυτοί οι Εβραίοι θα ήσαν οι μελλοντικοί κάτοικοι της Παλαιστίνης και τα υποτιθέμενα θύματα του Ολοκαυτώματος. Εβραίοι, οι οποίοι δεν είχαν προγόνους στην Παλαιστίνη και κανένα «σημιτικό» αίμα στις φλεβες τους.



Δεν υπάρχει εδώ η πρόθεση να παρουσιαστούν λεπτομέρειες των μανιπουλαρισμάτων που έγιναν για την ίδρυση του Ισραήλ. Ούτε να προβληθεί η έξυπνη προπαγάνδα με την οποία οι Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τους ξένους εισβολείς από την πατρίδα τους, όπου ζούσαν συνεχώς για χιλιάδες χρόνια, και σήμερα μας τους εμφανίζουν ως «τρομοκράτες».



Ωστόσο θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα: Ποιοί είναι οι πραγματικοί τρομοκράτες; Οι Άραβες που θέλουν να επανέλθουν στην πατρίδα τους ή οι εισβολείς Εβραίοι, που υποστηρίζονται από τα σκυλάκια τους στη Δύση;
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δεκατέσσερα: δολοφονίες



Εκτός από τα θύματα των αναρχικών κατα τα μέσα και τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, η επίτευξη των στόχων αυτών είχε και και αλλού ένα υψηλότατο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές. Η Ρωσική Επανάσταση ήταν πιθανόν η πιο αιματηρή επανάσταση όλων των εποχών και εκτός αυτού είχαμε θάνατο και καταστροφή στούς δύο παγκοσμίους πολέμους, που και οι δυό τους ήταν το αποτέλεσμα εβραίϊκου μανιπουλαρίσματος.



Η Αντίσταση οδήγησε σε πολλά ανεξιχνίστα "δυστυχήματα" και "αυτοκτονίες":



Το "ατύχημα" του T. E. Lawrence - ο οποίος ήταν εις θέσιν να δημοσιοποιήσει τις διαπραγματεύσεις απάτης της Μεγάλης Βρεταννίας με τους Άραβες.



Ποιος δολοφόνησε πραγματικά τον Jocelyn Hay το 1941, τον 22ο Earl of Errol, στο Ναϊρόμπι της Κένυας;



Η υποτιθέμενη αυτοκτονία του James Forrestal – ο οποίος αντιτάχθηκε στον έλεγχο της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών από το εβραϊκό λόμπι. www.paragoy.com



Οι δολοφονίες του Λόρδου Moyne, του μόνιμου βρετανού υπουργού στη Μέση Ανατολή και του διαπραγματευτή των Ηνωμένων Έθνών Folke Bernadotte (οι δολοφόνοι των οποίων προστατευθηκαν μετα την ίδρυση του ισραηλινού κράτους).



Το «αεροπορικό ατύχημα», κατα το οποίο σκοτώθηκε ο δούκας του Κεντ

Der "Flugzeugunfall", der den Herzog von Kent tötete



Η δολοφονία του Rudolf Hess.



Ο ακόμα ανεξιχνίαστος θάνατος της πριγκίπισσας Diana. Prinzessin Diana;



Η αλήθεια για το ποιοί βρίσκονται πίσω απο την επίθεση της 9/11 Die Wahrheit über die wirklichen Drahtzieher hinter dem 9/11-Angriff.





Αξίζει επίσης να ρίξουμε μια ματιά στις ρίζες ορισμένων σημαντικών προσώπων της περιόδου 1936 - 1946:



Ο General Francisco Franco y Bahamonde που κατα την διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου έκανε μια θεαματική καρριέρα, είχε Εβραίους προγόνους.



Το πραγματικό όνομα του Προέδρου Ρούσβελτ, που ήταν Εβραίος, ήταν «Rosenvelt». Οι Delano (η οικογένεια της μητέρας του) είχε εβραίους προγόνους.



Ο Στρατηγός Αϊζενχάουερ, που με την βοήθεια του Bernard Baruch έκανε μια θεαματική καρριέρα, ήταν Εβραίος.



Ο στρατηγός Ντε Γκωλ δεν ήταν Εβραίος, αλλά έκανε μια λαμπρή καρριέρα και κατά την άφιξή του στο Λονδίνο τον υποδέχθηκαν εκπρόσωποι των Rothschilds.



Winston Churchill - ήταν ή μισό-Εβραίος, ο οποίος ενεργούσε για λογαριασμό των εκ μητρός ξένων προγόνων του, ή πιάστηκε στα δίχτυα εβραίων μανιπουλατόρων και πρόδωσε τους δικούς του. Περισσότερες πληροφορίες Mehr Information



Ο Ιωσήφ Στάλιν άλλαξε το πραγματικό του όνομα που ήταν Ιωσήφ Δαβίδ Djugashvili σε Στάλιν (ένα πολύ εβραίϊκο έθιμο). Στην γεωργιανή γλώσσα «shvili» σημαίνει «o γιος του» και «djuga» «Εβραίος». Επίσης ο David Papisnedov, ο άνθρωπος που θεωρείται ως ο πραγματικός του πατέρας, ήταν Εβραίος. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι αυτό στο τελευταίο δεν αναφέρεται στο βιβλίο για τον Στάλιν του Simon Montefiore. Ο Montefiore είναι ένας Εβραίος, απόγονος του Μωυσή Montefiore, που το 1846 ξεκίνησε μαζί με τον Rothschild την ιδέα της πατρίδας των Εβραίων που θα ήταν η Παλαιστίνη.



Η Σιωνιστές συνεργάζονταν με τον Χίτλερ, αν τους συνέφερε, διότι τους χρειάζονταν η πολιτική του. Χωρίς αυτη την πολιτική δεν θα ήταν δυνατόν να παράγουν την προπαγάνδα του «Ολοκαυτώματος», απο την οποία εξαρτήθηκε ένα μεγάλο μέρος του σχεδίου τους.



Τα σχέδια φιλίας του Χίτλερ με την Μεγάλη Βρεταννία ανατράπηκαν δραστικά μετα την φυλάκιση του Rudolf Hess. Εξακολουθεί να παραμένει ανοικτό το ερώτημα, εάν ο Albrecht Haushofer συμμετείχε στην προδοσία αυτού του σχεδίου. Ήταν ο γιος του καθηγητή Haushofer, και μέσω της μητέρας του, κατά το ήμισυ Εβραίος.
Θέμα προς συζήτηση αριθμός δεκαπέντε: Παγκόσμιος Έλεγχος



 
Το Διαδίκτυο, όπως λέγεται, είναι το πιο φανταστικό σύστημα παρακολούθησης που εφευρέθηκε ποτέ.



Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν το μεγαλύτερο σύστημα επεξεργασίας δεδομένων στον κόσμο. Επίσης η Microsoft έγινε θέμα στα μέσα ενημέρωσης, όταν ένας χάκερ ανακάλυψε στο πρόγραμμά του έναν κωδικό της "National Security Agency", της "Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Πληροφοριών" των ΗΠΑ). Παρόλο που η Microsoft αρνείται τον ισχυρισμό αυτό, αυτό ήταν αρκετό για τη γερμανική κυβέρνηση να απαγορεύσει το 2001 την χρήση των Windows σε «ευαίσθητα» συστήματα. Είναι ο Bill Gates, όπως δείχνει η εμφάνισή του, εβραϊκής καταγωγής;



Η "General Security Service", η «Γενική Υπηρεσία Ασφαλείας" του Ισραήλ, αποτελείται απο τρεις μεγάλες ενότητες: (α) Shin Bet - η υπηρεσία πληροφοριών εσωτερικού, (b) Mossad - υπηρεσία πληροφοριών εξωτερικού, και (γ) Αman - η στρατιωτική υπηρεσιών πληροφοριών.



Οι απόπειρες δολοφονίας ήταν ακόμη από την εποχή της βρετανικής εντολής μια μέθοδος των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών, απο τότε όμως οι απόπειρες και οι δολοφονίες τους έχουν αυξηθεί σημαντικά.



Το 1992, το Ισραήλ δολοφόνησε τον πρώην ηγέτη της Χεζμπολάχ, σεΐχη Abbas al Mussawi, με μια αεροπορική επίθεση στην αυτοκινητοπομπή του. Εκτός αυτού απήγαγε κατά τα έτη 1989 και 1994 δύο άλλους ηγέτες της Χεζμπολάχ, τον σεϊχη Abdel-Karim Obeid και τον Mustapha el-Dirrant.



Στις 30 Αυγούστου 2001 δολοφονήθηκε ο ΄γέτης του "Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης", Abu Ali Mustapha Zabri, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης πυραύλων στο γραφείο του στη Δυτική Όχθη.



Το Ισραήλ εκτέλεσε κατά την περίοδο Σεπτέμβριος 2000 - Αύγουστος 2001 τουλάχιστον 60 «στοχευμένες δολοφονίες». Μια δημοφιλής μέθοδος στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Ισραήλ, είναι τα παγιδευμένα κινητά τηλέφωνα. Έτσι δολοφονήθηκε τον Μάιο 2001 ο Iyad Harden, οδηγός του Ισλαμικού Τζιχάντ.



Η τελευταία επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο είναι μόνο η συνέχιση του ρόλου του ως μόνιμη εστία κρίσεων στη Μέση Ανατολή.



Στις 16. Αυγούστου 2001 η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz ανέφερε, ότι το Ισραήλ έχει συνάψει συμφωνίες συνεργασίας με υπηρεσίες πληροφοριών απο 39 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ινδίας.



Ο πιο σημαντικός εταίρος του απο τις μυστικές υπηρεσίες είναι όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η CIA έχει εδώ και πολύ καιρό σημαντικούς δεσμούς με την Μοσάντ, όπου η Μοσάντ καλύπτει τομείς όπως η Κεντρική Αφρική και η Λατινική Αμερική. Δεν ήταν τυχαίο, ότι η Νότια Αφρική τις ημέρες του απαρτχάιντ ήταν για πολλά χρόνια ένας στενός εταίρος του Ισραήλ, παρά το γεγονός, ότι το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας πρός τους «Αγωνιστές της Ελευθερίας» προέρχονταν από εβραϊκές πηγές. Το κλασικό αυτό παράδειγμα δείχνει τα πλεονεκτήματα που έχει το να αναμειγνύεσαι και στις δύο πλευρές.



Είναι γνωστό, ότι το 1992-1993 ένα πρόσωπο (ή περισσότερα πρόσωπα) άρχισε χωρίς για κανένα προφανή λόγο να παρακολουθεί τα τηλέφωνα του πρίγκιπα Καρόλου. Η ενέργεια αυτή υπονόμευσε την αξιοπιστία της βασιλικής οικογένειας. Η εφημερίδα του Λονδίνου Sunday Mirror το εξηγεί ως εξής: Η CIA και η NSA παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα της πριγκήπισσας Diana και συνέταξαν ένα ντοσιέ 1056 σελίδων. Η CIA παρακολουθούσε τα τηλέφωνα της Diana κατ' εντολήν της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙ6.



Θα ήταν ασφαλώς ένα λάθος να πιστέψουμε, ότι η ΜΙ6 ελέγχεται απο την βρετανική κυβέρνηση. Η υπηρεσία, γνωστή με τον σωστό της τίτλο ως Secret Intelligence Service (SIS), έχει διαβρωθεί εδω και καιρό απο πράκτορες της CIA και της Mossad. Εδω και πολλά χρόνια η ΜΙ6 χορεύει με την φλογέρα της CIA , η οποία με την σειρά της βρίσκεται υπο την επιρροή της Mossad.



Πηγή: http://www.judom.com/index.german.html



Βλέπε επίσης

Μυστικές Εταιρίες (Geheime Gesellschaften)

http://honigmann-derhonigmannsagt.blogspot.de/2010/03/geheime-gesellschaften.html



και



Μυστικές Εταιρίες (Geheime Gesellschaften)

http://derhonigmannsagt.wordpress.com/2012/06/18/geheime-gesellschaften/


 http://www.berlin-athen.eu