Η ώρα της Αλήθειας έφτασε: Το Μνημόνιο δεν βγαίνει!
Όχι μόνο θεωρητικά. Ούτε πρακτικά!
Κι αυτό δεν «μένει να φανεί» κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα…
Ήδη φάνηκε! Πέραν πάσης αμφιβολίας.
Το λένε όλοι. Το φωνάζουν οι αγορές. Το ομολογούν και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και υπουργοί του…
Το φωνάζουν και οι αριθμοί.
Η ώρα της Αλήθειας έφτασε.
Δεν είναι αύριο, μεθαύριο, σε λίγο…
Είναι τώρα!
Όλα τα άλλα σχέδια «δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή μείωσης των ελλειμμάτων του Δημοσίου, περιλαμβάνουν περικοπές ασφαλώς, αλλά προβλέπουν και στήριξη της οικονομίας για να αντέξει το σοκ των περικοπών.
Πώς γίνεται αυτό; Με υποτίμηση του νομίσματος!
Αυτό συνέβη πάντα και παντού! (με την μοναδική εξαίρεση της Εσθονίας, η οποία δεν έκανε υποτίμηση και …διαλύθηκε ως κοινωνία).
Εδώ υποτίμηση δεν έγινε, ούτε μπορούσε να γίνει, αφού είμαστε στο ευρώ.
Κι έτσι η οικονομία δεν είχε πουθενά να στηριχθεί και να «πάρει μπρος» μετά το σοκ. Κι αφού δεν μπορούσαμε να κάνουμε κανονική υποτίμηση, μας επέβαλαν «εσωτερική υποτίμηση». Για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά μας, λέει…
Όμως, αυτό υπήρξε «δεύτερη πλάνη χείρων της πρώτης».
Κι ολοκλήρωσε την καταστροφή!
Διότι η «εσωτερική υποτίμηση» σημαίνει μείωση μισθών και τιμών, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα εγχώρια προϊόντα.
Αλλά αν πέσουν ταυτόχρονα μισθοί και τιμές, δυσκολεύει η είσπραξη εσόδων από το κράτος. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει ύφεση, το δημόσιο εισπράττει – στην αρχή τουλάχιστον – λιγότερα.
Όμως, αυτό προσκρούει στον άλλο στόχο – τον πιο άμεσο και επιτακτικό: να μειωθεί το έλλειμμα! Που απαιτεί το κράτος να εισπράττει περισσότερα…
Κι ύστερα – το πιο σημαντικό: εδώ δεν έγινε μείωση μισθών και τιμών.
Έγινε μείωση μισθών με ταυτόχρονη αύξηση τιμών (αφού αύξησαν τους έμμεσους φόρους, ΦΠΑ κλπ.).
Το αποτέλεσμα ήταν η αγοραστική δύναμη να πάθει καθίζηση, να πολλαπλασιαστούν τα λουκέτα και να εκτιναχθεί η ανεργία.
Τα δημόσια έσοδα χτυπήθηκαν ακόμα περισσότερο. Οι δημόσιες δαπάνες διογκώθηκαν από τα επιδόματα ανεργίας (άσε τα «διαφυγόντα έσοδα» από τα ασφαλιστικά ταμεία)…
Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να ξεφύγει το έλλειμμα πιο πολύ.
* Αντί να μειώσουν το έλλειμμα ερημοποίησαν την Ελληνική Οικονομία.
* Αντί να εξυγιάνουν τα δημόσια Οικονομικά φτωχοποίησαν βίαια την Ελληνική Κοινωνία!
* Αντί η φετινή χρονιά, το 2011 – η δεύτερη του Μνημονίου – να είναι η χρονιά της «εξομάλυνσης» μετά το αρχικό σοκ, τώρα είναι που… ξεχαρβαλώθηκε το σύμπαν:
Μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2011, τα δημόσια έσοδα έχουν υστέρηση 16 ποσοστιαίων μονάδων! Και τους ζητάνε πρόσθετα περιοριστικά μέτρα. Επιπρόσθετα και πρόσθετα επί των προσθέτων…
Κι όλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά!
Ενώ οι κερδοσκόποι στις διεθνείς αγορές τους «πυροβολούν» κάθε μέρα.
Κι έφτασε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα κάποιου, μια ανώνυμη κακοήθεια, να ρίξει το Χρηματιστήριο. Σε τέτοιο χάλι φτάσαμε…
Συμπέρασμα, ο κ Παπανδρέου έχει τρείς επιλογές:
– Να πάρει το αεροπλάνο της γραμμής και να φύγει, αφήνοντας πίσω την παραίτησή του. Δεν θα είναι πολύ «ηρωική έξοδος», αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να φύγει με… ελικόπτερο λίγο αργότερα και υπό πολύ πιο δραματικές συνθήκες.
–Δεύτερον, να πάει άμεσα σε εκλογές κάτι που θα ισοδυναμεί, βέβαια, με έμπρακτη ομολογία συνολικής αποτυχίας, οδηγώντας σε συντριβή του ΠΑΣΟΚ! Κι αφήστε τις δημοσκοπήσεις να λένε. Καμία δημοσκόπηση δεν ρωτά πως θα αντιδρούσε το κοινό, αν γίνονταν σήμερα εκλογές υπό τέτοιους όρους…
– Τρίτον, να παραδεχθεί δημόσια την αποτυχία του, να ομολογήσει το λάθος του, να ζητήσει συγγνώμη και να δηλώσει ότι θα παραμείνει στην πολιτική τουλάχιστον για να βοηθήσει την επανόρθωση του δικού του σφάλματος.
Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή μιας ομαλής διαδοχής, χωρίς επιδείνωση της κρίσης, με προτεραιότητα την αλλαγή Πολιτικής και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Με αποκλειστικό ζητούμενο να υπάρξει άμεσα Ανάκαμψη.
Κάτι τέτοιο θα δικαίωνε απόλυτα το Σαμαρά και θα τον έκανε κύριο του παιγνιδιού.
Ουσιαστικά θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση ο Σαμαράς, αλλά σε συνθήκες λιγότερο πολωτικές για τη χώρα και με ευρύτατη στήριξη από παντού.
Μόνο που τέτοιο θάρρος δεν φαίνεται να διαθέτει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Κι έτσι, για την ώρα, δεν κάνει τίποτε και εμμένει στην ίδια καταστροφική Πολιτική.
Το μόνο που φαίνεται να σκέφτεται είναι κάποιος κυβερνητικός ανασχηματισμός. Που θα του δώσει, όμως, ελάχιστο πρόσθετο χρόνο:
– Γιατί αν διώξει τον Παπακωνσταντίνου, ουσιαστικά ομολογεί την αποτυχία της πολιτικής του.
– Κι αν τον κρατήσει, δημιουργεί τεράστια απογοήτευση ακόμα και στους δικούς του…
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Και σ’ αυτό…
Ο κ. Παπανδρέου μάλλον δεν έχει καταλάβει σε τι αδιέξοδο βρίσκεται. Πολύ πέρα από το προβλήματα που παρέλαβε.
Του το είπε άλλωστε, ο ίδιος ο Απόστολος Κακλαμάνης δημόσια:
Τα κάνατε χειρότερα…
Κάποτε κατηγορούσε τον Κώστα Καραμανλή ότι «δραπέτευσε».
Σε λίγο θα παρακαλά να έχει κι αυτός τη δυνατότητα να αποχωρήσει με παρόμοιο τρόπο.
Διότι ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να φυγαδευτεί με πολύ χειρότερο τρόπο…
ΝΖ
Όχι μόνο θεωρητικά. Ούτε πρακτικά!
Κι αυτό δεν «μένει να φανεί» κάποια στιγμή, αργά η γρήγορα…
Ήδη φάνηκε! Πέραν πάσης αμφιβολίας.
Το λένε όλοι. Το φωνάζουν οι αγορές. Το ομολογούν και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και υπουργοί του…
Το φωνάζουν και οι αριθμοί.
Η ώρα της Αλήθειας έφτασε.
Δεν είναι αύριο, μεθαύριο, σε λίγο…
Είναι τώρα!
Όλα τα άλλα σχέδια «δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή μείωσης των ελλειμμάτων του Δημοσίου, περιλαμβάνουν περικοπές ασφαλώς, αλλά προβλέπουν και στήριξη της οικονομίας για να αντέξει το σοκ των περικοπών.
Πώς γίνεται αυτό; Με υποτίμηση του νομίσματος!
Αυτό συνέβη πάντα και παντού! (με την μοναδική εξαίρεση της Εσθονίας, η οποία δεν έκανε υποτίμηση και …διαλύθηκε ως κοινωνία).
Εδώ υποτίμηση δεν έγινε, ούτε μπορούσε να γίνει, αφού είμαστε στο ευρώ.
Κι έτσι η οικονομία δεν είχε πουθενά να στηριχθεί και να «πάρει μπρος» μετά το σοκ. Κι αφού δεν μπορούσαμε να κάνουμε κανονική υποτίμηση, μας επέβαλαν «εσωτερική υποτίμηση». Για να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά μας, λέει…
Όμως, αυτό υπήρξε «δεύτερη πλάνη χείρων της πρώτης».
Κι ολοκλήρωσε την καταστροφή!
Διότι η «εσωτερική υποτίμηση» σημαίνει μείωση μισθών και τιμών, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα εγχώρια προϊόντα.
Αλλά αν πέσουν ταυτόχρονα μισθοί και τιμές, δυσκολεύει η είσπραξη εσόδων από το κράτος. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει ύφεση, το δημόσιο εισπράττει – στην αρχή τουλάχιστον – λιγότερα.
Όμως, αυτό προσκρούει στον άλλο στόχο – τον πιο άμεσο και επιτακτικό: να μειωθεί το έλλειμμα! Που απαιτεί το κράτος να εισπράττει περισσότερα…
Κι ύστερα – το πιο σημαντικό: εδώ δεν έγινε μείωση μισθών και τιμών.
Έγινε μείωση μισθών με ταυτόχρονη αύξηση τιμών (αφού αύξησαν τους έμμεσους φόρους, ΦΠΑ κλπ.).
Το αποτέλεσμα ήταν η αγοραστική δύναμη να πάθει καθίζηση, να πολλαπλασιαστούν τα λουκέτα και να εκτιναχθεί η ανεργία.
Τα δημόσια έσοδα χτυπήθηκαν ακόμα περισσότερο. Οι δημόσιες δαπάνες διογκώθηκαν από τα επιδόματα ανεργίας (άσε τα «διαφυγόντα έσοδα» από τα ασφαλιστικά ταμεία)…
Και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να ξεφύγει το έλλειμμα πιο πολύ.
* Αντί να μειώσουν το έλλειμμα ερημοποίησαν την Ελληνική Οικονομία.
* Αντί να εξυγιάνουν τα δημόσια Οικονομικά φτωχοποίησαν βίαια την Ελληνική Κοινωνία!
* Αντί η φετινή χρονιά, το 2011 – η δεύτερη του Μνημονίου – να είναι η χρονιά της «εξομάλυνσης» μετά το αρχικό σοκ, τώρα είναι που… ξεχαρβαλώθηκε το σύμπαν:
Μόνο στο πρώτο τρίμηνο του 2011, τα δημόσια έσοδα έχουν υστέρηση 16 ποσοστιαίων μονάδων! Και τους ζητάνε πρόσθετα περιοριστικά μέτρα. Επιπρόσθετα και πρόσθετα επί των προσθέτων…
Κι όλοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά!
Ενώ οι κερδοσκόποι στις διεθνείς αγορές τους «πυροβολούν» κάθε μέρα.
Κι έφτασε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα κάποιου, μια ανώνυμη κακοήθεια, να ρίξει το Χρηματιστήριο. Σε τέτοιο χάλι φτάσαμε…
Συμπέρασμα, ο κ Παπανδρέου έχει τρείς επιλογές:
– Να πάρει το αεροπλάνο της γραμμής και να φύγει, αφήνοντας πίσω την παραίτησή του. Δεν θα είναι πολύ «ηρωική έξοδος», αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαστεί να φύγει με… ελικόπτερο λίγο αργότερα και υπό πολύ πιο δραματικές συνθήκες.
–Δεύτερον, να πάει άμεσα σε εκλογές κάτι που θα ισοδυναμεί, βέβαια, με έμπρακτη ομολογία συνολικής αποτυχίας, οδηγώντας σε συντριβή του ΠΑΣΟΚ! Κι αφήστε τις δημοσκοπήσεις να λένε. Καμία δημοσκόπηση δεν ρωτά πως θα αντιδρούσε το κοινό, αν γίνονταν σήμερα εκλογές υπό τέτοιους όρους…
– Τρίτον, να παραδεχθεί δημόσια την αποτυχία του, να ομολογήσει το λάθος του, να ζητήσει συγγνώμη και να δηλώσει ότι θα παραμείνει στην πολιτική τουλάχιστον για να βοηθήσει την επανόρθωση του δικού του σφάλματος.
Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή μιας ομαλής διαδοχής, χωρίς επιδείνωση της κρίσης, με προτεραιότητα την αλλαγή Πολιτικής και την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Με αποκλειστικό ζητούμενο να υπάρξει άμεσα Ανάκαμψη.
Κάτι τέτοιο θα δικαίωνε απόλυτα το Σαμαρά και θα τον έκανε κύριο του παιγνιδιού.
Ουσιαστικά θα αναλάμβανε τη διακυβέρνηση ο Σαμαράς, αλλά σε συνθήκες λιγότερο πολωτικές για τη χώρα και με ευρύτατη στήριξη από παντού.
Μόνο που τέτοιο θάρρος δεν φαίνεται να διαθέτει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Κι έτσι, για την ώρα, δεν κάνει τίποτε και εμμένει στην ίδια καταστροφική Πολιτική.
Το μόνο που φαίνεται να σκέφτεται είναι κάποιος κυβερνητικός ανασχηματισμός. Που θα του δώσει, όμως, ελάχιστο πρόσθετο χρόνο:
– Γιατί αν διώξει τον Παπακωνσταντίνου, ουσιαστικά ομολογεί την αποτυχία της πολιτικής του.
– Κι αν τον κρατήσει, δημιουργεί τεράστια απογοήτευση ακόμα και στους δικούς του…
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Και σ’ αυτό…
Ο κ. Παπανδρέου μάλλον δεν έχει καταλάβει σε τι αδιέξοδο βρίσκεται. Πολύ πέρα από το προβλήματα που παρέλαβε.
Του το είπε άλλωστε, ο ίδιος ο Απόστολος Κακλαμάνης δημόσια:
Τα κάνατε χειρότερα…
Κάποτε κατηγορούσε τον Κώστα Καραμανλή ότι «δραπέτευσε».
Σε λίγο θα παρακαλά να έχει κι αυτός τη δυνατότητα να αποχωρήσει με παρόμοιο τρόπο.
Διότι ο κ. Παπανδρέου κινδυνεύει να φυγαδευτεί με πολύ χειρότερο τρόπο…
ΝΖ
από το antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου