Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Η Ι. Σύνοδος των καλοζωισμένων χρυσοκάνθαρων κηφήνων, νιώθοντας πως τελειώνουν τα ψέματα και πως πλησιάζει η ώρα να ψαλιδιστούν κάποια ιερά εισοδήματα αλλά και πιεζόμενη από την πιο εκλεκτή μερίδας του ποιμνίου της, τους πολύτεκνους που θα πρέπει από εδώ και πέρα να τρέφουν αυτοί, και όχι η κοινωνία, τα παιδιά τους, επιτέθηκε στον πολιτικό κόσμο, που σύσσωμος την προστατεύει στον ένα ή στον άλλο βαθμό, μπουκώνοντας την με προνόμια οι κυβερνώντες και κάνοντας τα στραβά μάτια στα αίσχη της η Αριστερά. Έτσι με ανακοίνωσή της μίλησε για «πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας που είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια» που κυβερνούσαν «γνωρίζοντας οτι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή». Ενοχλείται τάχα η Σύνοδος του Παλατιού και της Χούντας: «Δηλώνουμε, δηλαδή, ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων – δανειστών μας» και κάνει και ανέξοδη, μέσα στην αοριστία της, αυτοκριτική: «Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχόμενης δική μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές που σας πλήγωσαν. ……». Τέλος η προκλητική ανακοίνωση καταλήγει με ένα θρασύτατο ψέμα: «η Εκκλησία «είναι ο μόνος οργανισμός που μπορεί να σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει»

Από πότε η Σύνοδος ενοχλείται από την όποια ξένη Κατοχή; Μίσθαρνο όργανο διαδοχικών ξένων Κατοχών, η ελλαδική φορομπηχτική Ιεραρχία προϊόν των σουλτανικών Αλλαξοπατριαχιών, με εργαλείο της δουλειάς της την πιο ωμή βία, με τα πογκρόμ του Νίκωνα, με τους βανδαλισμούς των «τα φαιά φερόντων» του Αλάριχου, σπέρνοντας το σκοτάδι του Ιουστινιανού, του Κοσμά του Αιτωλού και του Γεννάδιου, κραδαίνοντας το αιματοβαμμένο σπαθί των Μεγάλων Κωνσταντίνου και Θεοδόσιου, όταν δεν καρτερούσε τις στρατιές του «Κόκκινου Γένους» των Ρως, ήταν πάντα εντολοδόχος και στήριγμα του Ισπανού, Δαλματού, Ιλλυριού, Αρμένη, Παφλαγόνα ή και Χάζαρου αυτοκράτορα της Νέας Ρώμης, του Οθωμανού Σουλτάνου της Ισταμπούλ, του κάθε ξενόφερτου βασιλιά Γλύξμπουργκ, του φασίστα και ναζιστή κατακτητή και του Νεοέλληνα Δικτάτορα.

Από πότε νοιάζεται για το ψωμί, για τη δουλειά, για την υγεία, για τις ελευθερίες ή για την Παιδεία του λαού; Μιλούν οι σεσημασμένοι φοροκλέφτες, οι λήσταρχοι και οι ιεροπώλες αγύρτες έμποροι του Ναού για ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ (!) δική τους υπαιτιότητα, μιλούν οι αρχισκανδαλοποιοί για ΙΣΩΣ σκανδαλισμό; Η Εκκλησία που καταλήστεψε το Δημόσιο με χίλιους τρόπους όπως με τα ατιμώρητα καμώματα της «Αλληλεγγύης», αυτή που ακονίζει τις μασέλες της για να φάει ότι απόμεινε τολμά να δηλώνει πως είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει το άνθρωπο;

Δεν μας έφτανε η υποκρισία του δήθεν αντιμνημονιακού κ.Σαμαρά, προστέθηκε τώρα και το σούργελο της «πονόψυχης» και «πατριωτικής» «Ιεράς» Συνόδου, που έρχεται να συμπληρώσει την αποκρυφιστική δημαγωγική πραμάτεια των Εφραίμ Βατοπεδινού, Σεραφείμ Πειραιώς κλπ, για χάραγμα του Αντίχριστου, για 666, για σιωνιστικές συνωμοσίες, για μασονικές επιβουλές, για Δυτικές μηχανορραφίες. Πρόκειται για απύθμενο θράσος.

Όσο γίνεται ξεκάθαρο πως ο Στοχαστής ΓΑΠ θα ρίξει το καράβι της Οικονομίας στις ξέρες, κάποια ποντίκια ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το σκάφος. Ενώ η «Δη.Αρ.» και η Ντόρα επιμένουν με συγκινητική συνέπεια να ελπίζουν σε μια ευπρόσωπη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ που θα τους εξασφαλίσει παρουσία και στην επόμενη Βουλή, ενώ ακόμη κι ο δίγλωσσος Σαμαράς βάζει νερό στη δήθεν αντιμνημονιακή του πολιτική, οι πιό ανεύθυνοι συνέταιροι, δηλαδή ο Καρατζαφέρης, και η Εκκλησία, κάνουν στροφή 180 μοιρών και στρέφονται κατά του Μνημονίου. Η Εκκλησία μέχρι τώρα είναι η μόνη ΔΕΚΟ, η οποία όχι μόνο δεν κλήθηκε να κάνει την παραμικρή οικονομική θυσία, αλλά πριμοδοτείται προκλητικά από την Κυβέρνηση και με συγκάλυψη οικονομικών σκανδάλων και με προκλητική χρηματοδότηση και με φορολογική ασυδοσία, και με ενέσεις κύρους όπως η συγκάλυψη πολυάριθμων ηθικής φύσεως σκανδάλων και η τιμητική συμμετοχή του προέδρου του Δ.Σ. της κ. Γιάννη Λιάπη στο υπουργικό συμβούλιο (!). Κι όμως η Σύνοδος ρίχνει το σύνθημα «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και ρίχνει τη ναυαγοσωστική βάρκα της λιποταξίας και της αχαριστίας στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, τη στιγμή που ο ανάξιος καπετάνιος του πλοίου προσπαθεί με συγκινητική προθυμία να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο εφ ώ ετάχθη, και δεν έχει ακόμη ανάψει τις μηχανές του ελικόπτερου.

Ας καταλάβει επιτέλους ο άχρηστος καραβοκύρης πως η Εκκλησία ΑΕ δε δίστασε να προδώσει ακόμη και τον μέγιστο των ευεργετών της το Σουλτάνο της Ισταμπούλ, όταν η Ελλάδα έγινε Κράτος και πως διαχρονικά μοναδικό της κριτήριο είναι το οικονομικό συμφέρον των μεγαλομετόχων της. Ας κάνει λοιπόν πριν τη νυκτερινή του απόδραση ο Μαραθωνοδρόμος Στοχαστης, μερικές ώριμες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις (Χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, ανεξιθρησκεία, κατάργηση προσηλυτισμού στα σχολεία, κατάργηση μαθητικών παρελάσεων, συμβίωση ομοφυλόφιλων, κατάργηση όρκου, καύση νεκρών, ευθανασία κλπ), ώστε να μη μείνει στην πολιτική ιστορία μόνο ως ο δεξιός καταστροφέας της Οικονομίας, αλλά και ως Μεταρρυθμιστής. Τις κρύες νύχτες του ελβετικού χειμώνα και τα καλοκαιρινά πρωϊνά στη Φλώριδα θα είναι αυτό η μόνη πολιτική του παρηγοριά την ώρα που θα μπαίνει στο face book και θα αλείφει το energy κέϊκ του με power butter.

Το βρήκα στο  blog Ροίδη εμμονές