Σχέδιο «ἀνεξαρτήτου Αἰγαίου» προβλέπει ἀπόσχιση τῆς Δυτικῆς Τουρκίας

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος – Συγγραφέας – Τουρκολόγος

Όσο και αν αυτό ακούγεται πρωτοφανές, φαίνεται πως μια τελευταία πρωτοβουλία αποσχίσεως της δυτικής Μικράς Ασίας, που ξεκίνησε με απροσδόκητο τρόπο, είναι ένα πρώτο σοβαρό σημάδι για έντονες διασπαστικές τάσεις που αναμένονται, σύμφωνα και με πολλά ξένα Κέντρα Στρατηγικών Ερευνών, να ξεσπάσουν στο επόμενο χρονικό διάστημα στην Τουρκία, μετά και την εκλογή του Ερντογάν στην προεδρία. Να μην ξεχνάμε πως ο ίδιος ο Ερντογάν έχει χαρακτηριστεί σαν ο «μοιραίος» άνθρωπος που θα επιφέρει την τελική καταστροφή της σύγχρονης Τουρκίας με την μορφή που επέζησε από το 1922 μέχρι σήμερα.


Το τεράστιο αυτό ζήτημα άρχισε με ένα άρθρο του Fatih Altaylı, πολύ γνωστού Τούρκου αρθρογράφου, στην εφημερίδα Habertürk, που αναρτήθηκε και στο διαδίκτυο και βρήκε τεράστια ανταπόκριση, με τον χαρακτηριστικό τίτλο, «Bağımsız Ege Projesi», δηλαδή, «Σχέδιο Ανεξαρτήτου Αιγαίου».
Όπως αναφέρει το επίμαχο αυτό άρθρο, που άνοιξε κυριολεκτικά τους «ασκούς του Αιόλου», για μια τεράστια περιοχή της δυτικής Μικράς Ασίας και όχι μόνον, οι κάτοικοι των περιοχών που βρέχονται από το Αιγαίο πέλαγος επιθυμούν να αποσπαστούν από την υπόλοιπη Τουρκία και να ιδρύσουν δικό τους καινούρια ανεξάρτητη κρατική οντότητα. Ο βασικός λόγος για αυτήν τους την επιλογή, είναι ότι πιστεύουν πως δεν τους δένει τίποτα με την Ανατολία, ενώ σήμερα είναι αναγκασμένοι να υποστούν τις επιλογές της υπόλοιπης Τουρκίας, στο οικονομικό και κυρίως στο πολιτικό πεδίο, με τις οποίες όμως διαφωνούν ριζικά.

Οι περιοχές που επιθυμούν την αυτονόμηση, ακόμα και την ανεξαρτησία, από την κεντρική διοίκηση της Άγκυρας, εκτείνονται από την περιοχή του Ελλησπόντου (Τσανάκ Καλέ), μέχρι και την μεσογειακή περιοχή της Αττάλειας, ενώ συμπεριλαμβάνουν και την ανατολική Θράκη, καθώς και την επαρχία του Αφιόν Καραχισάρ.
Είναι δηλαδή όλες εκείνες οι περιοχές που στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση για την εκλογή του προέδρου της Τουρκίας, καταψήφισαν με μεγάλα ποσοστά την υποψηφιότητα του Ταΐπ Ερντογάν, ο οποίος εκλέχθηκε ουσιαστικά με τις ψήφους της εσωτερικής Ανατολίας.
Το ζήτημα φαίνεται πως έχει προχωρήσει αρκετά, καθώς οι εκπρόσωποι αυτής της κινήσεως, που άρχισε με ένα μη σοβαρό, όπως χαρακτηρίστηκε στην αρχή άρθρο του Fatih Altaylı, στην εφημερίδα Habertürk, έχουν κάνει και μια πρώτη εκτίμηση «απογραφής» του πληθυσμού της νέας ανεξάρτητης περιοχής, (ανεξάρτητο κράτος;), που φτάνει τα 11 εκατομμύρια, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους.

Άλλο ένα εντυπωσιακό σημείο σε όλη αυτή την πρωτοφανή πραγματικά ιστορία, είναι ότι η επίσημη γλώσσα που θα αναγνωρίζεται στην υπό αυτονόμηση περιοχή δεν θα είναι τα τουρκικά, αλλά, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, τα …Dengizlice και τα Güzeee.
Οι θιασώτες αυτής της κινήσεως τονίζουν πως οι περιοχές της δυτικής Μικράς Ασίας είναι οι πιο ανεπτυγμένες οικονομικά και διαφέρουν πολύ από την υπόλοιπη Τουρκία, την οποία αναγκάζονται ουσιαστικά να την συντηρούν με τους δικούς τους πόρους. Το λιμάνι της Σμύρνης θεωρείται σαν το πιο ανεπτυγμένο εμπορικά και οικονομικά λιμάνι της Τουρκίας, ενώ τεράστια οικονομική σημασία δίνεται και στην τουριστική κίνηση των περιοχών αυτών, καθώς τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα της Τουρκίας, όπως το γνωστό Μπόντρουμ, που είναι πηγές τεραστίων εσόδων, βρίσκονται επίσης στις ίδιες περιοχές. Ενώ δηλαδή ο πλούτος όλης της χώρας παράγεται και συγκεντρώνεται στις περιοχές τους, είναι αναγκασμένοι να τον μοιράζονται με την υπόλοιπή Τουρκία, με την οποία όμως έχουν ριζικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές.

Γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι της δυτικής Τουρκίας θεωρούν πως δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο με τους κατοίκους της εσωτερικής Ανατολίας, ενώ αντίθετα πιστεύουν ότι υπάρχουν πάρα πολλά που τους διαφοροποιούν.
Το βασικό κίνητρο γι’ αυτήν την κίνηση είναι ότι μετά τις τελευταίες εξελίξεις, με την θριαμβευτική εκλογή του Ερντογάν στην προεδρία, οι αντιθέσεις αυτές αναμένεται να οξυνθούν ακόμα περισσότερο, καθώς οι περιοχές της δυτικής Τουρκίας δεν φαίνεται πως είναι διατεθειμένες να ακολουθήσουν τον νέο ηγέτη της Τουρκίας στην γενικότερη πολιτική του πορεία, που ενισχύει ακόμα περισσότερο το ισλαμικό προφίλ της χώρας.

Φαίνεται πως ο νέος «Σουλτάνος» της Άγκυρας δεν κάθεται και πολύ άνετα στον καινούριο του θρόνο και ίσως αποδειχθεί πραγματικά πως είναι ο «μοιραίος» άνθρωπος της χώρας του, με όλες τις συνέπειες και τις επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή, όπου ανήκει και η Ελλάδα.

Ἄς μιλήσουμε ἐπιτέλους

http://filonoi.gr/

Ποτέ δεν κυβέρνησαν, αλλά πάντα «έτρωγαν»

Αυτό που πάντα μου προκαλεί θυμηδία και μια διάθεση να τους βάλω νοερώς καβάλα ξεβράκωτους κι ανάποδα στον γάιδαρο είναι το ύφος χιλίων καρδιναλίων συγκεκριμένου είδους «συντρόφων». Είναι αυτή η βιοχλαπάτσα, ο ροζ πολτός του σινιέ «διεθνισμού». Κάτι σταλίνες ολοκληρωτικοί και αυταρχικοί στη συμπεριφορά, κάτι σαν παράξενοι χρυσαυγίτες που δεν πιστεύουν στο έθνος, αν με εννοείτε, και με βλέμμα βετεράνου λαμόγιου. Περιφέρουν την ανύπαρκτη και κουρελιάρα αγιότητα της Αριστεράς σαν ξόανο και, αν τη θίξεις, έχουν έτοιμες κατά ριπάς την υστερία, τις ύβρεις και τις συκοφαντίες. Ενα αχανές πνευματικό τίποτα, μια έρημος μισελληνικών αγκυλώσεων, ιδεοληψιών και πολιτικού αυταρχισμού, που έχουν μετατρέψει τον κάποτε τιμητικό όρο «διανοούμενος» σε βρισιά.



Ναι, δεν κυβέρνησαν ποτέ, απλά στελέχωναν τα μαγαζιά των νταβατζήδων, τους μηχανισμούς εξουσίας και τους εκμεταλλεύονταν. Απλώς κατέκλυσαν τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια, ίδρυσαν κι εκμεταλλεύτηκαν πλήθος ΜΚΟ (Μπίζνες Καλά Οργανωμένες), αλληλοπροωθούμενοι τρύπωσαν σε κάθε χώρο, σχήμα που είχε σχέση με τη νομή του χρήματος και της εξουσίας. Δεν υπήρξε λερή φούντα ξένου ή ντόπιου συμφέροντος, πρεσβειών και ιθαγενών γυπών, που να μην κρέμασαν στο ψωραλέο σπαθάκι τους. Μάστορες, εξπέρ στις επιδοτήσεις, στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, στις επιδοτούμενες «επιμορφώσεις», στο ξεκοκάλισμα κρατικού και κοινοτικού χρήματος. Είτε το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε είτε η ΝΔ, το συγκεκριμένο είδος Αριστεράς, που σήμερα φωλιάζει κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως στη ΔΗΜ.ΑΡ. και στο ΠΑΣΟΚ, ήταν πάντα στα κόλπα. Το έχω ξαναγράψει, αν δεν υπήρχαν τα αριστερά δουλικά, οι μηχανισμοί λεηλασίας της χώρας και μαζικής προπαγάνδας των μπετατζήδων της ενημέρωσης δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Κι ούτε είναι τυχαίο ότι οι εκπρόσωποι του πιο βρόμικου συνδικαλισμού έχουν κουρνιάσει στη νοσογόνο αγκαλιά της Κουμουνδούρου.



Για να το κάνω λιανά, να το καταλάβει κι η Ρένα του Ακη, όπως μπεγλεράει ενώπιον των κορόιδων, υπήρχε η εμφανής εξουσία, το κράτος, κι αυτό το είδος Αριστεράς, όχι το ΚΚΕ, που ήταν -κι εν πολλοίς ακόμη είναι- το βαθύ κράτος, το προσωπικό που στελέχωσε τις συμμορίες των κλεφτών, των λεηλατών και των γενιτσάρων.



Πρόγραμμα επιδότησης για τη μελέτη του πώς ζευγαρώνουν τα σαμιαμίδια και για το «τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχανε πατέρα». Πολιτιστικές δράσεις στην Κωλοπετινίτσα με παραδοσιακή μουσική από τη Γουινέα Μπισάου; Μάτσο οι σύντροφοι, που στο πιτς φιτίλι στήνανε αστικές μη κερδοσκοπικές, ΜΚΟ, εμπλέκανε πανεπιστήμια, ΟΤΑ, καλλιτέχνες, υπουργεία και καταπίνανε τα κονδύλια σαν γλάροι. Μια μπουκιά την εκατομμυριάρα. Αμάσητη. Αμα δείτε τα βιογραφικά τους, όλο τριγύρω από το κράτος, τα πανεπιστήμια, την Ε.Ε., τις ΜΚΟ γυρίζουν. Πολλοί από αυτούς, αν τους ρωτήσεις απλά τι δουλειά κάνουν, θα σου απαντούν επί μισή ώρα θυμωμένοι κάτι ακατάληπτα. Και καλά, αν ήταν τίποτε μεγαλοαστοί, με περιουσία και προσόδους από την οικογένεια, θα το καταλάβαινα να κάνουν την πολιτική από χόμπι επάγγελμα. Θα δείτε όμως κάτι σκοτεινούς τύπους και κάτι κυριούλες, που κάποτε το χνότο τους μύριζε από τη λόρδα και, ενώ τρώγανε το σουβλάκι με διπλή πίτα να στουμπώσουν, μπας και χορτάσουν, μέσα από αυτούς τους διαδρόμους του κρατικού και του κοινοτικού χρήματος, τις υπηρεσίες σε μεγαλοεκδότες, εργολάβους, τραπεζίτες, υπουργεία, ΟΤΑ και ΜΚΟ, τύλωσαν την παραδαρμένη τους. Παραλλήλως δε πουλάνε «αντιρατσισμό» και «αντιφασισμό», καθυβρίζοντας κάθε ιδέα και φορέα της, που εμμένει στην αιώνια αλήθεια και συνέχεια του έθνους, της Ιστορίας, των συμβόλων, των ηρώων του και των συμφερόντων του, όπου υπάρχουν Ελληνες.



Κι επιμένω, αν θέλετε γράδο να τους μετρήσετε, το καλύτερο είναι η Κύπρος. Στη Μικρή Ελλάδα του Νότου μετράς τους αληθινούς πατριώτες, τους αληθινούς προοδευτικούς και τους ξεχωρίζεις από τους ρουφιάνους, τους εθελοντές γενίτσαρους, τους πράκτορες και τους επαγγελματίες συκοφάντες. Δείτε ποιοι εν Ελλάδι υποστήριξαν το Σχέδιο Απαρτχάιντ σε βάρος του Ελληνισμού, το Σχέδιο Ανάν. Τους ίδιους αρθρογράφους, «διανοουμένους» του κώλου, φραγκοφονιάδες πολιτευάμενους και τις υπογραφές τους θα τους βρείτε σε κάθε βρομοδουλειά σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Είτε αφορά τη Θράκη και την προβολή κεμαλικών, άρα φασιστικών, ναζιστικών θέσεων εντός Ελλάδας είτε την Κύπρο, με προβολή από «ελληνικών» χειλέων των συμψηφιστικών θέσεων του Αττίλα, ή αβάντες στους παλαιοναζί ψευτομακεδόνες του VMRO ή τους S-300 ή την ατιμωτική παράδοση Οτσαλάν στους ισλαμοφασίστες της Αγκυρας ή την υπεράσπιση του ανύπαρκτου δικαιώματος «μπάτε, σκύλοι, αλέστε» για τη λαθρομετανάστευση στα πολύπαθα σύνορά μας ή τη φασίζουσα «αντιρατσιστική» επιβολή ρατσιστικών θέσεων μιας μειονότητα σε βάρος της πλειονότητας, οι υπογραφές κι οι φάτσες είναι οι ίδιες. Αλλάζουν το κείμενο και η στοχοθεσία, πάντα ανθελληνική, πάντα αβανταδόρικη σε ξένους σοβινισμούς, πάντα εχθρική των εθνικών συμφερόντων και προσβλητική της ιστορικής συνέχειας και συνοχής μας, αλλά τα βρόμικα μούτρα τους είναι τα ίδια και πάντα πίσω απ' όλα αυτά.



Σαν τη χεσμένη αξιακή και ιδεολογική φωλιά τους έκαναν τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, τη διαμόρφωση του δημόσιου λόγου και απαιτούν το έθνος να τους εργοδοτεί, για να το αποδομούν. Τεράστιες κι οι ευθύνες της ενοχικής Δεξιάς, που δεκαετίες θρέφει το φίδι που δαγκώνει κι απομυζά την πατρίδα. Μια άλλη πολιτική απαιτεί μια άλλη κι άτεγκτη ιδεολογική στάση, σε κάθε απόφαση, σε κάθε πράξη. Δυστυχώς ακόμη είναι ζητούμενο...





Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης,

http://www.dimokratianews.gr/

Σκωτία: Κάποια κρίσιμα γεωπολιτικά ερωτήματα πριν το δημοψήφισμα

Η μεγάλη ώρα για το Ηνωμένο Βασίλειο και το μέλλον του έφτασε. Στις 18 Σεπτεμβρίου το δεύτερο σε μέγεθος μέλος του ψηφίζει για την ανεξαρτησία του από την «κυβέρνηση του Westminster» όπως αποκαλεί την κυβέρνηση στο Λονδίνο.


Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη


Εν όψει της κρίσιμης αυτής ψηφοφορίας θέτουμε κάποια -από τα δεκάδες- κρίσιμα ερωτήματα, σε επίπεδο διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικών ισορροπιών που πρέπει να απαντηθούν σε περίπτωση που οι Σκωτσέζοι ψηφίσουν για μία ανεξάρτητη χώρα.


Πρώτα από όλα, για τον κάθε ένα που θα μελετήσει το βασικό κείμενο με το οποίο οι υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας προσπαθούν να υποστηρίξουν τη θέση τους αναφορικά με θέματα Διεθνών Σχέσεων και Άμυνας, θα διαπιστώσει πως ενώ στο πρώτο ζήτημα οι αιτιάσεις τους είναι γενικού περιεχομένου και χωρίς κάποια δομική διαφορά, αναφορικά με τις πολιτικές του Λονδίνου στον τομέα της Άμυνας, φαίνεται να υφίσταται μία συγκριμένη επιχειρηματολογία.


Εξηγούμαστε: Στον τομέα των Διεθνών Σχέσεων το επιχείρημα αφορά το πως το Εδιμβούργο θα είναι σε θέση να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική από αυτή του Λονδίνου σε μια σειρά από ζητήματα, όταν αυτό δεν θα συμφωνεί με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της «κυβέρνησης του Westminster».


Σε γενικές γραμμές το επιχείρημα είναι πως το Λονδίνο ακολουθεί μία πολιτική «μεγάλης δύναμης», ενώ το Εδιμβούργο θα ακολουθήσει μία περιφερειακή πολιτική, άρα θα έχει λόγο για το που εμπλέκεται πολεμικά η χώρα. Η έλλειψη εξιδανικευμένων παραδειγμάτων στο συγκεκριμένο θέμα είναι εμφανής.


Από την άλλη πλευρά, τα επιχειρήματα των θιασωτών της ανεξαρτησίας αναφορικά με τον τομέα της Άμυνας είναι συγκεκριμένα και θα έπρεπε να είχαν ληφθεί υπόψη από το Λονδίνο εδώ και καιρό.





Σε γενικές γραμμές τα κυρίαρχα ζητήματα είναι δύο:


(α) H Σκωτία δεν θέλει ως κοινωνία την παρουσία και την παραμονή πυρηνικών όπλων στο έδαφός της, όπως τους SLBM Trident (εκτοξεύονται από υποβρύχια), οπλικά συστήματα τα οποία χρησιμοποιούνται από τα υποβρύχια του Βασιλικού Ναυτικού.


(β) Η Σκωτία αποτελεί ένα «ναυτικό και παράκτιο κράτος» με μεγάλο υποθαλάσσιο πλούτο και ενεργειακές πηγές και μία εκτεταμένη Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, η οποία όμως δεν διαθέτει τα απαραίτητα μέσα (αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης για παράδειγμα) τα οποία να εγγυούνται την ασφάλεια και την προστασία όλων αυτών των θαλασσίων περιοχών.


Με λίγα λόγια, κατά τους υποστηριχτές της ανεξαρτησίας, το Λονδίνο δεν υπερασπίζεται τις πραγματικές ανάγκες ασφαλείας της Σκωτίας, αφού από τη μία πλευρά την έχει πυρηνικοποιήσει -χωρίς να υπάρχει λόγος και σε αντίθεση με την άποψη της τοπικής κοινωνίας- από την άλλη πλευρά,την έχει απογυμνώσει από τις συμβατικές αεροναυτικές δυνάμεις που χρειάζεται για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ που δικαιούται, αλλά και στον βόρειο Ατλαντικό.


Κατά τα άλλα η ανεξάρτητη Σκωτία σκοπεύει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ της ΕΕ ενώ οι ένοπλες δυνάμεις της θα αποτελούνται από 15.000 επαγγελματίες και 5.000 εφέδρους και θα περιλαμβάνουν σε βάθος δεκαετίας από την ημέρα της ανεξαρτησίας, 2 έως 4 φρεγάτες, περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης, σκάφος διοίκησης, ελικόπτερα, σκάφη ναυτικής συνεργασίας, ελαφρές μηχανοκίνητες ταξιαρχίες, μονάδες ειδικών δυνάμεων, αλλά και 12 έως 16 Eurofighter καθώς και μεταφορικά αεροσκάφη C-130.


Η συντριπτική φυσικά πλειοψηφία των συστημάτων αυτών θα προέλθουν από τις δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου, που θα πρέπει να παραχωρήσουν το μερίδιο του Σκωτσέζου φορολογούμενα στην εξοπλιστική προσπάθεια του Ηνωμένου Βασιλείου.


Όπως μπορεί να γίνει κατανοητό, τα ζητήματα όπως αυτά παρουσιάζονται στο θέμα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής, δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ως «αγεφύρωτες διαφορές», ενώ το όλο κείμενο διαπνέεται από την αίσθηση πως οι δύο λαοί θα έχουν μία όσο το δυνατό πιο στενή σχέση και συνεργασία, όπως και στο παρελθόν.


Αυτό που κάνει όμως εντύπωση είναι το πώς οι θιασώτες της ανεξαρτησίας δέχονται αξιωματικά πως θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους τον Μάρτιο του 2016, δηλαδή σε 18 μήνες από σήμερα, διάστημα το οποίο θεωρείται «εύλογο» για να ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίες ενός «βελούδινου διαζυγίου».





Το ερώτημα που θέτουμε στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι το εξής:


Πως είναι τόσο σίγουροι στο Εδιμβούργο πως το Λονδίνο θα παίξει το ρόλο της Πράγας στην διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας και θα δεχτεί χωρίς καμία αντίδραση την ουσιαστική αποδυνάμωση του Ηνωμένου Βασιλείου;


Τι θα συμβεί εάν η κυβέρνηση του Westminster αρχίσει να παρακωλύει τη διαδικασία ένταξης της Σκωτίας στην ΕΕ; Οι διαβεβαιώσει των Σκωτσέζων πως θα παραμείνουν στη Λίρα, πως δεν θα συμμετάσχουν στην συνθήκη Σένγκεν και πως δεν πρόκειται να αλλάξουν οι σχέσεις τους με το Λονδίνο αρκούνε;


Αλήθεια έχει επέλθει συμφωνία για το πώς θα επιμεριστεί το χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου και τα ενεργειακά κοιτάσματα στη Βόρεια Θάλασσα; Πως θα επιμεριστεί και το άγνωστο για την ώρα κόστος από το σοκ της διάσπασης ενός τέτοιου κράτους, του οποίου η πρωτεύουσα αποτελεί και το κέντρο του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος;


Τι θα συμβεί εάν μία τέτοια αρνητική στάση εκφραστεί και στους κόλπους του ΝΑΤΟ; Επιπροσθέτως, εάν υποτεθεί πως ο αμυντικός οργανισμός λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων διεθνώς δεν θα έχει την πολυτέλεια να «κωλυσιεργήσει» την είσοδο της Σκωτίας στους κόλπους του -ειδικά οι ΗΠΑ μάλλον θα πιέσουν το Λονδίνο για παραχωρήσεις- πως θα αλλάξει τα στρατηγικά του σχέδια για τον βόρειο Ατλαντικό και θα δεχτεί την «αποπυρηνικοποίηση» της Σκωτίας;


Διότι ας μην ξεχνάμε πως το πυρηνικό δόγμα και σχεδιασμός του Λονδίνου είναι άμεσα συνυφασμένος με αυτόν της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ουάσιγκτον ειδικότερα. Εκτός και εάν το Εδιμβούργο θεωρήσει ως «νίκη» την αποχώρηση των βρετανικών υποβρυχίων και την αντικατάστασή του με αμερικανικά.


Με βάση τη συγκεκριμένη παραδοχή, είναι προφανές πως το επιχείρημα περί ανεξαρτησίας αναφορικά με την άμυνα στην ουσία δεν έχει νόημα, αφού μία υπόσχεση ή άμεση αποστολή του Λονδίνου στην περιοχή της Σκωτίας μέσων για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο της ΑΟΖ θα αφαιρούσε κάθε πρόφαση από τους θιασώτες της ανεξαρτησίας, τουλάχιστον στο επίπεδο της άμυνας.


Είναι προφανές πως η Σκωτία για πρώτη φορά από το 1707 έχει την ευκαιρία να ψηφίσει για την ανεξαρτησία της από το Λονδίνο. Τα αίτια για μία τέτοια πράξη ίσως και να είναι ορατά ακόμα και σε κάποιον ξένο ο οποίος όμως έχει την εμπειρία της ζωής στο Ηνωμένο Βασίλειο και της συναναστροφής με τους κατοίκους του.


Το πρόβλημα είναι πως από τη θεωρία στην πράξη εγχειρήματα τέτοιου μεγέθους για χώρες τέτοιας σημασίας στο διεθνές σύστημα δεν είναι μία εύκολη υπόθεση - η ΕΣΣΔ αποτελεί το αρχετυπικό παράδειγμα. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι Τσεχοσλοβακία, δεν είναι φυσικά και Γιουγκοσλαβία.


Το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί μία κρατική οντότητα η οποία με την ιστορία του από το 1700 και ύστερα, στην ουσία διαμόρφωσε τον μοντέρνο όπως τον γνωρίζουμε κόσμο, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτιστικό και γεωπολιτικό επίπεδο -με τους Σκωτσέζους να αποτελούν εξέχοντα μέλη και κινητήριους μοχλούς αυτής της διαδικασίας. Η διάσπασή του θα έχει επιπτώσεις πολύ πέραν των Βρετανικών Νήσων, και σίγουρα οι γεωπολιτικοί πειρασμοί σε περίπτωση μίας τέτοιας εξέλιξης θα είναι πολλοί και για πολλούς.


Σε περίπτωση που το δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου είναι υπέρ της ανεξαρτησίας ερωτήματα σας αυτά τα οποία θέσαμε θα έρθουν στην επιφάνεια και θα πρέπει να απαντηθούν επιτακτικά και με σαφήνεια από όλες τις πλευρές. Το γενικό επιχείρημα των θιασωτών της ανεξαρτησίας, όπως και των Καταλανών σήμερα, δεν έχει να κάνει με τον… Braveheart και τη μάχη του Μπάνοκμπερν τον 14ο αιώνα, αλλά με τη δημιουργία μίας σύγχρονης κοινωνίας, με οικονομική δικαιοσύνη, άλλο φορολογικό σύστημα και ευκαιρίες για όλους.


Στην ουσία το επιχείρημα των Σκωτσέζων κινείται σε καθαρά οικονομικούς και κοινωνικούς όρουςαλλά το αποτέλεσμα μίας τέτοιας εξέλιξης θα «μετρηθεί» στο επίπεδο του χαρακτηριστικού γνωρίσματος ενός ανεξάρτητου έθνους-κράτους, δηλαδή της εξωτερικής πολιτικής του και της στρατηγικής ασφάλειας που υιοθετεί.


Σε αυτό το επίπεδο είναι προφανές πως οι θιασώτες της ανεξαρτησίας δεν έχουν απαντήσει ξεκάθαρα σε θέματα τα οποία θα βρούνε μπροστά τους την επομένη ενός θετικού για αυτούς αποτελέσματος. Φυσικά το Λονδίνο εάν καταφέρει να αποφύγει το πικρό αυτό ποτήρι θα πρέπει να κάνει πολλά και γρήγορα για να αυξήσει την επιρροή του σε ένα έθνος το οποίο χωρίς αυτό δεν θα έχει ποτέ την ίδια ισχύ. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.






http://www.defence-point.gr/