Σε ποιους δίνουμε εξετάσεις με το τέμενος στον Βοτανικό; Στις εγχώριες βαρεμένες ιέρειες της πολιτικής ορθότητας; Στους ξένους, που 39 χρόνια δεν δίνανε δεκάρα για τις λεηλατημένες εκκλησίες μας στην κατεχόμενη Κύπρο και τα 1.619 αγνοούμενα αδέρφια μας;
Ακόμη αρνούνται να θεωρήσουν τη Θράκη και το Αιγαίο σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Μήπως κρινόμαστε από τις ισλαμικές χώρες με την απόλυτη δυσανεξία στη δική μας πίστη αλλά και σε οποιονδήποτε διαφορετικό από αυτούς;
Αραγε αγωνιούμε μην μας κακοχαρακτηρίσουν αυτοί που έκαναν τις εκκλησίες μας βουστάσια, μαντριά και αποθήκες;
Αυτοί που τώρα κλείνουν εκκλησίες στον Πόντο και αλλού και θέλουν να ξανακάνουν τζαμί την Αγια-Σοφιά;
Οι φονιάδες του Σιαλμά και του Ηλιάκη;
Σε ποιους, ξαναλέω, δίνουμε εξετάσεις;
Στους σφετεριστές και λεηλατήσαντες της Κύπρου, τους απαγωγείς και φονιάδες αμάχων και αγνοουμένων, στους γενοκτόνους του λαού μας, των Αρμενίων και των Κούρδων, και δυνάστες του ίδιου τους του λαού;
Σε αυτούς που σφαγιάζουν τη Συρία αγκαλιά με την Αλ Κάιντα;
Σε αυτούς που μπορεί στις χώρες τους να σε προπηλακίσουν ή και να σε συλλάβουν, αν φοράς σταυρό; Ή μήπως θα μας την πουν οι άλλοι που κακοποιούν, σφάζουν και λιθοβολούν γυναίκες ή απαγορεύουν τις κούκλες στις βιτρίνες για να μη…σκανδαλίζονται οι πιστοί και χρηματοδοτούν την ισλαμική τρομοκρατία;
Θα πουν κάποιοι, ωρυόμενοι υστερικά: Μα εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς και σεβόμαστε το δικαίωμα κάθε αλλόθρησκου να έχει αξιοπρεπή χώρο προσευχής και τέλεσης των λατρευτικών του καθηκόντων.
Βεβαίως και δεν είμαστε σαν αυτούς.
Απόδειξη, ότι η δική μας μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη ανθεί κι ευημερεί. Δεκάδες τα τζαμιά της, τα σχολεία της. Εχει εκπροσώπους, σωματεία, ραδιόφωνο, έντυπα. Κι είμαστε τέτοιοι αχμάκηδες, που επιτρέψαμε τον σταδιακό εκτουρκισμό ακόμη και ανθρώπων που δεν είναι Τούρκοι! Πού είναι όμως η δική μας μειονότητα στην Πόλη; Σε ποια κατάσταση είναι οι εκκλησίες και τα μνημεία μας σε όλη την τουρκική επικράτεια και στην κατεχόμενη Κύπρο; Θυμίζω ότι ο νέος σουλτάνος, ο αρχηγός του τουρκικού ισλαμοφασισμού, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ συνεχίζει απτόητος τις απειλές εναντίον του όλου Ελληνισμού κι έχει εξελιχθεί σε διεθνή τραμπούκο και συνεργό της διεθνούς τρομοκρατίας.
Θα πει κάποιος και σωστά: Μα είναι λάθος να καθιστούμε την ισλαμοφασιστική ηγεσία της Τουρκίας αποκλειστικό εκπρόσωπο του Ισλάμ. Σωστό. Ομως, η Τουρκία έτσι θα αρχίσει να λειτουργεί από την πρώτη μέρα: ως νταβατζής των σουνιτών μουσουλμάνων. Το κάνει στη Μέση Ανατολή και το κάνει κι εδώ. Αρα δεν είναι δική μας επιλογή.
Λοιπόν, τζαμιά στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά. Εκεί δε όπου ζουν οι δικοί μας μειονοτικοί μουσουλμάνοι, από τζαμιά να φάν' κι οι κότες. Και στην Αθήνα δεκάδες οι χώροι προσευχής.
Ας νομιμοποιηθούν κάποιοι από τους υφιστάμενους λατρευτικούς χώρους, όπου διακριτικά, χωρίς μιναρέδες, μεγάφωνα και ταρατατζούμ να μπορούν με αξιοπρέπεια να προσεύχονται οι πιστοί του Προφήτη. Αρκούν.
Ποιοι θα παραπονεθούν; Οι Πακιστανοί; Αυτοί που στις χώρες τους καίγονται χριστιανικές εκκλησίες και δολοφονούνται ιερείς και πιστοί;
Τζαμί δεν θέλουμε. Δεν ταιριάζει με την αισθητική του αττικού τοπίου, με την Ιστορία μας. Είναι σύμβολο κυριαρχίας του πάλαι ποτέ βάρβαρου δυνάστη μας. Είναι πρόκληση.
Δεν χρειάζεται να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας, όταν έχουμε πλήθη παράνομων σουνιτών μεταναστών από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπανγκλαντές, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Ο συμβολισμός κι η δυναμική ενός μεγάλου τεμένους μέσα στην Αθήνα είναι τεράστια. Την επομένη θα φωνάζουν γιατί δεν έχει μιναρέ και γιατί δεν ακούγεται παντού από μεγάφωνα το κάλεσμα του μουεζίνη για την προσευχή. Μετά θα ζητήσουν το «τζαμί του Πορθητή» και ποιος ξέρει τι άλλο. Ισως να δούμε και ισλαμικά περίπολα στην περιοχή, που, όπως στο Λονδίνο κι αλλού, θα προπηλακίζουν τις «απρεπώς» ενδεδυμένες άπιστες και θα τις «προτρέπουν» να μην εμφανίζονται έτσι στην περιοχή. Και τι θα κάνουμε όταν με αφορμή οτιδήποτε θα μαζευτούν κι οχυρωθούν στο τέμενός τους και μαχητικά θα διεκδικούν ποιος ξέρει τι άλλο;
Λοιπόν, το ξαναλέω: Οχι τζαμί στην πόλη που έπεσε ο Καραϊσκάκης για την ελευθερία της. Και χωρίς αυτό το προς ανέγερση τέμενος πάλι θα είμαστε 1.000 φορές πιο δημοκρατικοί κι ανεκτικοί από την πιο «προοδευμένη» μουσουλμανική χώρα.
Ας το πούμε ευθέως κι έξω απ’ τα δόντια. Δεν είναι αργά για να αποφύγουμε ένα μεγάλο λάθος. Τόσα προβλήματα μπορούν άλλωστε να προκύψουν από την Πολεοδομία ή την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Προς τι τόση πρεμούρα ν' ακούγεται ο μουεζίνης πάνω από την Αθήνα; Η Αθήνα δεν είναι Νέα Υόρκη ή βελγική πόλη του κράτους-εταιρία. Η Ελλάδα, το είπε κι ο Αβραμόπουλος για σας τους δύσπιστους, δεν συνορεύει με το Λουξεμβούργο. Αλήθεια λέει.
Ο «πολυπολιτισμός», αδέρφια, απέτυχε παντού. Για μας όμως είναι και επικίνδυνος.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
δημοκρατία
καλά τα λέει ο κ. Κρανιδιώτης.. ας τα πει και στο κομα του...
Το τέμενος και οι… τεμενάδες του κ. υπουργού.
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος, Κιλκίς.
Το 1985 εκοιμήθη μια προγιαγιά μου, εκατό χρονών, μητέρα της γιαγιάς μου. Είχε γεννηθεί το 1890 περίπου στον Μοσχοπόταμο Πιερίας, δηλαδή, όταν ακόμη η Μακεδονία βίωνε την «θαυμαστή τάξη», όπως θα έλεγε και η χαριτόβρυτος κ. Ρεπούση, της Τουρκοκρατίας.
Ο Μοσχοπόταμος, η Δρυάνιστα όπως λεγόταν τότε, ήταν ...
κεφαλοχώρι, γι’ αυτό είχε και σταθμό Τούρκων χωροφυλάκων, τους ζαπτιέδες ή νιζάμηδες όπως τους έλεγαν, με αποστροφή, οι παππούδες μας. Η γερόντισσα είχε χηρέψει πολύ νέα, 22 ετών, ο άντρας της είχε χαθεί κατά την οπισθοχώρηση του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία.
(Οι συμπολεμιστές του διηγήθηκαν ότι αρνήθηκε να παραδοθεί, όταν περικυκλώθηκαν από τους Τούρκους και δηλώθηκε αγνοούμενος. Η γιαγιά μας τον περίμενε για όλη της την ζωή και δεν ξαναπαντρεύτηκε. Το 1940 έζησε και τον χαμό του γαμπρού της στις αετοράχες της Βορείου Ηπείρου.
Δεν γόγγυσε ποτέ στη ζωή της, δεν τα ‘βαλε με τον Θεό, τον οποίο δοξολογούσε ακαταπαύστως, πέθανε στον ύπνο της). Θυμάμαι, στο μεσόφρυδό της, είχε χαραγμένο έναν μικρό, ανεξίτηλο, γαλάζιο σταυρό, κάτι σαν δερματοστιξία («ελληνιστί» τατουάζ).
Όταν την ρωτούσαμε γι’ αυτόν τον σταυρό μας «μολογούσε τα καθέκαστα» της Τουρκοκρατίας.
Οι κοπέλες έβαζαν τα πιο παλιά τους φουστάνια και κουκουλώνονταν και καταχώνουνταν να μην τις δει το μάτι του Τούρκου το πόρνο. Οι γονιοί τους τις στιγμάτιζαν με τον σταυρό-το αήττητον τρόπαιον- για να… αποτρέπεται η ασελγής επιθυμία των Τούρκων.
Ο σταυρός δεν έσβηνε, έπρεπε να χαλάσει το πρόσωπο…
«Τι τρόμους και τι καρδιοχτύπια περάσαμε με τους Τούρκους, που διαφέντευαν τούτα τα μέρη, με το χαράτσι και το γιαταγάνι» έλεγε η αγαθή γιαγιάκα, «πώς ζήσαμε ένας Θεός το ξέρει, ώσπου να ‘ρθει το ρωμαίικο».
«Αρχαίος άνθρωπος» η γιαγιά, Ρωμιά γνήσια, γεμάτη καλοσύνη, γελούσε και το «χιονοφεγγόφωτον» πρόσωπό της, έλαμπε. Αυτό το είδος ανθρώπου εξέλιπε, όταν άρχισε ο εξευρωπαϊσμός, ή καλύτερα, ο εκδυτικισμός μας.
Εκείνοι οι άνθρωποι ήταν φτωχοί και καταφρονεμένοι, με «τα πάθια και τους καημούς τους», όμως «αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων». (Ελύτης). Να παραθέσω εκείνο το ωραίο που γράφει ο Ζήσιμος Λορεντζάτος, στο θαυμάσιο και «προορατικό» βιβλίο του «Το χαμένο κέντρο», το 1962 γραμμένο.
«Όταν οι προοδευμένοι άνθρωποι-δε μιλάω ειρωνικά- καταλάβουνε μια μέρα ή ξαναβρούνε, δύσκολα, την παράδοσή τους (την παράδοση μπορείς να την καταλάβεις μονάχα με τη ζωή σου ή με τη μεταφυσική πράξη, διαφορετικά απομένει, και αυτή, μόνο φιλοσοφία ή φιλοσοφικό σύστημα και, το σπουδαιότερο, χάνει τότες τη θεϊκιά προέλευσή της), θα πρέπει να χρωστάνε ευγνωμοσύνη στις καθυστερημένες γριές-και πάλι δεν μιλάω ειρωνικά-τις μαννάδες ή τις κυρούλες των περισσοτέρων από μας, που ανάφτανε-ακούραστες-τα καντήλια στα ταπεινά ξωκλήσια και στα ερημομονάστηρα της Ελλάδας, όλο αυτό το διάστημα της σιωπής ή της μεταφυσικής αγρανάπαψης, που εκείνοι-κουρασμένοι-μεριμνούσανε και τυρβάζανε περί πολλά».
(Από το βιβλίο του Χρ. Γιανναρά, «Αλφαβητάρι του Νεοέλληνα», σελ. 267, εκδ. «Πατάκης»).
Θα αναρωτηθεί, εύλογα, κάποιος, γιατί παρέθεσα αυτόν τον πρόλογο;
Εξηγώ, αφήνοντας, προς το παρόν, «τω καιρώ εκείνω», ερχόμενος στον «καιρώ ετούτω».
Ο λαός «τηγανίζεται» από την φρικώδη κρίση, οι μισοί Έλληνες είναι άνεργοι, οι νέοι, τα καλύτερα μυαλά μας, λεηλατούνται, μεταναστεύουν στο εξωτερικό, οι γέροντες γονείς μας, βιώνουν την θλίψη της περιθωριοποίησης των παιδιών τους και την αγωνία της κατάρρευσης του συστήματος Υγείας, τα σχολεία φυτοζωούν και… υπάρχει κι ένας υπουργός «περήφανος», επιχαίρων για τα έργα του: ο κ. Χρυσοχοϊδης, εξαίσιον πτώμα και κατάλοιπο της χειρότερης εποχής του νεοελληνικού βίου.
Και γιατί «χαίρεται και χαμογελά»;
Διότι επί υπουργίας του θα οικοδομηθεί τέμενος, τζαμί στην πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους. Στη Βουλή αντέδρασε μόνο η εκκωφαντική ημιμάθεια της Χρυσής Αυγής, πράγμα πολύ βολικό για τους ποικιλώνυμους τουρκοτζουτζέδες.
Ο κ. υπουργός αναμάσησε τα γνωστά, κούφια επιχειρήματα -«κελύφη έρημα εννοίας», όπως θα έλεγε κι ο Ροϊδης- περί προσαρμογής στα ευρωπαϊκά δεδομένα.
«Είμαστε η μοναδική χώρα του Ράιχ-η λεγόμενη καλλιτεχνικώς και Ευρωπαϊκή Ένωση-που δεν έχουμε τζαμί», ενώ υπάρχουν πάμπολλα στην Αθήνα, «είναι ρατσιστικό, δεν προσιδιάζει στην πολυπολιτισμική κοινωνία μας» και λοιπά και λοιπά.
Το αντεπιχείρημα είναι ένα και μοναδικό.
Το Βέλγιο, η Γαλλία, η Σουηδία και άλλες χώρες της Δύσης, δεν γνώρισαν το τούρκικο μαχαίρι, το Ισλάμ των γενιτσάρων ούτε έχουν Κολοκοτρώνηδες και Καραϊσκάκηδες που έδωσαν την ζωή τους για να ξεκουμπιστούν τα τζαμιά κάτω από την Ακρόπολη.
Είναι ιεροσυλία, ασυγχώρητη ασέβεια και προσβολή της μνήμης των εκατομμυρίων Ελλήνων, που σφάχτηκαν από τους γενοκτόνους μας Τούρκους.
Και για να θυμίσω στον κ. Χρυσοχοϊδη το σύμβολο ποιου «πολιτισμού» τιμά το νεοελληνικό κράτος και σε ποιους κάνει τεμένη και… τεμενάδες, παραπέμπω στο έξοχο βιβλίο του Χρήστου Αγγελομάτη «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας- Το έπος της Μικράς Ασίας», Αθήνα 1962, το οποίο βραβεύτηκε και από την Ακαδημία Αθηνών. Το απόσπασμα αναφέρεται στο φοβερό στρατόπεδο αιχμαλώτων του Ουσάκ -τα χιτλερικά κτήνη τον Κεμάλ είχαν «δάσκαλο»- στο οποίο, ίσως χάθηκε και ο προπάππους μου, στρατιώτης, Αθανάσιος Τζάγκας.
(σελ. 378-379, τρίτης έκδοσης του βιβλίου).
«Μεταξύ των αιχμαλώτων ήτο και ο ιατρός Αποστολίδης. Έζησε και αυτός το μαρτύριον του στρατοπέδου αιχμαλώτων του Ουσάκ και μας δίδει φρικιαστικήν εικόνα:
“Μένουν ζωντανές, γράφει, πολλές μακάβριες εικόνες στην μνήμη μου της φρικτής εκείνης εποχής.
Γνώρισα κτηνανθρώπους σαν τον ανθυπολοχαγό Φουάτ, από το Σκούταρι, που όταν ξυπνούσε το πρωί η πρώτη του κουβέντα ήταν:
“-Κάτς κισί γκεμπερίν βάρ; (Πόσοι ψόφησαν σήμερα;)
“Εννοούσε τους πεθαμένους αιχμαλώτους. Ηδονιζόταν με τη λέξι ψόφησε και όχι πέθανε…
Στο νοσοκομείον του Ουσάκ υπήρχαν ο περίφημος θάλαμος των διαρροϊκών. Από τον θάλαμον αυτόν κανείς δεν εβγήκε ζωντανός. Μόνον ένας κι αυτός από θαύμα.
Στον θάλαμον αυτόν έβλεπε κανένας επάνω σε αχυρένια στρώματα, αραδιασμένα κατάχαμα κινούμενα πτώματα, η δε βρώμα ήταν τέτοια, που μόνο το να μπής, όχι και το να κάνης επίσκεψι, ήταν ηρωισμός”.
Μίαν ημέραν ευρέθη και ένας τούρκος να συγκινηθή από το θέαμα, αλλά βέβαια και χωρίς κανένα αποτέλεσμα, διότι και αν ήθελε να επέμβη, δεν θα του το επέτρεπαν οι άλλοι.
Αντικρύζων από την πόρταν το θέαμα, εδάκρυσε και εψιθύρισε:
- Γιαζίκ! (κρίμα).
Και σκουπίζων κατόπιν τα δάκρυά του, εγύρισε τις πλάτες και απεμακρύνθη.
“Λέγοντας, συνεχίζει ο ιατρός Αποστολίδης, νοσοκομείον πρέπει κανείς να έχη υπ’ όψιν του, γυμνά δωμάτια, χωρίς τζάμια και χωρίς πόρτες, μήνας Δεκέμβριος σε υψόμετρο 800 μέτρα… Εις τον θάλαμο διαρροϊκών του Ουσάκ, ένα μισοϋπόγειο πλακόστρωτο δωμάτιο, έμειναν ξαπλωμένοι ετοιμοθάνατοι υπό θεραπείαν…
Μετά το θάνατό τους γυρίζαν το βρωμισμένο στρώμα από την άλλη για να δεχθή νέον πελάτη…Ο νεοελθών θα έμενεν εκεί νοσηλευόμενος μέχρι που… να πεθάνη κι αυτός και να ξαναγυρίση πάλι το βρωμισμένο στρώμα και να δεχθή τρίτον κι έτσι συνέχεια. Αυτήν την Κόλασι, ούτε ο Δάντε δεν μπόρεσε να φαντασθή”.
Εις το στρατόπεδον αιχμαλώτων του Ουσάκ εξηκολούθησαν η μεταφορά αιχμαλώτων καθ’ ομάδας και μεμονωμένων καθ’ όλον το μέχρι του 1923 χρονικόν διάστημα. Από αυτούς επληροφορούντο οι αποσκελετωμένοι Έλληνες στρατιώται διάφορα περιστατικά της τραγωδίας τα οποία αγνοούσαν, διότι ο κάθε τομεύς και η κάθε πόλις είχεν την ιδικήν της δραματικήν περιπέτειαν.
Οι παλαιότεροι θα ενθυμούνται την δημοσιευθείσαν είδησιν εις τας αθηναϊκάς εφημερίδας, μίαν ημέραν του Φεβρουαρίου του 1924.
“Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζάν”, μετέφερε τετρακόσιους τόνους οστών Ελλήνων, από τα Μουδανιά, εις την Μασσαλίαν, προς βιομηχανοποίησιν.
Οι εργάται λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, ημπόδισαν το πλοίον να αποπλεύση. Επενέβη όμως ο άγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους”. Ήσαν τα οστά Ελλήνων ηρώων… Ήσαν τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που μετά τας ομαδικάς σφαγάς και εξοντώσεις αργοπέθαιναν εις τα στρατόπεδα αιχμαλώτων, από τα οποία, το φοβερώτερον ήτο το στρατόπεδον του Ουσάκ».
Στο ίδιο βιβλίο, στην σελίδα 184, διασώζει ο συγγραφέας κι ένα άλλο επεισόδιο. Καλό θα ήταν να το διαβάσουν οι «κυβερνώντες» και να μιμηθούν τον πρωταγωνιστή του.
«Ήτο τότε, η μοιραία ημέρα της 26ης Αυγούστου 1922, ότε τα πάντα είχον διαλυθή. Όλως τυχαίως, όμως, συνήντησε τον ταγματάρχην Μουτσούλαν ο υπολιμενάρχης Σμύρνης Αντώνιος Μπαχάς και τον επεβίβασε βιαίως επί του αποπλεύσαντος την ημέραν εκείνην τελευταίου επιτάκτου ατμοπλοίου “Νάξος”.
“Άμα τη εισόδω της “Νάξου” εις τον λιμένα της Χίου, ο ταγματάρχης Μουτσούλας, ανελθών επί του καταστρώματος του πλοίου το οποίον ήτο κατάμεστον από αξιωματικούς και πολίτας, ανεφώνησεν:
“‘Έπειτα από το αίσχος αυτό, την εθνικήν αυτήν συμφοράν, δεν μας επιτρέπεται να πατήσωμεν χώμα Ελληνικόν!…
Όλοι οι Έλληνες να πάμε να πνιγούμε! Και, πρώτος, δίδω το παράδειγμα εγώ!”.
Και, πράγματι, ερρίφθη εις την θάλασσαν και επνίγη.
Οι Χιώτες ενεταφίασαν αυτόν, εκβρασθέντα μετά τριήμερον, εις την εκκλησίαν άγιος Ιωάννης και επί μαρμαρίνης στήλης άγνωστος μοι μέχρι τούδε, εχάραξε:
«Ή καλώς ζην ή καλώς τεθνάναι τον ευγενή χρη».
Ας μιλήσουμε επιτέλους.
Η παρακάτω παραβολή βρίσκεται στο Κολοσσιαίο έργο μεταφυσικού περιεχομένου, το... Μαθναβί, γραμμένο από τον Πέρση ποιητή και... δάσκαλο Θεολογίας Τζελαλεντίν Ρουμί το 1273. Στην Ιστορία αυτή απεικονίζεται η διαφορά.... μεταξύ θεολογικής και μυστικιστικής σκέψεως ανάμεσα στους δυο κορυφαίους πολιτισμούς των Ελλήνων και των Κινέζων.
¨Αν θες μια παραβολή της κρυμμένης γνώσης, πες την ιστορία των Ελλήνων και των Κινέζων.
-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες, είπαν οι Κινέζοι.
-Κι όμως εμείς υπερέχουμε! Είπαν οι Έλληνες.
Θα διαγωνιστείτε, είπε ο Σουλτάνος, και τότε θα δούμε ποιος έχει δίκιο στον ισχυρισμό του.
Παραχωρήσατε μας ένα ορισμένο δωμάτιο και ένα άλλο στους Έλληνες είπαν οι Κινέζοι.
Τα δωμάτια ήταν απέναντι πόρτα με πόρτα. Οι Κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά εκατό χρώματα. Έτσι ο πλούσιος μονάρχης άνοιξε το θησαυροφυλάκιο του και κάθε μέρα οι Κινέζοι έπαιρναν από την επιχορήγηση του τα χρώματα τους.
Για τη δική μας δουλειά χρώματα και αποχρώσεις δεν είναι κατάλληλα, είπαν οι Έλληνες. Αυτό που θέλουμε είναι να απαλλαγούμε από τη σκουριά. Και βάλθηκαν να γυαλίσουν το δωμάτιο.Υπάρχει ένας δρόμος από το πολύχρωμο στο άχρωμο. Το χρώμα είναι σαν τα σύννεφα, το φεγγάρι είναι άχρωμο. Οποιαδήποτε ακτινοβολία και λαμπρότητα βλέπουμε στα σύννεφα, ας είμαστε σίγουροι ότι προέρχονται από τα άστρα το φεγγάρι και τον Ήλιο.
Μόλις τέλειωσαν οι Κινέζοι τη δουλειά τους άρχισαν να χτυπούν τύμπανα από την χαρά τους. Ο Βασιλιάς ήρθε μέσα και είδε τις εικόνες τους και από τη στιγμή που αντίκρισε αυτό το θέαμα έχασε το μυαλό του.
Μετά προχώρησε προς το δωμάτιο των Ελλήνων, που μόλις τον είδαν τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δυο δωμάτια, έτσι ώστε τα καταπληκτικά έργα των Κινέζων αντικατοπτρίστηκαν πάνω στους τοίχους , που τους είχαν βγάλει τη σκουριά και τους είχαν γυαλίσει. Όλα εκείνα που ο βασιλιάς είχε δει στο δωμάτιο των Κινέζων φαίνονταν καλύτερα εδώ. Τόσο καλύτερα που τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από τις κόγχες τους!
Οι Έλληνες πατέρα μου, είναι οι Σούφι χωρίς επαναλήψεις, βιβλία και διαβάσματα και όμως έχουν ελευθερώσει τα στήθη τους από την πλεονεξία, την απληστία, την φιλαργυρία και την κάκια. Η αγνότητα του καθρέφτη είναι χωρίς άλλο η καρδιά που δέχεται αμέτρητες εικόνες. Η αντανάκλαση κάθε εικόνας λάμπει για πάντα στην καρδιά και μόνον. Και κάθε νέα εικόνα που εισχωρεί στην καρδιά προβάλλεται, απαλλαγμένη από κάθε ατέλεια.
Αυτοί που έχουν καθαρίσει την καρδιά τους έχουν ξεφύγει από τα αρώματα και τα χρώματα. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή ατενίζουν την ομορφιά¨Πηγή
Οι σοβιετικοί μαζί με τους Άγγλους και τους «τυράννους του ελληνικού λαού» στην «Μεγάλη Βρετανία».
Ας πάμε τώρα στα παρασκήνια του «Κόκκινου Δεκέμβρη» και στην στάση των ξένων δυνάμεων. Κατ’ αρχάς, είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι ο Στάλιν τήρησε τις συμφωνίες με τους Άγγλους. Έτσι, αρκετόν καιρό πριν από τα Δεκεμβριανά, βρισκόταν στην Ελλάδα 6μελής σοβιετική στρατιωτική αποστολή, υπό τον Συνταγματάρχη Ποπώφ, η οποία διέμενε στην «Μεγάλη Βρετανία», μαζί με τους «μοναρχοφασίστες» και «τυράννους του ελληνικού λαού» υπουργούς της κυβερνήσεως Παπανδρέου, και τους Εγγλέζους της Στρατιωτικής Διοικήσεως.
Η στρατιωτική αυτή αποστολή ήταν μια άτυπη σοβιετική διπλωματική αντιπροσωπεία στην Αθήνα. Η παραμονή της σοβιετικής αποστολής συνεχίστηκε κανονικά και κατά την περίοδο του Κόκκινου Δεκέμβρη, σα να μην συνέβαινε τίποτα! Επίσης, την ίδια ώρα που μαίνονταν οι μάχες, ο κατευθυνόμενος σοβιετικός τύπος δεν αφιέρωσε ούτε μια γραμμή στην «εθνική μας αντίσταση» και στον «τιτάνιο αγώνα της για τη λευτεριά». Πλήρης σιωπή! Κι όχι μόνον αυτό. Ο ίδιος ο Ποπώφ αρνήθηκε δύο φορές κατά την περίοδο των γεγονότων να δεχθεί αντιπροσωπία του ΚΚΕ! Επίσης, σ’ ένα διάλειμμα της γνωστής συσκέψεως Άγγλων- Παπανδρέου-ΕΑΜ, που έγινε με την συμμετοχή του Τσώρτσιλ, ο Ποπώφ ενημέρωσε τους εκπροσώπους του ΕΑΜ για την πρόθεση της ΕΣΣΔ να αποστείλει, εντός των ημερών, επίσημη διπλωματική αντιπροσωπεία στην Αθήνα, πράξη που θα σήμαινε την επίσημη αναγνώριση της «μοναρχοφασιστικής» κυβερνήσεως Παπανδρέου, ως μόνης νόμιμης κυβερνήσεως της χώρας! Μάλιστα, δύο μέρες μετά την αναχώρηση του Τσώρτσιλ, ακολούθησε ενημέρωση του Έλληνα πρεσβευτή στην Μόσχα για τον επικείμενο διορισμό σοβιετικού πρεσβευτή στην Αθήνα. Την μη ανάμειξη της Μόσχας υπέρ του ΚΚΕ, την αναγνώρισε και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ: «Ο Στάλιν τήρησε αυστηρώς και πιστώς τη συμφωνία μας του Οκτωβρίου και κατά την Δεκεμβριανή ανταρσία ούτε μία λέξη μομφής εσημειώθη στην Πράβδα ή την Ιζβέστια».
Έκαναν του κεφαλιού τους οι κουκουέδες;
Εγώ, όμως, δεν πείθομαι και επιμένω: πως οι «Έλληνες» κομμουνιστές, οι οποίοι ήταν μια ζωή δουλικά υποταγμένοι σε όλες τις θελήσεις της Μόσχας, στα Δεκεμβριανά έκαναν του κεφαλιού τους; Και γιατί άραγε παράκουσαν οι ηγέτες του ΚΚΕ τον Στάλιν τον Δεκέμβριο του ’44, τότε που υπήρχε στην Ελλάδα μια κάποια κυβέρνηση, κάποιες αξιόμαχες και ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές μονάδες, όπως η Ταξιαρχία του Ρίμινι, ο Ιερός Λόχος, η Εθνοφυλακή, αλλά και εγγλέζικο στρατιωτικό σώμα, το οποίο διέθετε βαρύ οπλισμό, αεροπορία, τεθωρακισμένα κ.λπ. κι όχι αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα (12 Οκτωβρίου 1944), τότε δηλαδή που δεν είχε επιστρέψει στην Ελλάδα από το Κάϊρο η κυβέρνηση Παπανδρέου, τότε που δεν είχαν αποβιβαστεί ακόμα τα βρετανικά στρατεύματα, οι Ριμινίτες και οι Ιερολοχίτες, τότε που το ΚΚΕ είχε ήδη καταλάβει την μισή Ελλάδα (την Νότια) και που μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει πανεύκολα και την άλλη μισή; Τι συνέβη, λοιπόν; Μήπως, τελικά, οι ηγέτες του ΚΚΕ ακολούθησαν τις εντολές του Στάλιν;
Τους διέταξε να κάνουν εμφύλιο πόλεμο για να τον… χάσουν!
Τον Δεκέμβριο του 1944, ο Β΄ Π. Π. συνεχιζόταν. Ναι μεν ο Στάλιν ήταν σύμμαχος και είχε υπογράψει συμφωνίες με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς, είχε δε «ειδική σχέση» με τον Ρούσβελτ, αλλά ήταν και εξαιρετικά δύσπιστος κι έτρεμε στην ιδέα ότι στο τέλος «θα του τη φέρουν». Ειδικά στον Τσώρτσιλ δεν είχε καμμία εμπιστοσύνη και φοβόταν ότι θα παρασύρει εναντίον του τον Ρούσβελτ. Τι ακριβώς φοβόταν ο Στάλιν; Ότι, οι Γερμανοί – σχεδόν απίθανο με ηγέτη τους τον Χίτλερ, αλλά εξαιρετικά πιθανό με κάποιον από τους Στρατηγούς που σχεδίαζαν να τον ανατρέψουν- θα υπέγραφαν ανακωχή με τους Αγγλοαμερικανούς και μετά όλοι μαζί θα στρέφονταν εναντίον της ΕΣΣΔ. Είχε, επίσης, ο Στάλιν την έμμονη ιδέα, ότι αν οι Αγγλοαμερικανοί καταλάμβαναν πριν απ’ αυτόν την Γερμανία, θα διέλυαν την συμμαχία μαζί του και θα επιτίθονταν στην Σοβ. Ένωση. Είναι κυνικό το συμπέρασμά μου, αλλά από έναν άνθρωπο σαν τον Στάλιν, που διέταξε την δολοφονία εκατομμυρίων ανθρώπων όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Η γνώμη μου είναι, ότι ο Στάλιν διέταξε την ηγεσία του ΚΚΕ να προκαλέσει με κάθε τρόπο εμφύλιο πόλεμο, στον οποίο δεν είχε σκοπό να αναμιχθεί βοηθώντας το ΚΚΕ, αντιθέτως είχε σκοπό να τους πουλήσει, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος, που τιμά τις συμφωνίες που υπογράφει, ώστε να καλλιεργήσει κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και να φάει με την ησυχία του την μισή Ευρώπη που του παραχώρησαν οι Αγγλο-αμερικανοί. Ίσως δε, του ζητήθηκε να κάνει κάτι τέτοιο, να δώσει δηλαδή ένα έμπρακτο παράδειγμα των καλών του προθέσεων, με θύμα την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το σατανικό σχέδιο που παίχτηκε πίσω από τις πλάτες των απλών κομμουνιστών, ήταν σίγουρα εις γνώσιν της ηγεσίας του ΚΚΕ! Την άποψη αυτή ενισχύει και ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, όταν γράφει ότι: «Είχε φτάσει ο καιρός όπου οι διάφορες συμφωνίες μας θα δοκιμάζονταν στην πράξη. Στην διάσκεψη της Μόσχας, είχα πετύχει την αποχή της Ρωσίας, πράγμα που πλήρωσα πολύ ακριβά».
Τα ντοκουμέντα αποδεικνύουν την εντολή της Μόσχας για τα Δεκεμβριανά!
Μάλιστα, υπάρχει και απόδειξη για την ενθάρρυνση του ΚΚΕ στο αιματοκύλισμα της Ελλάδος, η οποία έγινε μέσω του Βουλγάρου ανθρώπου του Στάλιν, Γκεόργκι Δημητρώφ, ή «παππού». Συμφώνως, λοιπόν, με τα έγγραφα από τα βουλγαρικά αρχεία (με πηγή το βιβλίο «Εμφύλιος Πόλεμος – Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», εκδόσεις «Βήμα»:
Έγγραφο 1ο (με το οποίο αποδεικνύεται ότι η σοβιετική γραμμή στο ΚΚΕ δίδεται μέσω Βουλγαρίας): Ραδιοτηλεγράφημα (αρ. 171) του Dimitrovπρος τον Kostov για την αποκατάσταση επικοινωνίας του ΚΚΕ με τη σοβιετική πλευρά, μέσω Βουλγαρίας (18.11.1944): «Δώστε στον Αναστασιάδη τον κωδικό του Petrov, όμως προσωρινά ας επικοινωνεί κρυπτογραφικά μαζί μας μέσω της δικής σας οδού».
Έγγραφο 2ο: Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov (αρ. 22) προς τον Dimitrov για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα (13.12.1944): «Οι Έλληνες ζητούν την αποκατάσταση της επικοινωνίας με ασύρματο μαζί σου. Ο Ρούσσος επέστρεψε από το Βελιγράδι και αναχώρησε. Ο αγώνας στην Αθήνα συνεχίζεται, όχι ανεπιτυχώς. Οι δικοί μας δεν έχουν την πρόθεση να συνθηκολογήσουν». Ιδού και η απάντηση:
Έγγραφο 3ο: Ραδιοτηλεγράφημα του Kostov προς το ΚΚΕ για τη γνώμη του Dimitrov σχετικά με τις μάχες της Αθήνας (15.12.1944): «Ο Ρούσσος αναχώρησε πριν από λίγες μέρες. Ο παππούς συμβουλεύει ο αγώνας να συνεχιστεί. Εμείς κάνουμε κάθε τι το δυνατό». Υπάρχει περίπτωση ο Δημητρώφ να έπαιζε παιχνίδια για λογαριασμό άλλων; Αποκλείεται! Γιατί εκτός όλων των άλλων είχε και τον σοβιετικό στρατό απάνω από το κεφάλι του, οπότε αν παρέκλινε έστω και κατά κεραία από τις εντολές του Στάλιν, θα έμενε χωρίς… κεφάλι. Άρα…
Ήταν ο Γ. Σιάντος πράκτορας των Άγγλων;
Υπάρχει και η εκδοχή, να έβαλαν και οι Εγγλέζοι το… χεράκι τους στα Δεκεμβριανά, εφαρμόζοντας στην πράξη το «διαίρει και βασίλευε». Την εκδοχή αυτή ενισχύει η παραδοσιακά βρώμικη βρετανική εξωτερική πολιτική και η παραδοσιακά επιφυλακτική στάση του ελληνικού λαού απέναντί της. Την εκδοχή αυτή ενισχύει επίσης η άποψη του Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη (ο οποίος την περίοδο των Δεκεμβριανών βρισκόταν στο Νταχάου) για τον αναπληρωτή του Γ. Σιάντο. Έτσι, σε ομιλία του ενώπιον της 3ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, τον Οκτώβριο του 1950, ο Ζαχαριάδης είπε τα εξής: «Αν αραδιάσετε τα γεγονότα κατά ημερομηνίες, θα εύρετε ότι ο Σιάντος ήτο ένας κατάσκοπος των Άγγλων, ένας ύποπτος χαρακτήρας, ένας χαφιές». Επίσης, στο βιβλίο του «Προβλήματα Καθοδήγησης», ο Ζαχαριάδης γράφει: «Επιτρέψαμε στονΣιάντο, ο οποίος ήταν πράκτωρ του εχθρού, να πουλήσει και να καταστρέψει την επανάσταση».Πιστεύω, ότι, οι κατηγορίες του Ζαχαριάδη για τον Σιάντο ήταν άδικες. Άλλωστε, στο ΚΚΕ όποιος αναλάμβανε Γ.Γ. κατηγορούσε τον προηγουμένο ως προδότη! Το ίδιο υπέστη και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, όταν αντικαταστάθηκε αργότερα από άλλον. Το σίγουρο είναι ότι όλοι οι ηγέτες του ΚΚΕ επιλέγονταν από την Μόσχα.Ούτε εκλέγονταν, ούτε αναδεικνύονταν. Όλοι τους, λοιπόν, ήταν απλά όργανα της Μόσχας και τίποτα παραπάνω. Ότι τους έλεγε η Μόσχα έκαναν. Δεν έπαιρναν δικές τους πρωτοβουλίες, ούτε χάραζαν την πολιτική γραμμή του κόμματος. Και ο Σιάντος από την Μόσχα είχε επιλεγεί για να αναπληρώσει τον Ζαχαριάδη. Διάλεξε η Μόσχα έναν πράκτορα των Άγγλων για την προσωρινή έστω ηγεσία του ΚΚΕ; Πολύ αμφιβάλλω. Αλλά, ακόμα κι αν δεχθούμε πως ο Σιάντος ήταν πράκτορας των Άγγλων και παράκουσε τις εντολές του Στάλιν στα Δεκεμβριανά, θα αρκούσε ένα νεύμα του Ποπώφ για να εκπαραθυρωθεί αμέσως από την αρχηγία του ΚΚΕ. Κι είχε όλον τον χρόνο ο Ποπώφ για να το κάνει αυτό πριν τα Δεκεμβριανά. Έχω τη γνώμη, ότι μετά την ήττα στα πεδία των μαχών και το ξεπούλημα από τον Στάλιν, έπρεπε να βρεθεί κάποιος «αποδιοπομπαίος τράγος», για να τα φορτωθεί όλα. Έτυχε αυτός να είναι ο Σιάντος. Επίσης, όπως προανέφερα, πιστεύω, ότι ο Σιάντος είχε λάβει την εντολή από τον Στάλιν να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο (για να τον χάσει!), κατά συνέπεια, αφού ήξερε το μυστικό και υπήρχε ο κίνδυνος να το αποκαλύψει ανά πάσα στιγμή και να εκτεθεί ο Στάλιν ανεπανόρθωτα, έπρεπε να φύγει από τη μέση και να διασυρθεί μετά θάνατον. Πράγματι, λίγο μετά τα Δεκεμβριανά (τον Μάϊο του 1945) κατέφτασε στην Ελλάδα ο Ζαχαριάδης. Αμέσως, ο Σιάντος παραμερίστηκε και τον επόμενο χρόνο πέθανε μυστηριωδώς στην κλινική του κομμουνιστή γιατρού Πέτρου Κόκκαλη (πατέρα του γνωστού σημερινού μεγιστάνα). Ήξερε, λοιπόν, πάρα πολλά ο Σιάντος κι έπρεπε να πεθάνει!
Δεν προκύπτει βρετανικός δάκτυλος.
Εφόσον, λοιπόν, ο Σιάντος δεν ήταν πράκτορας των Άγγλων, καταρρέει η θεωρία περί της αγγλικής ευθύνης για τα Δεκεμβριανά. Επίσης, αν υπολογίσουμε τα δεδομένα της εποχής, και πάλι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Άγγλοι δεν προκάλεσαν τα Δεκεμβριανά. Δεν μπορούσαν να ρισκάρουν, οι Άγγλοι, πρόκληση εμφυλίου πολέμου, εφόσον δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα επικρατούσαν οι φίλιες προς αυτούς δυνάμεις. Υπενθυμίζω, ότι την ημέρα που ξεκίνησε η κομμουνιστική ανταρσία, η φιλοβρετανική κυβέρνηση Παπανδρέου ήλεγχε το κέντρο της Αθήνας, τα νησιά, την Κρήτη, την Ήπειρο και την Ανατολική Μακεδονία. Κι αν δεν υπήρχε η συγκλονιστική αντίσταση των ανδρών του Συντάγματος Μακρυγιάννη, η Αθήνα θα είχε πέσει στα χέρια των κομμουνιστών κι όλα θα είχαν τελειώσει! Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι οι βρετανικές δυνάμεις που βρίσκονταν στην Αθήνα πριν τα Δεκεμβριανά ήταν απελπιστικά μικρές, ενώ οι σοβαρές ενισχύσεις έφτασαν πολύ αργότερα, στις 15 Δεκεμβρίου. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει επίσης, το γεγονός ότι οι βρετανικές ενισχύσεις ήρθαν άρον-άρον από το μέτωπο της Ιταλίας, στο οποίο οι μάχες μαίνονταν και η έλλειψη των δυνάμεων που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα έγινε αισθητή τις επόμενες μέρες. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Τσώρτσιλ επισκέφθηκε την Ελλάδα κατά την διάρκεια της κρίσης για να παρέμβει προσωπικά και επιτόπου. Η επίσκεψή του δεν ήταν επίσκεψη αναψυχής, αλλά επίσκεψη υψηλού κινδύνου και υψηλού ρίσκου. Θα διακινδύνευε ο ίδιος ο Τσώρτσιλ τη ζωή του εάν οι μυστικές του υπηρεσίες είχαν στήσει την κομμουνιστική ανταρσία; Μ’ όλα αυτά δεν θέλω βέβαια να ευλογήσω την βρετανική πολιτική γενικά, αλλά στην περίπτωση των Δεκεμβριανών δεν προκύπτει βρετανικός δάκτυλος.
Η «περίεργη» στάση των ΗΠΑ στα Δεκεμβριανά.
Η στάση, όμως, των ΗΠΑ στα Δεκεμβριανά, ήταν πραγματικά πολύ περίεργη. Είναι ενδεικτική η δήλωση του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών Στεττίνιους, την παραμονή της ανταρσίας: «Πολιτική των ΗΠΑ ήταν πάντοτε να απέχουν από κάθε επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων εθνών. Συμφώνως με την πολιτικήν αυτήν, οι ΗΠΑ αποφεύγουν με σχολαστικότητα να επεμβαίνουν στις υποθέσεις των χωρών, οι οποίες απελευθερώνονται από τους Γερμανούς. Η πολιτική των ΗΠΑ αντίκειται σε οποιαδήποτε επέμβαση, η οποία θα επηρέαζε την εσωτερική κατάσταση, οιασδήποτε από τις χώρες που απελευθερώνονται. Ο αμερικανικός λαός, βεβαίως, αντιμετωπίζει με συμπάθεια τις προσδοκίες των κινημάτων αντιστάσεως και των αντιφασιστικών στοιχείων στις απελευθερωθείσες χώρες. Ο αμερικανικός λαός γνωρίζει ότι οι ομάδες αυτές, οι οποίες πολέμησαν τόσο θαρραλέα κατά των Γερμανών, δεν προτίθενται να παρεμποδίσουν τις παρούσες τόσο σημαντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Γερμανίας» (πηγή: «Πως θεμελιώθηκε η Pax Americana » – Γ. Γεωργαλά, σελ. 939). Η δήλωση αυτή δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη» της 3ης Δεκεμβρίου και υπήρξε η καλύτερη ενθάρρυνση προς τους κομμουνιστές για την έναρξη του «δευτέρου γύρου»!
Ο αμερικανικός τύπος ξιφουλκεί υπέρ του ΕΑΜ (ΚΚΕ)!
Οι ΗΠΑ κράτησαν ουδέτερη στάση (μέχρι παρεξηγήσεως) καθ’ όλη την διάρκεια της ανταρσίας. Να τονίσουμε επίσης, την εχθρική στάση που τήρησε ο αμερικανικός τύπος, ο οποίος ήταν ελεγχόμενος, εφόσον ο παγκόσμιος πόλεμος συνεχιζόταν, έναντι της βρετανικής πολιτικής στην Ελλάδα. Γράφει ο «Ριζοσπάστης» της 3/12/1944: «Την στιγμή που ο Παπανδρέου και η αντίδραση κάνουν ότι μπορούν για να διαλύσουν τον ΕΛΑΣ, ο αμερικανικός τύπος αφιερώνει μακρά άρθρα στην ηρωϊκή δράση και τα ηρωϊκά κατορθώματα των Ελλήνων ανταρτών. Οι «Τάϊμς της Νέας Υόρκης» στο σημερινό φύλλο τους δημοσιεύουν ανταπόκριση του ανταποκριτού του «Ασοσιέιτετ Πρές» που περιγράφει τους αγώνες του ΕΛΑΣ. Δύο από τα μεγαλύτερα περιοδικά των Ηνωμένων Πολιτειών, το «Λάϊφ» και το «Κόλλιερς» αφιερώνουν, στα τελευταία τεύχη τους, ολόκληρες σελίδες στη δράση του ΕΛΑΣ που «πολέμησε τον κατακτητή και τελικά απελευθέρωσε την Ελλάδα και κέρδισε τον θαυμασμό όλου του δημοκρατικού κόσμου». Επίσης, φανερά εχθρική στάση προς την κυβέρνηση Παπανδρέου και την βρετανική επέμβαση, έδειξαν και οι ανταποκριτές των αμερικανικών εφημερίδων στην Ελλάδα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση αυτήν του Νμίτρι Κέσσελ: «Ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα, Λήπερ, διαπιστώνει: Η ουδετερότητα των Αμερικανών χρησιμοποιήθηκε στο έπακρο από τον ΕΛΑΣ και την προπαγάνδα του. Ήταν ένα πρώτης τάξεως τονωτικό γι’ αυτούς. Οι περισσότεροι Αμερικανοί ανταποκριτές κατηγορούσαν τους Βρετανούς και υποστήριζαν τους κομμουνιστές»(πηγή: «Πως θεμελιώθηκε η Pax Americana» – Γ. Γεωργαλά, σελ. 942).
Ο Άρης Βελουχιώτης και η… αστερόεσσα.
Πολύ διαφωτιστικά στοιχεία, σχετικά με το βρώμικο αμερικανικό παιχνίδι, είναι και τα αναγραφόμενα στην έκδοση της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», με τίτλο «Από τα Δεκεμβριανά στον Εμφύλιο»: «Τον Οκτώβριο του 1944 η εφημερίδα του αμερικανικού στρατού «Η Αστερόεσσα» δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η συνάντηση Τσώρτσιλ-Στάλιν», όπου αναφερόταν ότι: Αν και μικρές βρετανικές δυνάμεις είχαν φτάσει στο ελληνικό έδαφος, υπήρχαν ενδείξεις ότι η Ελλάδα βαδίζει προς εμφύλιο πόλεμο λόγω των αντιπαραθέσεων επί πολιτικών ζητημάτων και σε πείσμα της συμφωνίας που υπογράφηκε πρόσφατα. Περί τα τέλη Νοεμβρίου «Η Αστερόεσσα» δημοσίευσε φωτογραφία «του γενειοφόρου υποστράτηγου Άρη Βελουχιώτη» μ’ έναν αντάρτη που καταγόταν από το Οχάιο. Η φωτογραφία και το σχόλιο της εφημερίδας του στρατού των ΗΠΑ ήταν έκδηλα υπέρ του καπετάνιου του ΕΛΑΣ. Οι αντιπρόσωποι του OSS στην Ελλάδα, Κ. Κουβαράς και Τζ. Φατσέας (που αργότερα εντάχθηκε στη ΣΙΑ), φωτογραφίζονταν με τον Άρη, τον πιο γνωστό αντιβρετανό αντάρτη ηγέτη. Ο Βελουχιώτης είχε πειστεί για την κατά κάποιο τρόπο «φιλοΕΑΜική» αμερικανική θέση και σε γράμμα του, τον Μάρτιο του 1945, διατυπώνει τη θέση ότι αν δεν έκανε σοβαρά οπορτουνιστικά λάθη η ηγεσία του ΚΚΕ θα είχε επιτρέψει στη Σοβιετική Ένωση «να επέμβει ενεργότερα» στη διάρκεια του Δεκέμβρη, «όπως δεν αποκλείεται και αυτή η Αμερική»… Στις 4 Δεκεμβρίου, ενώ οι μάχες έχουν ξεσπάσει, η ηγεσία του ΕΛΑΣ Αθήνας μετέδωσε στον Σιάντο: Κατά τη διάρκεια μιας μάχης, Αμερικανοί στρατιώτες και αξιωματικοί εκδηλώθηκαν υπέρ ημών και εδήλωσαν ότι οι Αμερικανοί θα βοηθήσουν. Στις 7 Δεκεμβρίου, ο Βρετανός υπουργός Χ. Μακμίλαν σημείωσε στο ημερολόγιό του ότι: Τα νέα από την Ελλάδα είναι πολύ άσχημα, τα ίδια είναι και από την Ιταλία. Η Ελλάδα έχει μια επανάσταση και η Ιταλία είναι χωρίς κυβέρνηση. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε εγκαταλειφθεί από τον Αμερικανό μας σύμμαχο. Το 1945, ο ειδικός απεσταλμένος του προέδρου Τρούμαν στο Λονδίνο, ο Τζόουζεφ Ντέβις διαπίστωσε ότι ο Τσώρτσιλ αναμφίβολα θα θυμάται ακόμα τη στάση μας στην ελληνική κατάσταση κατά τη σύγκρουση του Δεκέμβρη, όταν αφέθηκε να πολεμήσει μόνος τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ ».
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως τα Δεκεμβριανά ήταν ένα παιχνίδι τακτικής και εντυπώσεων του Στάλιν, με όργανο το ΚΚΕ, για να εμπεδώσει την κυριαρχία του στις ανατολικές χώρες, που του είχαν δοθεί ως «λάφυρα», στις οποίες αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες (ειδικώς στην Πολωνία). Επίσης, από τα προναφερθέντα προκύπτει, ότι ο Ρούζβελτ ήταν ενήμερος του παιχνιδιού και το υποβοήθησε. Κι όλα αυτά τα παιχνίδια παίχθηκαν στις πλάτες του ελληνικού λαού, που τα πλήρωσε με το αίμα του!
ethnikismos.net
“Twenty years were spent in erecting the pyramid itself: of this, which is square, each face is eight plethra, and the height is the same; it is composed of polished stones, and jointed with the greatest exactness; none of the stones are less than thirty feet.” -Heroditus, Chap. II, para. 124.
Slide 2-1: The Giza Pyramids and Sphinx as depicted in 1610, showing European travelers Tompkins, Peter. Secrets of the Great Pyramid. NY: Harper, 1971. p. 22
The Great Pyramid
Slide 2-2: The Great Pyramid of Cheops
Tompkins, Peter. Secrets of the Great Pyramid. NY: Harper, 1971. p. 205
We start our task of showing the connections between geometry, art, and architecture with what appears to be an obvious example; the pyramids, works of architecture that are also basic geometric figures.
The pyramids were built in the lifetime of a single king, and were to help him in become immortal. They were made mostly in 4th dynasty of the old kingdom, about 2800 B.C.
Secrets of the Great Pyramid
The pyramids are claimed to have many “secrets;” that they are models of the earth, that they form part of an enormous star chart, that their shafts are aligned with certain stars, that they are part of par of a navigational system to help travelers in the desert find their way, and on and on.
In this unit we’ll examine the claim that the Great Pyramid contains the Golden Ratio, whatever that is, and then look at the claim that the Great Pyramid squares the circle, whatever that is.
Heroditus
Heroditus (484?-425 BC), called the Father of History, was the first to write about the pyramids around 440 B.C.
In his History Heroditus says that the pyramids, already ancient, were covered with a mantle of highly polished stones joined with the greatest exactness.
Golden Ratio
So what is this Golden Ratio that the Great Pyramid is supposed to contain?
A ratio is the quotient of two quantities. The ratio of a to b is
a/b
The price/earnings ratio is the price of a share of stock divided by the earnings of that share.
Price/ Earnings
A proportion results when two ratios are set equal to each other. Thus if the ratio of a to b equals the ratio of c to d, we have the proportion,
a/b = c/d
Systems of Proportions
Throughout much of art history, artists and architects were concerned with the proportions of the parts of their works. For example, if you were designing a temple, you might want to make the ratio of its height any old number, or perhaps, for some reason, a particular value. In fact, we’ll see that there were not only particular ratios that were preferred, but sometimes entire systems of proportions.
Some systems of proportions were based on:
1. The musical intervals
2. The Human Body
3. The Golden Ratio
We’ll see as we go along that these systems of proportions will be recurring themes thoughout the course.
Definition of the Golden Ratio
The golden ratio is also called extreme and mean ratio. According to Euclid,
A straight line is said to have been cut in extreme and mean ratio when, as the whole line is to the greater segment, so is the greater to the less.
Derivation of the Golden Ratio
Let smaller part = 1, larger part = 
. Thus is the golden ratio. It is often designated by the greek letter phi, 
for Phideas, (fl. c. 490-430 BC), Athenian sculptor and artistic director of the construction of the Parthenon, who supposedly used the golden ratio in his work.
Then by the definition of the golden ratio,
/ 1 = (1 + ) /
so
2 = 12 + 1
and we get the quadratic equation,
2 - - 1 = 0
As a project, solve this quadratic equation for the golden ratio . You should get,
= 1/2 + 
5 / 2 
1.618
Geometric Construction of the Golden Ratio
Subdivide a square of side 1 into two equal rectangles. Then lay out a distance equal to the diagonal of one of these half-squares, plus half the side of the original square. The ratio of this new distance to the original side, 1, is the golden ratio.
Egyptian Triangle
Let’s now return to the pyramids. If we take a cross-section through a pyramid we get a triangle. If the pyramid is the Great Pyramid, we get the so-called Egyptian Triangle. It is also called the Triangle of Price, and the Kepler triangle.
This triangle is special because it supposedly contains the golden ratio. In particular,
the ratio of the slant height s to half the base b is said to be the golden ratio.
To verify this we have to find the slant height.
Computation of Slant Height s
The dimensions, to the nearest tenth of a meter, of the Great Pyramid of Cheops, determined by various expeditions.
height = 146.515 m, and base = 230.363 m
Half the base is
230.363 ÷ 2 = 115.182 m
So,
s 2 = 146.515 + 115.182 2 = 34,733 m2
s = 18636.9 mm
Does the Great Pyramid contain the Golden Ratio?
Dividing slant height s by half base gives
186.369 ÷ 115.182 = 1.61804which differs from (1.61803) by only one unit in the fifth decimal place.
The Egyptian triangle thus has a base of 1 and a hypotenuse equal to . Its height h, by the Pythagorean theorem, is given by
h2 = 2 - 12
Solving for h we get a value of .
Thus the sides of the Egyptian triangle are in the ratio
Kepler Triangle
The astronomer Johannes Kepler (1571-1630) was very interested in the golden ratio. He wrote, “Geometry has two great treasures: one is the theorem of Pythagoras, the other the division of a line into mean and extreme ratios, that is , the Golden Mean. The first way may be compared to a measure of gold, the second to a precious jewel.”
In a letter to a former professor he states the theorem, which I rephrase as:
If the sides of a right triangle are in geometric ratio, then the sides are
We recognize this as the sides of the Egyptian triangle, which is why its also called theKepler triangle.
The Star Cheops
A British railway engineer, Robert Ballard, saw the pyramids on his way to Australia to become chief engineer of the Australian railways. He watched from a moving train how the relative appearance of the three pyramids on the Giza plateau changed. He concluded that they were used as sighting devices, and wrote a book with the grand title of The Solution of the Pyramid Problem in 1882.
He also noted that the cross-section of the Great Pyramid is two of what we have called Egyptian triangles. He then constructs what he called a Star Cheops, which, he says, “… is the geometric emblem of extreme and mean ratio and the symbol of the Egyptian Pyramid Cheops.”
To draw a star Cheops:
Draw vertical and horizontal axes.
Using their intersection as center, draw two circles, radius 1, and radius 1 + .
Superscribe a square about the smaller circle. This will be the base of the pyramid,
From the point where an axis cuts the outer circle, draw two lines to the corners of the square. The triangle obtained will be one face of the pyramid.
Repeat the preceding step for the remaining three faces, getting a four-pointed star. Cut it out.
Fold each triangular face up from the base forming the pyramid.
Slide 2-3: The Great Pyramid
National Geographic. April ’88
Squaring the Circle
Now we’ll look at his other claim, that the Great Pyramid’s dimensions also showsquaring of the circle. But just what is that?
The problem of squaring the circle is one of constructing, using only compass and straightedge;
(a) a square whose perimeter is exactly equal to the perimeter of a given circle, or
(b) a square whose area is exactly equal to the area of a given circle.
There were many attempts to square the circle over the centuries, and many approximate solutions, some of which we’ll cover. However it was proved in the ninteenth century that an exact solution was impossible.
Squaring of the Circle in the Great Pyramid
The claim is:
The perimeter of the base of the Great Pyramid equals the circumference of a circle whose radius equal to the height of the pyramid.
Does it? Recall from the last unit that if we let the base of the Great pyramid be 2 units in length, then
pyramid height = 
So:
Perimeter of base = 4 x 2 = 8 units
Then for a circle with radius equal to pyramid height .
Circumference of circle = 2 
7.992So the perimeter of the square and the circumference of the circle agree to less than 0.1%.
An Approximate Value for in Terms of
Since the circumference of the circle (2 ) nearly equals the perimeter of the square (8)
2 8we can get an approximate value for ,
4 / = 3.1446which agrees with the true value to better than 0.1%.
Area Squaring of the Circle
The claim here is:
The area of that same circle, with radius equal to the pyramid height equals that of a rectangle whose length is twice the pyramid height() and whose width is the width (2) of the pyramid.
Area of rectangle = 2 () ( 2 ) = 5.088
Area of circle of radius = r 2 () 2 
= 5.083
an agreement withing 0.1%
The Pizza-Cutter Theory
Suppose that the Egyptians didn’t know anything about but laid out the pyramid using a measuring wheel, such as those used today to measure distances along the ground.
Take a wheel of any diameter and lay out a square base one revolution on a side. Then make the pyramid height equal to two diameters
By this simple means you get a pyramid having the exact shape of the Great Pyramid containing perimeter-squaring of the circle and area squaring of the circle and, for no extra cost, the golden ratio!
Rope-Stretcher’s Triangle
One practical value of any triangle is its rigidity. A triangular frame is rigid, while a four-sided one will collapse.
Another imortant use is for triangulation, for locating things as in surveying and navigation, and this property takes us back to the very origins of geometry, in ancient Egypt.
The Origins of Geometry
Slide 2-5: Hardenonaptai: Rope stretchers or engineers
Tompkins, Peter. Secrets of the Great Pyramid. NY: Harper, 1971. p. 22
Geometry means earth measure. Geo + Metry. According to the Heroditus the Nile flooded its banks each year, obliterating the markings for fields.
He wrote, “This king divided the land . . . so as to give each one a quadrangle of equal size and . . . on each imposing a tax. But everyone from whose part the river tore anything away . . . he sent overseers to measure out how much the land had become smaller, in order that the owner might pay on what was left . . . In this way, it appears to me, geometry originated, which passed thence to Greece.
The Rope-stretcher’s Triangle
One tool they may have used is a rope knotted into 12 sections stretched out to form a 3-4-5 triangle. Does it Produce a Right Angle?
According to the Pythagorean theorem,
In a right triangle, the square of the hypotenuse equals the sum of the squares of the legs.
The converse of is also true,
If the square of one side of a triangle equals the sum of the squares of the other two sides, then we have a right triangle.
For the 3-4-5 triangle;
52 = 32 + 42
25 = 9 + 16
It checks, showing a rope knotted like this will give a right angle.
The rope-stretcher’s triangle is also called the 3-4-5 right triangle, the Rope-Knotter’s triangle, and the Pythagorean triangle.
Summary
Was the golden ratio intentionally built into the Great Pyramid of Cheops? Why would anyone intentionally build the golden ratio into a pyramid, or other structure? What was the significance of to the Egyptians? And did the ancient Egyptians intentionally design the Great Pyramid to square the circle?
Its hard to know, but at any rate, we’ve introduced the golden ratio and squaring the circle themes which we’ll encounter many times again in this study.
We’ve also some symbolism here:
If flooding of the Nile symbolized the annual return of watery chaos, then geometry, used to reestablish the boundaries, was perhaps seen as restoring law and order on earth. We’ll see this notion again of geometry being sacred because it represents order, especially in the Middle Ages.
The rope stretchers triangle when opened out gives a zodiac circle, with the number of knots the most important of the astrological numbers
The square, with its four corners like the corners of a house, represents earthly things, while the circle, perfect, endless, infinite, has often been taken to represent the divine or godly. So squaring the circle is a universal symbol of bringing the earthly and mundane into a proper relationship with the divine.
And the Golden Ratio reverberates with the idea of the Golden Mean, the principle of moderation, defined by Aristotle as the mean between the two extremes of excess and insufficiency, as generosity is the mean between prodigality and stinginess, and by Horace, called the philosopher of the golden mean, advocated moderation even in the pursuit of virtue.
Remember that the pyramids were tombs, and that much of Egyptian art is funarary art. One Egyptian word for sculptor literally means He who keeps alive. To help the king acheive immortality, it was important that he didn’t rot, hence the elaborate embalming. But embalming was not enough. The likeness of the king must also be preserved in gold or granite. So the tomb was seen as a sort of life insurance policy. Thus sculpture evolved.
But there is another angle to sculptor … he who keeps alive. Once, the servants and slaves were buried with the king to help him in the other world. Then art came to the rescue, providing carved and painted substitutes for the real people. So the sculptor not only kept alive the memory of the dead king but literally kept alive all these people that would have been buried with the king.
Who says art isn’t important?
Slide 2-7: King Tutankhamun
Metropolitan Museum of Art Gift Catalog, The Treasures of Tutahkhamun. NY: Met 1978.
Finally, in these units on Egypt we’ve started down the road that we’ll follow right to the present time. The art historian Ernst Gombrich writes,
“. . . the story of art as a continuous effort does not begin in the caves of southern France or among the North American Indians. . . there is no direct tradition which links these strange beginnings with our own days . . .But there isa direct tradition, handed down from master to pupil . . . which links the art of our own days with the art of the Nile valley some 5000 years ago. . .”.. the Greek masters went to school with the Egyptians, and we are all the pupils of the Greeks.
Reading
Markowsky, Misconceptions Concerning the Golden Ratio.
Tompkins, Chapter 16
Heroditus Book II, Paragraphs 124, 135
Euclid, Elements. P. 1, 2, Book 6, Definition 3.
Calter, pp. 156-171, pp. 548-551
- See more at: http://www.ancient-code.com/golden-ratio-squaring-circle-great-pyramid/#sthash.Fm1iBSrN.dpuf
